Της ψυχής μας το στέκι
Τα σπίτια που έμεινα,
οι ρίζες που άφησα,
τα δέντρα που μεγάλωσαν
και η νύχτα που διαλέγει
το πρόχειρο κατάλυμα
του δρόμου,
όταν θέλει να ξεφύγει
από το φεγγάρι της.
Για να ακονίσει ξανά,
καλά,
το τσεκούρι...
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 10 Νοέμβριος 2011 στις 17:45 — 6 σχόλια
Εσχάτως,
σωματοποιούσε τις σκέψεις.
Το κορμί
έγινε ευαίσθητο
και πονούσε
με το παραμικρό.
Από πάνω του,
πέρασε πολύς κόσμος
φορτωμένος ένστικτα
και χωρίς καθόλου χώρο,
στις διαθέσεις του,
για μιά δεύτερη ματιά.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 9 Νοέμβριος 2011 στις 17:48 — 8 σχόλια
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 8 Νοέμβριος 2011 στις 18:09 — 5 σχόλια
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 7 Νοέμβριος 2011 στις 18:05 — 9 σχόλια
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 6 Νοέμβριος 2011 στις 11:30 — 10 σχόλια
Όλες τις φορές,
μόνο το άγριο καρδιοχτύπι
βρήκε θέση
στη μοναξιά του σκοταδιού.
Το όποιο μέσο χρησιμοποιήθηκε
για να διασχιστεί η μέρα,
σταμάτησε στα σύνορα
μεταξύ
του φυσιολογικου χαρακτήρα της ξεκούρασης
και της ανικανοποίητης ανάγκης.
Στην αγρύπνια,
άντεξε να φτάσει,
και πάλι,
μόνο ό,τι έδινε τη λυτρωτική ώθηση.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 14:30 — 9 σχόλια
Οφείλεται ευγνωμοσύνη
στον ύπνο Της,
που διατηρεί ερμητικά κλειστή
την έξοδο του παραδείσου
κι εντελώς αθώα
αυτή την απεικόνιση πρωτόπλαστης
πάνω στο κρεβάτι,
παρά την σατανική σύμπτωση
που επιτρέπει την ύπαρξη
ενός μισοφαγωμένου μήλου
στον ίδιο χώρο.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 4 Νοέμβριος 2011 στις 17:30 — 11 σχόλια
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 3 Νοέμβριος 2011 στις 17:44 — 9 σχόλια
Την ανάγκη μου,
εσύ την κρατάς στη ζωή.
Αναπλάθεται αδιάκοπα,
από το "αν"
της αναπνοής σου...
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 2 Νοέμβριος 2011 στις 17:51 — 9 σχόλια
Στη θέα
κι αυτού του φθινοπώρου,
βρίσκω την υπενθύμιση πως,
από τότε ακόμα,
δε μπόρεσα να υπολογίσω ξανά
πόσες ψιχάλες χρειάζονται
για να φτιάξουν την όψη από ένα δάκρυ.
Ποιός είναι ο σωστός αριθμός,
από το μηδέν μέχρι το άπειρο.
Με δυσκολεύει πολύ,
το ό,τι κλαίω κι εκτός αυτής της εποχής.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 1 Νοέμβριος 2011 στις 11:35 — 7 σχόλια
2014
2012
2011
1999
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του