Καυγά τρανό εστήσανε το γέλιο και το δάκρυ,

ποιο από τα δύο κυβερνά ετούτη την αγάπη.



"Μην επιμένεις δάκρυ μου αφού όλοι μ’ ακούνε,

με μένα δείχνουν τι χαρά μαζί όταν βρεθούνε."



"Γέλιο θαρρώ πως μ’ αδικείς και ρώτα να σου πούνε,

ποτάμια δάκρυα χύνουνε αυτοί που αγαπούνε."



"Μα εγώ εκφράζω τι χαρά κι εσύ φέρνεις το κλάμα,

κι αν ειν’ πολλά τα δάκρυα μάλλον θα ζούνε δράμα."



"Βρε γέλιο τι μαλώνουμε αφού όλοι το λένε,

οι ερωτευμένοι… Συνέχεια

Να ξέρεις πως για σένανε αγάπη έχω μεγάλη,
συχνά παραλογίζομαι στου έρωτα τη ζάλη.

Σε νιώθω πάντα δίπλα μου κι ακούω τη φωνή σου,
στον ουρανό τα σύννεφα παίρνουνε τη μορφή σου.

Οι μυρουδιές της άνοιξης θυμίζουν τ' άρωμα σου,
κι είμαι του κόσμου βασιλιάς με σκήπτρο τη καρδιά σου.