Στο μέτωπό σου μιά λοξή χαραγματιά

το κουρασμένο βλέμμα να πλανιέται ...

φιλάσθενο το πνεύμα σου που τυραννιέται

όπως τα ξύλινα, πανάρχαια σκαριά ...

Καθημαγμένη η ψυχή απ` το φευγιό

με τα φαντάσματα του νου δειλά παλεύει ...

τις αναμνήσεις με λοστό αναμοχλεύει

ανέλπιδα προσεύχεται για μας τους δυό ...

Αναρωτιέμαι τις μοναχικές βραδιές

κείνες τις ώρες της αφόρητης συνήθειας ...

της ανελέητης τρομακτικής…

*

Ας περιμένει ο Παράδεισος για λίγο ...

λίγο καλύτερος να γίνω προσπαθώ ...

θέλω στο ύψος μου και πάλι να σταθώ

με αξιοπρέπεια απ` το κορμί πριν φύγω.

Ονειροπόλος ... περιηγητής ...

χωρίς ταυτότητα ... παιδί της ειμαρμένης ...

ειρηνικός πολεμιστής της οικουμένης

ένας Αρχάγγελος ... του Ήλιου μαχητής.

Ιεροφάντης ... της Ροής προσκυνητής

ίσκιος μετέωρος ... μοναχικός αλήτης ...

κάποιος τυχαίος εραστής…