Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Ειρήνη (192)

Χρόνια πολλά Παντελή!!!

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά

στιχο-συνταξιδιώτη,

στων στιχουργών το "μαχαλά"

να γίνεις φίρμα πρώτη.

Να σ' έχει ο Θεός γερό

εύχεται η Ειρήνη,

γάργαρο να 'ναι το νερό

στης ζήσης σου την κρήνη.

---

Άιντε εβίβα του…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 27 Ιούλιος 2011 στις 14:30 — 17 σχόλια

Μια μέρα χειμωνιάτικη, Χριστούγεννα σαν τώρα

ήταν που μου 'ρθε ξαφνικά ο ουρανός σφοντύλι,

εκείνη που στις μαύρες μου πάντα με παρηγόρα,

λέξη παρηγορητική δεν έβγαλε απ' τα χείλη.

Μια μέρα χειμωνιάτικη ήρθαν τα πάνω κάτω,

με τις νιφάδες του χιονιού κι αυτές μαύρες ακόμη,

σ' εκείνο το τουρτούρισμα το πάπλωμα φευγάτο

κι ένιωσα τη ζωντάνια μου να χάνω και τη ρώμη.

Και από τότε κλείνομαι κάθε γιορτή και σχόλη

ας πέρασαν απ' το φευγιό της…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 24 Ιούλιος 2011 στις 23:00 — Χωρίς σχόλια

Το απραγματοποίητο

Για σένα αυτό που κράτησε

το πάθος μου ακοίμητο

είν' ό τι με διάλυσε

και τ' απραγματοποίητο.

Τα μάτια σου μια θάλασσα

με τα σαράντα κύματα,

τα λογικά μου τα 'χασα

και βούτηξα αδίστακτα.

Εκείνο το συναίσθημα

μέσα μου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 21 Ιούλιος 2011 στις 0:17 — 13 σχόλια

Τα γκέμια και τα γκρέμνια

Ξύπνα από τη ραστώνη,
η ζωή δεν περιμένει,
γίνε μαχητής στ' αλώνι
όπως οι αντρειωμένοι.

Με το ένα, με το δύο,
λάβε θέση και στο τρία,
πες πως είσαι το θηρίο
κι η ζωή είναι η λεία.

Τις οδύνες σου στη σέντρα
με ορμή σαν μπάλα κλώτσα,
στην ψυχή σου την αφέντρα
άνοιξε πανιά και όρτσα.

Τα ρημάδια και τα γκρέμια
να σουτάρεις πάρε φόρα.
Κράτησε γερά τα γκέμια
της ζωής σου και προχώρα.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 10 Ιούλιος 2011 στις 14:51 — 18 σχόλια

Σ΄ένα χρόνο τέτοιο μήνα (Αφιερωμένο, πού αλλού, στην Κατερίνα μας)

Σ΄ένα χρόνο τέτοιο μήνα

δε μπορεί κανείς να πει

της ζωής μας, Κατερίνα,

ποιοι θα είναι οι καρποί.

Να πετάξουμ' από τώρα,

ας υπήρχε το κλειδί,

όσα είναι ψυχοφθόρα,

από τη συγκομιδή.

Κι όταν φτάσ' εκείνη η μέρα

με του…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 4 Ιούλιος 2011 στις 11:29 — 17 σχόλια

Δεν υπάρχουν τελειωμένα

Δεν υπάρχουν τελειωμένα

όσα κι αν τραβήξεις χι,

τα 'χουν καταγεγραμμένα

το μυαλό και η ψυχή.

Λες πως ρίχνεις στον Καιάδα

της ζωής σου τις πληγές,

όμως νιώθεις την πικράδα

σε ανύποπτες στιγμές.

Ανυπόταχτος αντάρτης

το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 6 Ιούνιος 2011 στις 11:30 — 17 σχόλια

Του Ηλία

(Για τη μνήμη του )

Πώς μπόρεσες πουλάκι μου

και ήπιες το φαρμάκι,

που ακόμα των παραμυθιών

σε φόβιζαν οι δράκοι.

Μικρούλη στα δεκαεφτά,

τα μάτια τα γαλάζια,

πώς έσβησαν τα λατρευτά,

σ' αγάπης τα μαράζια.

Πέταξες Αετόπουλο

στα πιο μεγάλα ύψη,

ποιο αγγελούδι του Θεού

εσένα θ' απορρίψει.

Μπουμπούκι που δεν άνοιξες,

ξανθέ Απριλο-Μάη,

ο Έρωτας του ουρανού

μαζί σου θα μεθάει.

Τ' αστέρια πια θα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 31 Μάιος 2011 στις 11:34 — 24 σχόλια

Κρύψου σε ένα όνειρο

Κοιμούνται τα ονείρατα

κάτω απ' το σεντόνι,

μ' ένα τραγούδι ξύπνα τα

και τίναξε τη σκόνη.

Ξεθωριασμένα όνειρα

στήσε στα καβαλέτα,

χρώματα ρίξε ζωηρά

στου νου σου την παλέτα.

Άπλωσε πάλι τον καμβά

και με τις πινελιές σου

ξ-άνοιξε…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 10 Μάιος 2011 στις 1:30 — 15 σχόλια

Το τρένο των πεντέμισι

Το τρένο των πεντέμισι φτάνει σε λίγο

κι εμείς οι δυο στην αποβάθρα αντικριστοί,

κάν' ο λυγμός ν' ανέβει μα τον πνίγω

και η καρδιά έχει στις ράγες σκορπιστεί.

Το εισιτήριο στη χούφτα μου λιωμένο

στη θλιβερή μου του φευγιού αναμονή,

"λίγο ακόμα πες να μείνω κι εγώ μένω"

να σου ουρλιάζει της…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 29 Απρίλιος 2011 στις 2:42 — 17 σχόλια

Στου ουρανού τα πάρκα....

Θα είν' απελευθέρωση ή μήπως καταδίκη

όταν το πνεύμα κι η ψυχή χωρίσουν απ' το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 13 Απρίλιος 2011 στις 23:00 — 21 σχόλια

Πάμε....

Πάμε μαζί να ψάξουμε

για τον παρθένο τόπο

που αίμα δεν έχει χυθεί

και δάκρυ των ανθρώπω(ν).

Πάμε σε μέρη άγνωρα,

το τυχερό αστέρι

ίσως το συναντήσουμε

σε κάποιο μας νυχτέρι.

Πάμε να βρούμε της χαράς

το μαγικό κανάτι,

ας είναι μόνο με ψωμί

να ζούμε και αλάτι.

Πάμε μαζί κι ίσως βρεθεί

στον κόσμο μία κόχη,

εκεί που όταν λένε ναι

δεν εννοούνε όχι.

Πάμε εκεί που το γλυκό

κερνούν απ' το κατώφλι,

για το κακό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 8 Απρίλιος 2011 στις 2:26 — 18 σχόλια

Πριν τον κατήφορο

Να είχαν μέτρο τα αισθήματα,
να φτάνουν ως εκεί που δεν πονάνε,
ή να μικραίνουν να 'χαν νήματα
όταν οι δέκτες πια δε σ' αγαπάνε.

Ας ήταν τα αισθήματα στην άρνηση,
πριν σε σκοτώσουν, να σκοτώσεις,
αυτόματη να είν' η απεξάρτηση
και την αξιοπρέπεια να σώσεις.

Μια αγάπη δίχως ανταπόδοση,
να γίνονταν να κοντρολάρεις,
πριν σ' οδηγήσει στην απόγνωση
και τον κατήφορο να πάρεις.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 21 Μάρτιος 2011 στις 10:53 — 14 σχόλια

Ο Δυνάστης

Είναι ένας ασφαλίτης
μπρος μου,πίσω και στο πλάι,
σαν να είμαι διαρρήκτης
τις κινήσεις μου μετράει.

R.
Ψάχνει μες τα δεδομένα
τα πολύ προσωπικά
αποδείξεις και στοιχεία
ενοχοποιητικά.

Τρέχω σαν τον παραβάτη
να κρυφτώ απ' τον Ιαβέρη,
που με έβαλε στο μάτι
και μου στήνει το καρτέρι.

Τάχα να μ' επαναφέρει
ο δυνάστης μου στην τάξη,
στο λαιμό, μου 'χει μαχαίρι,
ο Θεός να με φυλάξει.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 12 Μάρτιος 2011 στις 22:30 — Χωρίς σχόλια

Δεν κουνιούνται τα βουνά

Έλεγα να σου κρυφτώ
για να δω αν θα τρομάξεις,
από κάπου να κοιτώ
αν θα βγείς για να με ψάξεις.

Νά 'ταν λέει δυνατό,
σαν ένα φαντασματάκι
δίπλα σου να περπατώ,
αν πονάς, να δω, λιγάκι.

Μ' ένα κόλπο μου φτηνό,
είπα μήπως καταφέρω,
την καρδιά σου αν συγκινώ,
επιτέλους να το ξέρω.

Έλεγα αλλά πού να
φύγω φως μου και να πάω,
δεν κουνιούνται τα βουνά,
φτάνει εγώ που σ' αγαπάω.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 11 Μάρτιος 2011 στις 22:30 — Χωρίς σχόλια

Δρόμο πάρε, δρόμο κόψε

Πρέπει νά 'ρθεις που απόψε

η καρδιά αγωνιά,

δρόμο πάρε, δρόμο κόψε

κι είν' η νύχτα μακριά.

Είναι πίσω από τη γρίλια

ένα πρόσωπο χλωμό,

μια καρδιά κομμάτια χίλια

στης αγάπης το βωμό.

Στην κουρτίνα με τα κρόσσια

πάλι δάκρυα σφουγγώ,

σ' ένα σπίτι, που διακόσια

βράδια , έμεινε μουγγό.

------

Έλα κι έχω ετοιμάσει

γιορτινή ατμόσφαιρα,

δε θα πω, που σ' είχα χάσει,

τόσο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 11 Μάρτιος 2011 στις 3:30 — 14 σχόλια

Τα πάνω κάτω

Κάποτε ξυπνούν οι σκλάβοι,
πίσω από τη σιδεριά,
φλόγα ασίγαστη ανάβει
μέσα τους για λευτεριά

Κάποτε βρε πώς τα φέρνει
η ζωή, με μια βροντή,
οι ψηλοί χαμηλωμένοι
κι εκεί πάνω οι κοντοί.

Ρεφρ.
Kάποτε γυρίζει τούμπα,
έρχονται τα κάτω πάνω,
πέφτουνε μέσα στη λούμπα
όσοι ήταν πρώτο πλάνο.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 6 Μάρτιος 2011 στις 22:30 — Χωρίς σχόλια

Για τους φίλους μου

Κι αν τους δυο μας δεν ενώνει

ο δεσμός του αίματος

"τρως στο δίκιο μου αφιόνι".

θεατός κι αθέατος....

Δίνεις χρώμα στ' άχρωμά μου,

στ' άγευστα το άρωμα,

γίνεσαι το όχημά μου,

στο κακό τ' ανάχωμα.

Στα ωραία και στα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 24 Φεβρουάριος 2011 στις 23:31 — 26 σχόλια

Ο νομάς

%CE%BF%20%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%82-%CE%9A.%CE%A3%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%B9%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7.mp3

Πατώντας στον από πάνω σύνδεσμο το ακούτε.

Κώστας Σμυρνιός μουσική ερμηνεία

Να ΄μουν κι εγώ ένας νομάς

για να ξεφύγω από μας

κι από ό τι με θυμώνει.

Πότε εδώ και πότε εκεί

να κάνει ο πόνος…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 17 Φεβρουάριος 2011 στις 11:00 — 22 σχόλια

Το θαύμα του πατέρα μου

Αν αμφιβάλεις θαύματα

πως γίνονται ακόμα

ένα σπυρί του σιταριού

ρίξε μέσα στο χώμα.

Το θαύμα με τα ίδια μου

τα μάτια εγώ είδα

την ώρα που από της γης

τα σπλάχνα εξεπήδα.

Όταν ως πέρα ο καρπός

γέμιζε το χωράφι

μουρμούριζ' ο πατέρας μου

αυτό είν' το χρυσάφι.

Πριν από τα χαράματα

και ύστερ' απ΄το γέρμα,

το θαύμα, ο πατέρας μου,

για να γεν' επολέμα.

---

Εγώ τον είδα το Θεό

στα βάθη του καιρού μου,

Σ'…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 6 Φεβρουάριος 2011 στις 22:21 — 17 σχόλια

Τη μέρα που σε γνώρισα

Τη μέρα που σε γνώρισα
μάτια δεν είχαν κλάψει,
για τ' άστρα ανηφόρισα
που είχαν όλα ανάψει.

Την μέρα που σου μίλησα
του έρωτα τα σκάγια
με πέτυχαν και ρήγισσα
με έστεψαν τα άγια.

Tη μέρα που σ' αγάπησα
ομόρφηνε η ασχήμια.
Είν' η αγάπη μάγισσα
και μού 'ντυσε τη γύμνια.

Τη μέρα που με άγγιξες
γιόρτασε όλη η φύση.
Μύρισε από Άνοιξες
το κάθε ξερονήσι.