Με θολωμένο το μυαλό και αγανακτισμένος τα ρίχνω όλα στο γιαλό και βγαίνω κερδισμένος…

Εσύ παιδί του Πάρνωνα

του Πάμισου καμάρι,

χανόσουν το φθινόπωρο

για νά 'ρθεις Αλωνάρη,



να παίξεις πάνω στο Μυστρά

μ' ένα κρασί τις νύχτες

πεντόβολα τα σύννεφα

και ζάρια τούς πλανήτες.

..................................................

Έπαιξες και τα νιάτα σου

και την πικρή ζωή σου

και σ' ηύρε ο ήλιος στην κλειστή

πόρτα του Παραδείσου.

Κλειδί…

Του χωρισμού ο δρόμος

μπροστά μας ανοιχτός

και ο μεγάλος πόνος

που θα'ρθει ορατός



Χάθηκε η ελπίδα

εχτές η τελευταία

του χρόνου η παγίδα

απόβηκε μοιραία



Φθάσαμε στη διαδικασία

τώρα του αποχωρισμού

με της αγάπης την ουσία

να'χει πεθάνει προ πολλού



Του χωρισμού ο δρόμος

στην πόρτα μου μπροστά

σαν άλλος δολοφόνος

τα ρέστα μου ζητά



© Copyright,…

Ο λόγος δεν είναι κανενός

Μα μέσα μας υπάρχει

Εις το σκοτάδι δίνει φως

Κι αυτός τα πάντα Άρχει



Σαν βγαίνει από την ψυχή

Και την αλήθεια λέει

Δίνει ουσία στη ζωή

Και άλλοτε την καίει



Είναι αστείρευτη πηγή

Μες του μυαλού τα πλάτη

Γλυκοχαράζει την αυγή

Μα δεν χωρά σε χάρτη



Ο λόγος δεν είναι κανενός

Μα κατακτά αιώνες

Είναι ο ίδιος ο θεός

Που’ χτισε…

Πότ' αλήθεια , πότε ψέμα

Τα’χεις κάνει θάλασσα

Και στ’απατηλό σου βλέμμα

Τη ζωή μου χάλασα



Μια ερχόσουνα μ' αγάπη

Να μου κλέψεις την καρδιά

Μια γινόσουνα απάτη

Και μου έβαζες φωτιά



Τά’χεις όλα μπερδεμένα

Και μπερδεύτικα και’γω

Στο μυαλό σου διχασμένα

Της αγάπης σ’αγαπώ



Πότ' αλήθεια, πότε ψέμα

Μ’έχεις κάνει ν’απορώ

Στ’όνειρό μου βάζεις τέρμα

Κι άκρη…

Που έκρυβες τόση φωτιά

που στάχτη μ'έχει κάνει

κοιτώ την κρύα σου ματιά

και πυρετός με πιάνει



Είναι τα βήματα βαριά

στο πουθενά πηγαίνω

και με σπασμένα τα φτερά

πάντα στα ίδια μένω



R

Μ'αρνείσαι τώρα κι ο καημός

τα δίχτυα του απλώνει

έγινε η αγάπη σου εχθρός

κι μοναξιά σκοτώνει



Που έκρυβες τόσ' απονιά

που ανύποπτα…

Τα πιο πολλά μου χρόνια

φύγανε και πάνε

σαν κάτι χελιδόνια…

Στα όνειρα που φεύγουν και γυρίζουν

σ'αναζητώ χαρά μου τις βραδιές

μες στα πιοτά που το μυαλό ζαλίζουν

μα κλέβουνε τον πόνο απ'τις καρδιές



R

Πόσο θά'θελα νά'σουν εδω

το δικό σου ν' ακούω σ'αγαπώ

πόσο θά'θελα νά'σουν μαζί μου

νά 'μπεί σ' άλλη τροχιά η ζωή μου . . .



Οι ελπίδες μου γεννιούνται και σκορπάνε

σ' αγάπες-αξαστέρωτες, χλωμές

χαρές που πάντα αγλέντητες…

Λοιπόν από συνήθεια

πήρα το δρόμο πάλι

κρύβοντας την αλήθεια

και με σκυφτό κεφάλι



Κανείς μη δει τα μάτια μου

που είναι δακρυσμένα

και τ'άδεια μονοπάτια μου

πως μ'οδηγούν σε σένα



Το πήρα πια απόφαση

κοντά σου να γυρίσω

χωρίς καμία πρόφαση

δεν κάνω πάλι πίσω

Θα σου φωνάξω σ'αγαπώ

γατούλα μου σε θέλω

που με κατάφερες γιαυτό

σου βγάζω το καπέλο



Λοιπόν…