Βιτρό τα μάτια σου στης νύχτας την ατέλεια

δίνουν το χρώμα τους στο αδειανό ποτήρι

και συ στης πίστας το χορό πουλάς μ’ αφέλεια

ότι πιστεύεις για του κόσμου το χατίρι



Δεν έχει τέλος πια ετούτο το ταξίδι

είναι το σώμα σου της μοναξιάς καδένα

και παγιδεύεις μες στης Κίρκης το παιχνίδι

όποιον τον ντύνεις με την μάσκα του κανένα



Είσαι παράξενος βυθός και με τρομάζεις

με τα καράβια σου σεργιάνι μην μου τάζεις



Κοινός θνητός… Συνέχεια

Μνήμες παλιές της μοναξιάς νυστέρια

κορμί π’ αγκάλιαζα τις ώρες της σιωπής

σε καλοκαίρια μ’ ατελείωτα νυχτέρια

όμορφα αστέρια όταν έψαχνες να βρεις



Κάποιες βραδιές μες στης φωτιάς τα χάδια

λόγια μου έλεγες μ’ ανάσες τρυφερές

για των ονείρων σου τα μαγικά καράβια

που σε ταξίδευαν σε χώρες μακρινές



Κι εγώ αλαργινό νησί σου είχα τάξει

σαν μια κουκίδα σ’ ήρεμο ωκεανό

σαν το μετάξι έρωτα να σου χαρίσω

να ξαναζήσουμε έναν… Συνέχεια

Χτύπησ' η βροχή το τζάμι

και για ένα ακόμα βράδυ

τώρα σε ζητώ

να αγγίξω το κορμί σου

και να νιώσω την πνοή σου

να εξιλεωθώ



Να ‘ρθεις στης αυγής το χάδι

να σε νιώσω στο σκοτάδι

σαν αυγερινό

και να γίνεις άγγελος μου

μια αχτίδα στ όνειρο μου

να σ ακολουθώ



θέλω να ‘μαι ο άνθρωπος σου

η κραυγή μες στο εγώ σου

τ’ άλλο σου μισό

να με βρίζεις στο θυμό σου

να πονάς το φέρσιμο σου

να μια πάντα εγώ…



Συνέχεια

Σε μια γωνία μοναχική

με μια ματιά που στάζει

μαύρη σκιά η ενοχή

που το κορμί δικάζει .



Μια μελωδία μεθυστική

πλανεύει το κορμί μου

κι όμως δεν ήσουνα εκεί

να νιώσεις την πνοή μου



Πως περιμένεις λογική

να βρεις σε ένα σώμα

όταν ματώνει η ψυχή

και κείτεται στο χώμα



Μόνος πια δρόμος η φυγή

αυτός που έχει μείνει

όταν ραγίσει το γυαλί

ποιος έχει την ευθύνη ; …



Συνέχεια

Ήπια απ’ το δάκρυ σου νερό

κι ήταν γλυκό σαν νάμα

Μα της ψυχής το ξέσπασμα

το νιώσαμε αντάμα .



Κορμιά ήταν και έγειραν

στου έρωτα τ’ αλώνι

φτερά ήταν και κάηκαν

στου Ήλιου το αμόνι .



Μα δεν αντέχει το κορμί

χωρίς την αγκαλιά σου

κι αναζητάω το κρασί

που ‘σταζαν τα φιλιά σου .



Έλα να ξανασμίξουμε

για μια βραδιά μονάχα

και στάχτη να τα κάνουμε

του έρωτα τα κάστρα… Συνέχεια

Θλίψη γλυκιά σαν το σιρόπι

στις τσέπες μια χαμένη νιότη

σαν το μετρό περνούν οι νύχτες

μ’ άδειες ματιές για καληνύχτες



Πάει καιρός που έχεις φύγει

στο πέλαγος μακρύ ταξίδι

και όσα ήθελες ν’ αντέξεις

σε ένα στίχο λίγες λέξεις.



Μέσα στου Ήλιου τα παιχνίδια

την μοναξιά μου έχω κρύψει

λόγια σαν κίτρινα στολίδια

όσα από σένα μου χουν λείψει



Θλίψη γλυκιά σαν το σιρόπι

στις τσέπες μια χαμένη νιότη

σαν το… Συνέχεια

Μου πες αντίο μ’ ένα φιλί

μια παγωνιά ήσουν κι εσύ

που ράγισε τα χείλη

και μ άφησες χλωμή εκεί

να σπινθηρίζω μοναχή

σαν το κερί που σβήνει



Άλλα εγώ ονειρεύτηκα

κορμί απ’ το κορμί μου

μα στη ζωή όλα ψεύτικα

σαν ξέφτια απ την ψυχή μου



Ίσως πληγώθηκα πολύ

και τώρα σπάζω σαν γυαλί

μα δεν στο έχω δείξει

μες στο μυαλό μου μία φωνή

που με χαράζει σαν καρφί

‘’να μείνουμε δυο φίλοι’’





Μου πες… Συνέχεια

Πάλι με χρώματα μουντά βάφεις το πρόσωπο

Τα δυο σου μάτια τα στολίζει ένα δάκρυ

Και το κορμί σου ντύνεις πια ρόλο διπρόσωπο

Να μην σ’ αγγίξουν της ψυχής τα πάθη .



Πες μου ποιά άβυσσος βαθιά τώρα σε τύλιξε

Μες στου μυαλού σου το απέραντο γαλάζιο

Και πια σου θλίψη σε βυθίζει σαν την Άγκυρα

Στα σκοτεινά την Ατλαντίδα σου να ψάξω.



Σ’ ένα καθρέφτη πάλι εσύ γράφεις τα λάθη σου

πνίγεις σε χρώμα κόκκινο μιας κραυγής τον ήχο

σαν της ρυτίδας… Συνέχεια

Κι αν έντυσα την μοναξιά

με χίλια χρώματα

και αν χαρίστηκα

σε ξένα σώματα

εσένα τώρα στη ζωή μου

θέλω μόνο

να είσαι πλάι μου

το φως και τ’ οξυγόνο



Είν’ η δροσιά σου την ψυχή μου

που την άγγιξε

σαν το λουλούδι το κορμί μου

που μαράθηκε

μόνο η αγάπη σου μπορεί

να με λυτρώσει

και μια αλήτικη καρδιά

να την γλυτώσει



Κάνε τα βράδια πυρκαγιά ,

κοντά μου έλα

είναι παράξενη η ζωή

σαν… Συνέχεια

Πόσο , μου λείπεις ξαφνικά

δεν το μπορούσα τελικά

να καταλάβω

Τώρα , το παίζεις φιλικά

όσο είσ’ απούσα τρέχω πιά

να σε προλάβω



Τώρα σε βλέπω σαν σκιά

στα θερινά τα σινεμά

και στην οθόνη

Και πια σε σκέφτομαι συχνά

ακόμα κι όταν όδηγώ τρελά

να στρίβεις το τιμόνι



Έλα πια πίσω να σε δω

θέλω στον έβδομο ουρανό

να σε χωρέσω

Κι αν, δω το όνειρο μισό

τότε θα φύγω , θα χαθώ

θα το αντέξω .



Έλα… Συνέχεια

Ένα Μπουκέτο η ζωή από μικρές χαρές

που βγάζει άρωμα βαρύ σαν δάκρυ από πεύκο

κι είναι φορές που λύγισα και είπα δεν αντέχω

μες στου βοριά γεννήθηκα τις άπειρες ριπές .



Και φύλαξα μια εύθραυστη ψυχή από γυαλί

μακριά από φώτα λαμπερά κι ανούσιες ρεκλάμες

με όνειρα στα σκοτεινά θλιμμένους επιβάτες

να ταξιδεύουν στοργικά την νύχτα στο κορμί .



Τώρα μου μένεις μόνο εσύ να λες ότι σε θέλω

μ ένα χαμόγελο πλατύ σαν δάνειο απ το… Συνέχεια

Μια καύτρα έγινες και καις τα σωθικά

δυο καρβουνάκια τα μάτια σου αναμμένα

δεν θέλω πια να μου θυμίζεις τα παλιά

δυο φαναράκια τα όνειρα μας βυθισμένα



Μοιάζεις φιγούρα τώρα σκοτεινή

σαν τον καπνό στο φύσημα του άνεμου

Δυο βήματα που σέρνονται στη γη

με απαντήσεις που δεν άκουσα ποτέ μου



Βαρύ χαρμάνι ειν’ απόψε η μοναξιά

ζάλη κι αυτή σαν το τσιγάρο που καπνίζω

εθίστηκα να σ’ έχω συντροφιά

και δεν αντέχω πια να μην σ αγγίζω… Συνέχεια

Απόγευμα με μουσική

κι ακούς μία μπαλάντα

στην μοναξιά σου χάνεσαι

αγγίζεις τα σαράντα.



Χαμένος πια στο πουθενά

ποντίκι μες στη φάκα

θυμάσαι και μαγεύεσαι

και κρινεις πια τα πάντα



Ταξίδι είναι η ζωή

σε θάλασσα γαλάζια

χαλάρωσε κι απόλαυσε

η πάτα τέρμα γκάζια .



Με ματωμένα σύνορα

τα όνειρά σου σκάρτα

ρισκάρισε στο σήμερα

και σπασε πια την μπάνγκα



Ταξίδι είναι η ζωή

σε θάλασσα γαλάζια

χαλάρωσε κι… Συνέχεια

Έγειρ’ ο ήλιος πάλι στο Ντεπό

μια νύχτα ακόμη που εισαι μακριά μου

και εγώ κερνώ γουλιά γουλιά τη μοναξιά μου

μ’ ένα ποτό διπλό .



Μοιάζεις λουλούδι τώρα πια κλειστό

π' αρνείται πια την άνοιξη ν’ ανθίσει

κι εγώ στην σιγαλιά ζητώ μια λύση

στην τρέλα σου να μπω .



Ξέρεις καλά μου λείπει τ’ άρωμα σου

το χρώμα των ματιών σου που ποθώ

να ψιθυρίσω όσα θέλει η κάρδια σου

οσο και αν προδοθώ .





Σβήνουν τα αστέρια τώρα… Συνέχεια

Ήρθες κι εσύ μες στην ζωή μου ξαφνικά

σαν ηλιαχτίδα μέσα στο σκοτάδι

και χάραξες με μία σου ματιά

μες στην καρδιά μου ανεξίτηλο σημάδι .



Γίνονται μάγμα σαν αγγίξουν δυο ψυχές

λαβα καυτή που ρέει μες στα στήθια

κεντούν με χάρη όταν σμιξουν δυο ζωές

χρυσή κλωστή , σαν μεταξιού στολίδια.



Πες μου ποιο είναι της ψυχής το μυστικό

ποιας θάλασσας βαθειάς κρυφό κοράλλι

εκείνο που κάνει στη σιωπή μου να ζητώ

το όνειρο που ζήσαμε… Συνέχεια