Της ψυχής μας το στέκι
Το είδος,
δεν έχει εκλείψει.
Αποτελώ,
άλλο ένα δείγμα "Σοφού ανθρώπου".
Μπορώ κι εγώ να υπολογίζω το βήμα μου,
μέσα στον συνωστισμό.
Ήδη,
και σήμερα,
έχω αποφασίσει
τι δικό μου θ' αφήσω να φανεί
και τι όχι.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 10 Οκτώβριος 2011 στις 17:30 — 10 σχόλια
Το δείπνο είναι έτοιμο.
Πάντα θα είναι.
Στο τέλος του
κάτι θα λείπει
και μια πείνα
θα έχει κορεστεί.
Αλλά προς τι τα λόγια;...
Δεν υπάρχει κάποια ώρα,
εδώ,
για να τα αιχμαλωτίσει.
Το μοναδικό ρολόϊ,
έχει σπάσει.
Οι τελευταίοι χτύποι του
-Κι αυτοί στο ακριβώς-,
εξελίσσονται
και σβήνουν σταδιακά,
κατρακυλώντας τη σκάλα.
Είναι ήδη μακριά.
Δεν μπόρεσαν να…
ΣυνέχειαΠροστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 9 Οκτώβριος 2011 στις 19:00 — 8 σχόλια
Απλωμένο χέρι,
χωρίς κοίταγμα.
Ανταπόκριση,
με τα ίδια χαρακτηριστικά.
Αποκλεισμένη από παντού η γαλήνη,
ψάχνει ήχο ικανοποίησης
για να υπάρξει,
και καταλήγει έρμαιο
ενός κέρματος που πάρθηκε
από τα μάτια πεθαμένης αρμονίας,
ντυμένο τις εκατέρωθεν σιωπές,
και χάνεται χωρίς τελειωμό
στην τρύπια ελεημοσύνη
και τη ραγισμένη αξιοπρέπεια.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 8 Οκτώβριος 2011 στις 18:58 — 9 σχόλια
Από σήμερα,
δύο καρδιές
συνομιλούν πάνω της
και υπόσχονται
την αλληλοτροφοδοσία ζωής.
Για πάντα.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 7 Οκτώβριος 2011 στις 19:13 — 8 σχόλια
Κλείνοντας
το σημερινό ενεργητικό
των λόγων και των πράξεων,
εμφανίστηκε η ιδέα
να πεταχτούν όλα τα ρούχα
και να γίνει μιά προσπάθεια
να κοιμηθεί κανείς
απέναντι από τον καθρέφτη,
με αναμμένο το φως.
Απώτερος σκοπός,
να γίνει πιστευτό,
είτε στον ύπνο
είτε στην αγρύπνια,
πως υπήρξε η τέλεια απογύμνωση.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 6 Οκτώβριος 2011 στις 18:30 — 16 σχόλια
Έξι κομμάτια,
αποτελούν τον ορισμό
της υποκειμενικής αλήθειας.
Τα πέντε δώρα,
τα έδωσαν οι αισθήσεις.
Η αφή,
τη διάπλαση.
Η γεύση,
τη γεύση.
Η όσφρηση,
τη μυρωδιά.
Η ακοή,
τη φωνή.
Η όραση,
την εικόνα.
Το έκτο,
το έδωσε η διαίσθηση:
Εσένα.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 5 Οκτώβριος 2011 στις 18:08 — 12 σχόλια
Πριν μπω στο δωμάτιο,
αφήνω
όλους τους ματωμένους μου χιτώνες,
στους θύτες.
Σε πρόσωπα,
σε πράγματα
και σε λέξεις.
Έχουν πλέον ταϊστεί.
Τουλάχιστον αυτούς,
δικαιωματικά,
θα τους κρατήσω έξω.
Απομένει τώρα πάνω μου,
το πιο δύσκολο σκέλος:
Τα καρφωμένα βέλη τους.
Έρχομαι...
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 4 Οκτώβριος 2011 στις 18:45 — 5 σχόλια
Σε ό,τι παίρνει το φως
απο την ύλη,
χωράει το χάσιμο του ενός
στην έκταση του άλλου.
Σέ ό,τι μένει,
επιβιώνει ακόμα κάποια απόσταση.
Ας κρατήσουμε τα αρνητικά.
Είναι μια εν δυνάμει απαθανάτηση.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 3 Οκτώβριος 2011 στις 18:30 — 6 σχόλια
Απ' όλους
τους προσδιορισμένους ηθικούς αυτουργούς,
ο μόνος που δε σωφρονίστηκε,
είναι η πρόθεση.
Μάλιστα,
το προνόμιο που κατέχει
είναι ριζωμένο στην αιωνιότητα.
Κι εγώ γλίτωσα έτσι
από κάποιες αρρωστημένες ενοχές.
Πως να μην ευγνωμονώ
αυτήν τη δικαιοσύνη;
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 2 Οκτώβριος 2011 στις 18:28 — 8 σχόλια
Θα κρεμάσω
τα δαχτυλικά μου αποτυπώματα,
σαν ενθύμιο πλήρους νοήματος,
αφού κάποτε
σε διέτρεχα ολόκληρη.
Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 1 Οκτώβριος 2011 στις 18:50 — 7 σχόλια
2014
2012
2011
1999
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του