Πώς να σβήσει η νύχτα όταν
μέσα σου έχει απλωθεί,
έκαψε όλα τα φώτα
κι έχει διπλοκλειδωθεί.

Πώς να αποδράσει η νύχτα
που 'χεις βάλει κλειδωνιά
ύστερα από την ήττα
μία δίσεκτη χρονιά.

Πώς η νύχτα σου η μαύρη,
η κλειστή ερμητικά
μία χαραμάδα να 'βρει
και να φύγει οριστικά.
--
Αυγουστιάτικης ημέρας
ένας ήλιος δεν τολμά
να επιτεθεί στο τέρας
που βρυχάται και ορμά.

Ανάμεσα κοιμάσαι είδα

σε μουσαμά κι εφημερίδα.

Και με θερμοκρασία μείον

μα εσύ συνήθισες το κρύο.



Απέναντί σου μέγαρα

κι εσύ κοιμάσαι φουκαρά

πάνω στο χώμα.

Ποιος ξέρει ως το χάραμα

κάτω από το μουσαμά

αν ζεις ακόμα....



Φτάνει σε λίγο καταιγίδα

θα λιώσει η εφημερίδα

και θα σε πάρει το ποτάμι

κι εγώ θα βλέπω από το τζάμι....



Κοιμάσαι απ' το τζάμι είδα

πάνω σε μια εφημερίδα

και με θερμοκρασία…

Μ' έναν έρωτα αλήτη
ένα βράδυ τράκαρα.
κι έσβησαν σ' ένα ξενύχτι
όλα μου τα άχαρα.

Από τα δικά μου μέρη
'εκαν' ένα πέρασμα,
έτσι για να μου προσφέρει
το πιοτό του κέρασμα.

Όσο από το ποτήρι
έπινα τον έρωτα
μπήκαν απ' το παραθύρι
μύρια αστέρια αδέσποτα.

--------
Μ' έναν έρωτα ξενύχτη
που μου άπλωσε το δίχτυ
του και μπλέχτηκα,
είδα τον αποσπερίτη
μέσα από το φεγγίτη
και μαγεύτηκα.

Ασε με να το πιστεύω
και να επιμένω πως
τη ζωή σου κυριεύω
και της είμαι ο σκοπός.

Ασε με να λέω ότι
θα μου σβήσεις τις ουλές,
σκέψη σου πως είμαι πρώτη
και γι αγάπη θα μου λες.

Ασε με να λέω μέσα
στην καρδιά σου κατοικώ,
ότι είμ' η πριγκιπέσσα
σου και όνειρο γλυκό.

Ασε με λοιπόν να λέω,
όλα αυτά να τα θαρρώ,
γιατ΄αλλιώς δεν αναπνέω,
άσε με να σε χαρώ.

Ξεγέλασμα

Εντύθηκε
με ρούχα λαμπερά ο πόνος,
συστήθηκε
φίλος, μα ήταν δολοφόνος.

Το κέρασμα
μια στάλα ήταν ίσα-ίσα,
ξεγέλασμα,
μια αστραπή μέσα στην πίσσα.

Μια εύθυμη,
στο πι και φι, έσβησε νότα,
με πένθιμη
συνέχισε όπως και πρώτα.

Το ήξερα,
είν' η χαρά μου στιγμιαία
και ύστερα
ακολουθεί μια θλίψη νέα.

Ονειρικό ταξίδι

Απ' τα δεσμά απόψε λύσου,

τώρα μαζί μου συντονίσου,

σ' ένα ταξίδι ονειρικό,

πόντο με πόντο να κεντήσω,

στο σώμα σου να ζωγραφίσω

το σ' αγαπώ το πιο γλυκό.



Το όνειρο μαζί μου ζήσε,

ό τι πονά απ' έξω κλείσε

και έλα, πάμε ως το πρωί,

μέχρι ο ήλιος ν' ανατείλει

εγώ να σου τρυγώ τα χείλη

και να μου παίρνεις την πνοή.



Στο όνειρό μας παραδόσου,

στην αγκαλιά μου ξημερώσου

σ' ένα χορό…