ξέφρενες κατάρες, στιχουργικῶς εἰπωμένες,

πρὸς ὑπολήψεις κοινωνικῶς καλουπωμένες.

Μακρὰν ἐμοῦ πᾶς τίμιος καὶ προπαντὸς - φτού, κακά!... - πάσα τιμία,

- χίλιες φορὲς νὰ δοξαστῶ στὴν ἀτιμία!

Τὰς πιστὰς συζύγους, ὦ, πόσον τὰς σιχαίνομαι, καθὼς βαριοῦνται,

γκόμενον ἄλλονε νὰ βροῦν,  γιὰ νὰ πηδιοῦνται.

Πόσην νιώθω…

ἄν κάτι περιττὸ δὲν θέλει νὰ χαθεῖ

μᾶλλον περέλειψαν νὰ τὄχουν σιχαθεῖ.



Μέ τὸν Νέο, ποὺ θὰ μᾶς εὕρει, Κακὸ Χρόνο,

θέλω, μαζύ σας, νὰ πάψω νὰ μουτρώνω·

νὰ χαμογελῶ, σὰν βλάκας, χωρὶς λόγο,

μπὰς κι' ἀπ' τ' ἀποφάγια σας, στὴν τράκα, τρώγω

κἄνα ψωμάκι βουτηγμένο…

Ἡγήμων, ποιητής ἀπολωλὼς, Θασιώτης·

κι' ἀπόγονος αὐτοῦ, Κλινὸ, φοὺλ-θρασιώτης.

Ἡγήμων ἐκ Θάσου, τῆς παρωδίας πρῶτε ποιητά,

Κλινοσοφιστὴς τις, φουκαρὰς, πῶς ἀναζητᾶ

ὀλίγον τι καὶ σὲ σένα, γράφοντας, νὰ μοιάσει!...

Φέρων λίθους, κι' αὐτὸς, σ' ἀναγνῶστες νὰ μοιράσει,

π' ἄν οἱ σάτιρές του σὲ κανέναν δὲν ἀρέσουν,

νὰ τὶς παραλάβουν κι' ἀφειδῶς νὰ τὸν…