Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ -- Δεκέμβριος 2009 Αρχείο (13)

Eγκώμιο ....

Θέλω δειλά σαν προσευχή να ψιθυρίσω

αγάπης λόγια στο αυτί σου κάποιο βράδυ ,

θέλω τα χέρι τρυφερά να σου κρατήσω

να νοιώσω πάλι της ανάσας σου το χάδι .

Θέλω στο χθες σαν άγγελος να φτερουγίσω

μες της ψυχής σου το κενό να ταξιδέψω ,

ρότες παράτολμες μόνος να διασχίσω

κι αν χρειασθεί τη ευτυχία μας να κλέψω .

Σαν το ηφαίστειο που κλαίει να εκραγώ

στις αμαρτίες μου εγκώμιο να πλέξω ,

δεν με φοβίζει στην φωτιά αν θα καώ

ούτε αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 31 Δεκέμβριος 2009 στις 9:53 — 12 σχόλια

Δεσμώτης ...

*

Ακούραστη η μοίρα μου σαδιστικά

ζηλόφθονα τις μέρες μου κεντάει ,

αργά και σταθερά μεταμορφώνοντας

κάθε μου όραμα σε κάτι που πονάει .

Τυχάρπαστες της ευτυχίας οι στιγμές

αλλοτινές αγάπες μου θυμίζουν ,

οι περιπτύξεις μου γεμάτες ενοχές

στο λάβαρο του κόσμου ανεμίζουν .

Ισχνός , ανίκανος στο ύψος να σταθώ

των περιστάσεων και των κινδύνων ,

χάνομαι μέσα σε δειλές υπεκφυγές

και τα προστάγματα των υπευθύνων… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 29 Δεκέμβριος 2009 στις 8:24 — 12 σχόλια

Ινδικός …

*

Άδολο φως ειρηνικά παντού σκορπά

το λυκαυγές την πλάση απαλύνει

κι ο κουρασμένος ήλιος που τ` ακολουθεί

με ξόρκια ιερά τα μάγια λύνει .

Τότε ξεχύνεται θάμπος σαν αστραπή

και η ψυχή τον Πλάστη της δοξάζει ,

σαν συντονίζεται με ουρανό και γη

και μυρωδιές που φέρνει το αγιάζι .

Τα σύννεφα που γέρνουν στον ορίζοντα

αθάνατες , αιώνιες υπάρξεις ...

παιδιά του άνεμου, αλλάζουν σχήματα

πρωτού στο άπειρο πάλι τα χάσεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 28 Δεκέμβριος 2009 στις 7:41 — 14 σχόλια

Κοινωνός …

*

Τα μάτια κλείνω και τη φώτηση ζητώ

οδεύοντας στης ύπαρξης το κέντρο ,

του κύτταρού μου τη φωνή ακολουθώ

αναζητώντας της ζωής το δένδρο .

Ίχνη στιλπνά ευλαβικά με οδηγούν

στου άπειρου τον ξεφτισμένο χάρτη ,

μορφές που πάλλονται εμπρός μου φωτεινά

με φέρνουν όλο πιό κοντά σε κάτι .

Σ` ένα βυθό που χρόνια ονειρεύομαι

να βυθιστώ ποτέ να μη ξυπνήσω ,

με τη διαίσθηση στο φως πορεύομαι

τον άγγελό μου γιά να συναντήσω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Δεκέμβριος 2009 στις 17:15 — 10 σχόλια

Ναυτίλοι …

*

Στη γλώσσα των αγγέλων στίχους έγραψα

φως επουράνιο να σου χαρίσω ,

μαργαριτάρια στην καρδιά μου έψαξα

στο δρόμο σου σημάδια να αφήσω .

Από το μπλέ της θάλασσας πήρα μπογιά

με τίντα μυστική να ζωγραφίσω ,

ένα ματόχαντρο γιά νάχεις φυλακτό

μέχρι ξανά κοντά σου να γυρίσω .

Όλα τ`αστέρια του νοτιά γιά συντροφιά

στο κόρφο σου τις νύχτες που `σε μόνη ,

μες την πυξίδα μου κρυφά σαν έρχεσαι

μαζί μου κάνοντας κι εσύ τιμόνι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Δεκέμβριος 2009 στις 15:58 — 11 σχόλια

Φτερωτός θεός ...

Αργά και μεγαλόπρεπα κάθε αυγή προβάλλει

στην άκρη του ορίζοντα ο φτερωτός θεός ,

μέσα σε μύρια χρώματα τον κόσμο περιβάλλει

στο χρυσαφένιο δίχτυ του , χαρίζοντας του φως .

Υπέρλαμπρη του ήλιου η φανέρωση

τη μέρα που ακολουθεί σφραγίζει ,

νικώντας τις σκιές και τα φαντάσματα

εικαστικά τη φύση ζωγραφίζει (χρωματίζει) .

Η κτίση μεταβάλλεται απλά

ο άνεμος ξυπνάει και σαλεύει ,

λες και συμβαίνει κάτι μαγικό

η πλάση όλη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 21:29 — 9 σχόλια

Ουραγοί …

*

Θέλω να μεταλάβω ευλαβικά

κάθε σταλαγματιά απ` το κορμί σου ,

όταν του πόθου μας σιγήσει η φωτιά

και γίνουμε οι ουραγοί του παραδείσου .

Θέλω κομμάτι σου να γίνω και μετά

σ` ένα βυθό να ξεχαστώ και να κοιμάμαι ,

να ενωθούμε στον πλατύ ωκεανό

να γίνω σώμα σου ... μαζί σου φτάνει νάμαι .

Θέλω ν` αλλάξω την πραγματικότητα

όλα τα μυστικά μου να ξορκίσω ,

να δραπετευσω απο την συμβατικότητα

κι ίσως αναστηθώ και ξαναζήσω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 9:31 — 9 σχόλια

Ίσως …

*

Νοιώθω πως είμαι κάποιο σκεύος ιερό

κάποιο πετράδι μες την άμμο ξεχασμένο ,

ένα κοχύλι στον πλατύ ωκεανό

την αποκάλυψη να έρθει περιμένω .

Νοιώθω τ` αστέρια όλα νάχω αδελφούς

με τους αγγέλους και τους δαίμονες θα παίξω ,

με θείο μύρο θέλω να εξαγνιστώ

αν τύχει πάλι να παρασυρθώ και πέσω .

Φτερό στον άνεμο θα γίνω πριν χαθώ

τ` άστρο του Νότου μιά στιγμή γιά να αγγίξω ,

στο αρχιπέλαγος του νου θα βυθιστώ

όταν εξοντωθώ και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 9:32 — 6 σχόλια

Μπορεί ...

Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα

που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό ,

μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα

που κάναν το ταξίδι μακρυνό .

Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα

που μας οδήγησαν σε λάθος αγκαλιές ,

μπορεί τα οργισμένα μπλάβα κύματα

που μας παρέσυραν σε έρημες ακτές .

Μα ήταν όλα τα μικρά που ζήσαμε

ότι μας μάγεψε ... παντού σ`αυτή τη γη ,

κι όσες πιστέψαμε κι αγαπηθήκαμε

όλες μας χάρισαν μιά ανοικτή πληγή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 20 Δεκέμβριος 2009 στις 20:07 — 9 σχόλια

Η ρομφαία ...

Ποιητή , κράτησε λίγο της οργής σου την ρομφαία ,

άγγιξες τα όνειρα μου , κι είναι τα φτερά μου νέα .

Η ψυχή το φως αρμέγει , ατενίζοντας τον ήλιο ,

ξεθωριάσαν οι ιδέες , μήνυμα σε ποιόν να στείλω ;

Λέξεις ηφαιστείου λάβα , αχνιστό ρέει το αίμα ,

στο στερέωμα δεσμώτης , περιφέρεται το βλέμμα .

Του Απόλλωνα το άρμα , καταδικασμένος βλέπω ,

τους καρπούς του θείου δένδρου , με τον λογισμούς μου δρέπω .

Αρχαγγέλου σώμα μοιάζει , στο κενό μετεωρείται… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 18:30 — 6 σχόλια

Ήρθε ...

Ήρθε η ώρα να σιωπήσουν οι σοφοί

τα λεοντάρια και οι τίγρεις να μιλήσουν ,

το χθες ξανά με το παρόν μονομαχεί

τα ξόρκια μου το αίνιγμα θα λύσουν .

Ήρθε η ώρα οι νεκροί να εγερθούν

οι ήρωες περίλυπα να τραγουδήσουν ,

να δοξαστούνε οι πανάρχαιοι χρισμοί

του Σολομώντα οι σφραγίδες να ανοίξουν .

Ήρθε η ώρα να παφλάσει ο ποταμός

το φως να γεννηθεί το σκότος να γκρεμίσει ,

να βασιλέψει της θυσίας ο υιός

νέους απ` τα χαλάσματα ναούς να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 21:30 — 10 σχόλια

Σπασμένο γυαλί ...

Χόρτασα της έκστασης το γδάρσιμο ... τα ατσάλινα κοφτερά της νύχια που όργωσαν και διαμέλησαν με βουλημία την εύθραυστη διάφανη σάρκα μου ... κτύπησα χαιρέκακα ορμητικά , χειμαρωδώς … με φόρα ... και κάτα συρροή όλες τις αναστολές μου ... μάτωσα το δίκοπο μαχαίρι μου ως την γυρτή σκαλισμένη αστραφτερή λαβή του ... στόμωσε το σκουριασμένο ναυτικό μου στιλέτο ... βάφτηκε άλυκο το ασήμι ... ομόρφηνε ...

Το κοιτάζω θαμπωμένος ... με ερωτισμό ... με αυταρέσκεια ..., αλήθεια γιατί δίσταζα τόσο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 22:09 — 8 σχόλια

Ροή ...

Ροή …

Γέννηση θάνατος ... αιώνια ροή

αυτή ειναι η φύση των πραγμάτων ,

μέσα στην ύλη η ψυχή αιμορραγεί

δέσμια χοϊκών , τρωτών σωμάτων .

Σαν μπαλαρίνα αιωρείται στο κενό

πρωτού ελεύθερη στο φως πετάξει ,

μέσα σε πύρινες πηγές βαφτίζεται

εκεί που προγνωρίσθηκε να φτάσει .

Κυνηγημένοι ωχριούν οι στοχασμοί

στο χάος η συνείδηση πλανιέται ,

φάροι σβησμένοι και ορίζοντες θολοί

το χθες ο εαυτός μου απαρνιέται .

Οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 16 Δεκέμβριος 2009 στις 23:34 — 11 σχόλια