Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Santana -- Οκτώβριος 2008 Αρχείο (9)

Σκιές του νου έτοιμες να ξεπηδήσουν..

Μπορεί αυτό το πάθος
να ζητάει πόνο
και δάκρυα ακόμα,
να έχει την δύναμη να αισθάνεται
και να ελπίζει το τέλειο..

Σκιές του νου
που αποκλείστηκαν,
και είναι έτοιμες να ξεπηδήσουν
όταν υπερνικήσουν,
τις προμελετημένες αντιστάσεις..

Μπροστά σε μια οθόνη
είσαι πλέον ανήμπορη,
να σκεφτείς τι μπορεί
να μας κρατάει μακριά,
αλλά να μεταφέρεσαι στο μέλλον
με ότι διαισθάνεσαι τώρα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 31 Οκτώβριος 2008 στις 11:13 — 4 σχόλια

Έγκλειστη σκέψη που περιμένει...

Και αν ζούμε χωριστά
μας συντροφεύει
η διαίσθηση και μόνο,
σαν σε διαποτίζει
και ανέρχεται συχνά,
μέσα σε απρόσμενο χρόνο…

Άφησε και την τελευταία
ελπίδα, εκεί που συνευρίσκεται
η έγκλειστη σκέψη και περιμένει,
σε μαρμαρωμένες στοές του νου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 29 Οκτώβριος 2008 στις 13:24 — 4 σχόλια

Θύματα εικονικής ανάπλασης...

Συναισθήματα που εναλλάσσονται
σε κάθε μας επαφή,
καθώς πρέπει να στραφούν
εκεί, που δεν θα μας
επηρεάζει η έντονη ευαισθησία..

Είμαστε και οι δύο θύματα
της εικονικής ανάπλασης,
μιας σχέσης που φανταζόμαστε
και που είναι δύσκολο
να την αγγίξουμε, ακόμα
και μέσα σε ένα όνειρο.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 20 Οκτώβριος 2008 στις 10:48 — 8 σχόλια

Δροσίζομαι από τα κρυστάλλινα δάκρυα σου...

Είναι αλήθεια ότι μπορώ
να πάρω ότι θέλω,
αλλά προσπαθώ επειδή
νιώθω ότι σε αγαπώ,
και αυτό κανείς δεν
έχει την δύναμη
να μου το σβήσει,
από μέσα μου
και το μυαλό μου…

Προσμένω την γλυκιά σου
παρουσία να με πλησιάσει,
έτσι απρόσμενα και θερμά,
να μου υποσχεθεί ότι
δεν γίνεται να υπάρχει
το σύμπαν, χωρίς να
είμαι δίπλα σου,
να δροσίζομαι από
τα κρυστάλλινα δάκρυα σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 16 Οκτώβριος 2008 στις 15:00 — 4 σχόλια

Mια αγάπη που γεννιέται..

Μην κρύβεις τα υπέροχα
μάτια σου από μένα,
γιατι ξέρω ότι σκεπάζουν
μια υπερευαίσθητη ψυχή,
που έχει την δύναμη
να μου αντιστέκεται…

Πρόσωπο με πρόσωπο,
αγάπη μου βρισκόμαστε
αντιμέτωποι, για ένα πάθος,
που γεννιέται και βρίσκει
αναπνοή να ξαναζήσει.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 8 Οκτώβριος 2008 στις 15:30 — 4 σχόλια

Στα όρια της ατομικής φαντασίας...

Είμαστε δίπλα, τα χείλη μας σμίγουν
την στιγμή, που ξεκινάμε
το ταξίδι του έρωτα, μια ένωση
που δεν μπορεί να αναβληθεί,
μια εικονική πραγματικότητα,
στα όρια της ατομικής φαντασίας…

εκεί που με ταξιδεύεις αγάπη μου
θα είμαστε μόνοι, δεν χωράει
κανείς άλλος, γιατί το άπειρο
είναι τόσο λίγο, μπροστά στην
δική μας αίσθηση ,που μας συγκλονίζει.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 7 Οκτώβριος 2008 στις 11:47 — 3 σχόλια

Μετάσταση ονείρου...

Μια στιγμή γύρισε
να δώ το πρόσωπό σου,
ξέρω ότι η απαγορευμένη
μας αγάπη,
ζητά να μην κάνουμε
άλλα λάθη, μετάσταση
στα όνειρα σου, με
έντονους χρωματισμούς…

κοιμήσου μέσ' την
αγκαλιά μου,θα σε
ονειρεύομαι συνέχεια
ως το πρωί,
αφού οι σκιές που
μας τριγυρίζουν δεν
μπορούν να μας σώσουν
απ' το σκοτάδι,
ακόμα κι’ άν δεν το
πιστέψαμε απόψε.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 6 Οκτώβριος 2008 στις 14:29 — 2 σχόλια

Aσταμάτητο πάθος χωρίς δισταγμό..

Αισθάνσου ότι θέλεις
να νιώσεις από μένα,
από την αρχή που
ξεκίνησε η σχέση μας..

Δεν φεύγω θα μείνω
εδώ ώς το ξημέρωμα,
να παραδεχθείς αυτό
που μόνο εγώ θέλω..

Περιμένω τον πόνο σου,
αλλά μην με πονάς πολύ,
επειδή σε αγαπώ, και αυτή
είναι η μόνη αλήθεια…

Εάν γυρίσει ο χρόνος πίσω,
θα δεις ένα ασταμάτητο πάθος
χωρίς δισταγμό κανένα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 3 Οκτώβριος 2008 στις 16:00 — 2 σχόλια

O χρόνος συγκλονίζει το κορμί..

Γεννήθηκε η αγάπη μας
με ένα σου χαμόγελο,
που επιπλέει, μέσα από
ένα κόσμο ψεύτικο...

ίσως ο χρόνος που σε κοιτώ
να είναι λίγος,
μα η αλήθεια είναι
δυνατή και συγκλονίζει
την σκέψη ,το κορμί,
χωρίς να έχουμε άλλη
υπαρκτή διέξοδο.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 2 Οκτώβριος 2008 στις 15:00 — 2 σχόλια