*

Στάθηκα μπρος τον εαυτό μου δικαστής  

με ύφος βλοσυρό και οργισμένος,

κι όταν στα μάτια κοιταχτήκαμε ξανά

τότε τον ρώτησα ... προς τι το μένος.



Αίφνης εννόησα ποιος είμαι τελικά

τι με κρατάει δέσμιο του έλους,   

πως χάθηκαν τόσα ιδανικά ...

το ρόλο μου στη φύση επιτέλους.



Είμαι λοιπόν ένας δειλός ... κοινός θνητός,

στου κόσμου τη ροή μιά μετριότης,

της ιστορίας ο μεγάλος ουραγός  

που  θα ξεχάσει η αιωνιότης.



Ο…

*

Χίλια περάσανε θαρρώ σκαριά φευγάτα ...

μπροστά στα μάτια μου ... τραβώντας για του νότου ...

τις λάγνες θάλασσες ... το τσούρμο του ασώτου ...

ακαταμάχητης κραιπάλης τα μαντάτα ...



Φλάμπουρα κόκκινα ... με δράκοντες κεντίδια ...

ανατολής και εσπερίας διοπτεύσεις ...

του αχαλίνωτου φευγιού ... οι νότιες πλεύσεις ...

εκεί που πάντοτε ο νους κάνει ταξίδια ...



Μα πως να αρχίσω ... τα καθέκαστα να πω ...

όλα εκείνα που τα μέσα μου…

*

Ένοιωθες θλίψη ... βυθιζόσουν στο κενό ...

κι είδα στα μάτια σου τόση απελπισία ...

πως καλλιέργησες την κάθε σου αξία; …

ποιος προκαθόρισε το όριο στενό; ...



Φυλακισμένο στις νεανικές ορμές ...

ένα κορμί, μιά φυλακή ... ένοχες σκέψεις ...

θέλεις παράφορα το βλέμμα σου να στρέψεις

να μακρυνθείς απ τους σκορπιούς και τις οχιές.



Είχα τα θέλω μου ... κρυμμένα σε σπηλιές

από του δάσκαλου το χέρι ραβδισμένα ...

κι απ` του γονιού τα χείλη…

*

Στο  πίσω  μέρος  του  μυαλού  μου  έκρυβα

άλυτο  ξόρκι, κρατημένο  μυστικό,

προγνωρισμένο από  ιερό  χρησμό

ένοιωθα  θλίψη … το  κεφάλι  έσκυβα.



Μέσα  μου  το  αγρίμι  κατοικούσε

ονειροπόλος , οργισμένος  μαχητής,

ραδιουργός … προσωπικότητας  διττής

που  να  αδράξει  την  ζωή  καραδοκούσε.



Κέρινο  ξόανο, μορφή  ανέκφραστη

με  πόθους  ευσεβείς  φυλακισμένους ,

ανεκδιήγητους  και  παραγκωνισμένους

μοναχικός  ταξιδευτής  στην …

*

Μπροστά μας άγνωστες στεριές και δύο γλάροι

έκλεψε ο μπάτης του λοστρόμου το καπέλο,…

*

Αγαπητέ μου Δημήτρη,

Όλοι όσοι με γνωρίζουνε λένε πως είμαι…

*

Τ` άγουρα χρόνια της οργής και της ανάγκης

κείνες τις μέρες της εφηβικής σιωπής,

των ενοχών ...της ανεξήγητης ντροπής

πέτρινα αλώνια που πλημμύριζε ο Γάγγης.

Αλλότριων περγαμηνών και πρωτοκόλλων

έρμαιος στο κυκλώνειο παράδοξο,

τέλος κινδύνεψα να έχω άδοξο

αφομοιώνοντας ιδέες παραλόγων.

Εν μέσω πλήθους έρπoντας ως χαμαιλέων

το μερτικό με θάρρος διεκδίκησα,

τον εαυτό μου ένοιωσα πως…

*

Σαν  αετός  παράτολμα  θα  ανεβώ

στα   υψηλά  ρέυματα  του  αιθέρα

και  σαν  αρχάγγελος  θα  μεταρσιωθώ

θα  ενσωματωθώ  με  τον αέρα.

Ευθυτενής  ...  περήφανος  θα εγερθώ

εν  μέσω  πλήθους  ...  Πάτερ  !!!  ... να  φωνάξω ,

κι  ύστερα  στης  ψυχής  μου  το  κενό      

θ`αποσυρθώ  και  γοερά  θα  κλάψω .

Στο  χρόνο  θα εισβάλω αναιδέστατα

της  ιστορίας σκίζω  τις …

*

Ποιητή , κράτησε  λίγο  της  οργής   σου  την  ρομφαία ,

άγγιξες   τα   όνειρα  μου , κι  είναι  τα   φτερά   μου  νέα. 

Η  ψυχή  το  φως  αρμέγει , ατενίζοντας  τον  ήλιο , 

ξεθωριάσαν  οι  ιδέες , μήνυμα  σε  ποιόν   να  στείλω ;

Λέξεις  ηφαιστείου  λάβα , αχνιστό  ρέει  το  αίμα , 

στο  στερέωμα  δεσμώτης , περιφέρεται   το  βλέμμα. 

Του Απόλλωνα το  άρμα, καταδικασμένος βλέπω,

τους  καρπούς του  θείου  δένδρου, με τους…