Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ -- Μάιος 2013 Αρχείο (30)

Σπασμένο γυαλί ...

*

Με ένα γυαλί σπασμένο κόβω τους δεσμούς

κι όλα τα όνειρά μου εξορκίζω,

σύνορα σπάω ... λύνω τους χρισμούς

το παρελθόν μπορώ και αφορίζω .

Σ`ένα φθαρμένο χάρτη μνήμες ξαναζώ

τον ψυχικό βυθό αναμοχλεύω,

τον εαυτό μου ψάχνωντας να ξαναβρώ

άνεμος γίνομαι και ταξιδεύω .

Στην οικουμένη όλη περιφέρομαι

εκεί που μ` έβρισκες πλέον μην ψάξεις,

ενσωματώθηκα με τα φαντάσματα

σκύψε και άκουσε ... μα μη τρομάξεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 31 Μάιος 2013 στις 12:30 — 6 σχόλια

Σβηστά κεριά ...

*

Άναψα του μυαλού μου τα σβηστά κεριά

δειλά προχώρησα στα κρύα σκαλοπάτια,

φωνές τριγύρω μου ... στοιχειά κι αερικά ...

καρφιά στην πλάτη μου δέκα χιλιάδες μάτια .

Ποιός είμαι άραγε τον ίσκιο μου ρωτώ

καμμιά απάντηση το ξέρω δεν υπάρχει,

ψίθυρος έγινα ... γυμνός ακροβατώ ...

ήρωα τέλος το κορμί μου θέλει νάχει .

Άχραντο φως και μυστικά πρωτόκολλα

ο χρόνος δικαστής το χθες με κατακρίνει,

πύρινα δάκρυα που τέμνουν τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 29 Μάιος 2013 στις 23:50 — 6 σχόλια

Και όμως ...

*

Διχασμένος σε σκέψεις φευγάτες

προσπαθώ τη ζωή μου ν` αλλάξω ,

τα σπασμένα φτερά μου στους ώμους

θα τολμήσω κα πάλι να ράψω ...

Τις παλιές ενόχες θα ξεχάσω

κι ότι λάτρεψα θα το μισήσω,

τους ναούς μου του χθες θα χαλάσω

στον αγώνα αυτόν θα νικήσω ...

Τα παλιά ραβασάκια θα σκίσω

γιά ποιόν έχουνε πλέον αξία; ...

της αγάπης τους όρκους θα σβήσω

δεν θα έχουν καμμιά σημασία.

Χωρίς οίκτο τα πάντα θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 28 Μάιος 2013 στις 14:41 — 8 σχόλια

Γιά το καλό μου !!!

*

"Να είσαι φρόνιμο και καλό παιδί !!!" ...

-Μου έλεγαν οι γονείς μου στο δημοτικό σχολείο ...

"και να προσέχεις να μην χύσεις το γάλα !!!"

-και ήμουν υπόδειγμα υπάκοου "καλού παιδιού" ...

"Να είσαι μελετηρός μαθητής !!!" ...

-Μου έλεγαν οι δασκαλοί μου στο Λύκειο ...

"και να προσέχεις να μην χύσεις το γάλα !!!"

-και ήμουν υπόδειγμα υπάκοου μαθητή ...

"Να είσαι καλός ναυτίλος !!!" ...

-Μου έλεγαν οι δασκαλοί μου στην ναυτική… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 28 Μάιος 2013 στις 14:30 — 7 σχόλια

Πως …

*

Πως να δαμάσεις του κυκλώνα την οργή

της θάλασσας τα κύματα να δέσεις,

πως να διαβάσεις τα σημεία των καιρών

να παραμείνεις άνθρωπος σαν πέσεις ...

Πως οι πληγές απο το χθες να γιατρευθούν

άφεση στους εχθρούς σου να δωρίσεις,

πως να γνωρίσεις το ποιός είσαι τελικά

όλα τα λάθη σου να εξαγνίσεις ...

Πως να διαβείς τα μονοπάτια της σιωπής

αν την πυξίδα της καρδιάς σου αγνοήσεις,

πως να πετάξεις στις φωλιές των αετών

αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 27 Μάιος 2013 στις 18:30 — 5 σχόλια

Τελετή αποφοίτησης ...

*

Ιούνιος του `83 …

Κάτασπρα ναυτικά καπέλα
ανέμισαν στον αέρα ψηλά …
στον καταγάλανο ουρανό της Ύδρας,
τρομάζοντας τους γλάρους !!!

Κάποια προσγειώθηκαν στο παλιό καλντερίμι ...

Κάποια πετάνε ακόμη στα σύννεφα,
κρατώντας μέσα τους φυλακισμένες
τις σκέψεις και τα όνειρά μας ...

Άννινος Γιάννης
Απόφοιτος της Ναυτικής, της Ύδρας Σχολής

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 27 Μάιος 2013 στις 14:29 — 4 σχόλια

Η πιπεριάμ ...

*

Σ` ένα πήλινο γλαστράκι

φύτεψα μια πιπεριά ...

την φροντίζω με μεράκι

της χαϊδεύω τα κλαδιά ...

Με καμάρι τηνε φτύνω

να μη μου αβασκαθεί ...

σε κατάθλιψη θα πέσω

έτσι και μου και μαραθεί.

#

Πόσο πλάκα έχει το σύμπαν κάθε που συνομωτεί ...

κι ενώ πότιζα την γλάστρα ...

απ το απέναντι μπαλκόνι άκουσα μια μουσική ...

Μ` έκαψες μωρε μ` έκαψες

μ` έκαψες γειτόνισσα ...

μ` έκαψες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Μάιος 2013 στις 22:00 — 10 σχόλια

Περί ανέμων και κυμάτων …

*

Πριν από χρόνια στο Oakland, στην δυτική ακτή των ΗΠΑ, φορτώναμε παλιοσίδερα.

Κάποιος εργάτης ισχυριζότανε πως κάποτε ένας ανεμοστρόβιλος σήκωσε όλα τα υλικά της τεράστιας μάντρας στον αέρα και όταν μετά από πολλή ώρα σταμάτησε και εκείνα σωριαστήκανε στο χώμα ... ω του θαύματος είχε από σύμπτωση συναρμολογηθεί μία ροζ Cadillac !!! ...

Μη μου πεις πως δεν το πιστεύεις; ...

Αν όχι, πολύ ωραία ... συμφωνούμε !!! ... γιατί ούτε κι εγώ το πιστεύω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Μάιος 2013 στις 20:15 — 6 σχόλια

Ήρθε …

*

Ήρθε η ώρα να σιωπήσουν οι σοφοί

τα λεοντάρια και οι τίγρεις να μιλήσουν ,

το χθες ξανά με το παρόν μονομαχεί

τα ξόρκια μου το αίνιγμα θα λύσουν .

Ήρθε η ώρα οι νεκροί να εγερθούν

οι ήρωες περίλυπα να τραγουδήσουν ,

να δοξαστούνε οι πανάρχαιοι χρισμοί

του Σολομώντα οι σφραγίδες να ανοίξουν .

Ήρθε η ώρα να παφλάσει ο ποταμός

το Φως να γεννηθεί το σκότος να γκρεμίσει ,

να βασιλέψει της θυσίας ο υιός

νέους απ` τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Μάιος 2013 στις 10:36 — 6 σχόλια

Ακόμη ...

*

Κι αν τα φτερά μας , με τρισίλιο ματίσαμε ,

στους ματωμένους ώμους μας σε κάποια ράδα ...

και τις πληγές μας με ψαρόλαδο αλείψαμε ,

δίπλα σε βράχια που `σκαψε η σοροκάδα ...

Κι αν τα κορμιά μας σε σειρήνες παραδώσαμε ,

στου παραλογισμού την έκσταση και την κρεπάλη ...

και με ψαλμούς τους δαίμονες μας αφορίσαμε ,

ακροβατόντας στης απόλαυσης την ζάλη ...

Κι αν διοπτεύσεις σε νεκρά αστέρια πήραμε ,

και φάλτσα στίγματα μας ρίξανε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Μάιος 2013 στις 10:32 — 15 σχόλια

Μπορεί ...

*

Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα

που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό ,

μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα

που κάναν το ταξίδι μακρυνό.

Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα

που μας οδήγησαν σε λάθος αγκαλιές,

μπορεί τα οργισμένα μπλάβα κύματα

που μας παρέσυραν σε έρημες ακτές.

Μα ήταν όλα τα μικρά που ζήσαμε

ότι μας μάγεψε ... παντού σ`αυτή τη γη ,

κι όσες πιστέψαμε κι αγαπηθήκαμε

όλες μας χάρισαν μιά ανοικτή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Μάιος 2013 στις 9:56 — 5 σχόλια

Αρχαία Γη ...

*

Σε γη που νύμφες βλάστησε, ήρωες και αγγέλους

τις μούσες που ανάθρεψε ... στοιχειά κι αερικά,

το όνειρο σαΐτεψα ... με αιχμή αρχαίου βέλους

ζητώντας ψυχοβότανα, να φτιάξω γιατρικά.

Μοναχικός ταξιδευτής, στο χθες εγκλωβισμένος

στο κέρας της Αμάλθειας αιώνιος φρουρός,

στου όχλου την καταφυγή ο παραγκωνισμένος

ενσαρκωμένος δαίμονας ... στο τώρα ναυαγός.

Με παρεισία, ευθυτενής ... τ` ανάστημα υψώνω

τους δυνατούς του κόσμου αυτού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Μάιος 2013 στις 9:50 — 4 σχόλια

Βράχια ...

*

Με αγάπη έπλασε το χέρι του Θεού

και τα ευλόγησαν η αλμύρα και ο χρόνος,

βράχια μοναχικά ... διάσπαρτα παντού

κορμιά που γέννησε της θάλασσας ο πόνος.

Μέσα στο πέλαγος στέκουν αγέρωχα

φρουροί αρχέγονοι το φως υπηρετούνε,

χαίρονται τη ζωή και ερωτοτροπούν

τα μυστικά του κάθε κύματος ακούνε.

Καράβια χαιρετούν κι ύστερα χάνονται

κάθε φορά που η παλίρροια τα σκεπάζει,

πρωτού περήφανα ξανά αναδυθούν

και στοργικά να τα χαιδέψει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 22 Μάιος 2013 στις 22:50 — 4 σχόλια

Γέρμα ...

*

Ξεθώριαζαν τα σύννεφα του δειλινού

στο λιόγερμα μιάς Κυριακής φευγάτης

ήλιος τρεκλίζοντας που έδυε ... σακάτης

στη γκρίζα ράχη του ξερακιανού βουνού.

Μενεξεδένιες ... ξεφτισμένες πινελιές

κάποιου ζωγράφου ξεχασμένου απ τον χρόνο

φυλακισμένη η ψυχή σε φαύλο θρόνο

κιβούρι σάρκινο ... το σκεύος ευτελές.

Ασθμαίνοντας διολισθαίνω στο κενό

τ` αναστημά μου με αναίδεια ορθώνω

οραματίζομαι ... το θαύμα κατορθώνω

τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 21 Μάιος 2013 στις 10:26 — 7 σχόλια

Κυπάρισσος ...

*

Στη γκρίζα ράχη του ξερακιανού βουνού

στέκεις αγέρωχο, τ` άπειρο αγναντεύεις,

μετρώντας χρόνους τους αιώνες τιθασεύεις

το Φως προσμένοντας άχραντου οιωνού.

Λύκος – γκριζόλυκος , φίλος σου κι αδελφός

αγύρτης νόθος, της ζωής κατατρεγμένος,

από θεούς κι από δαιμόνους ξεχασμένος

το τρόπο ψάχνει να εξαγνισθεί μα πως ...

Ήρθα στον ίσκιο σου, σεμνός προσκυνητής

του αγγίγματός σου την δροσιά να παραλάβω,

προτού την θεία χαρμονή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 21 Μάιος 2013 στις 10:17 — 5 σχόλια

Τίγρης από Δράκο ...

*

Σε κάποιο βράχο άνυδρο γεννήθηκα

στον ομφαλό της γης προσαρτημένος,

οι μούσες μου, οι μοίρες που με μοίραναν

ευλογημένος γυιός ... αγρός σπαρμένος.

Με τ` αετού το γάλα αναθράφηκα

αγάπησα την κόρη της σκορπίνας,

σε παραλίας κρύπτη ανδρειώθηκα

λάτρεψα την σκουριά της λαμαρίνας.

Βλάστησα συντροφιά με τ`αγριόχορτα

του Χάρου το γυρτό δρεπάνι είδα ,

μύρισα αίμα ... κρύφτηκα σε θυμωνιές

ενδύθηκα την πύρινη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 18 Μάιος 2013 στις 10:27 — 4 σχόλια

΄Εσω Γη ...

Μέσα απο χαραμάδα φωτεινή

παρατηρώ το παιδικό μου λίκνο,

βυθίζομαι στης λύτρωσης τον ύπνο

τρόπο ζητάει το Φως να εκφραστεί.

Μαζί με πλάσματα αγαπημένα

στου νου τα σύνορα ... έξω απ` τα όρια,

συμβατικοί φραγμοί τα περιθώρια ...

ο μνήμες άρμεξαν τα ποθημένα.

Την χώρα της απρόσμετρης αγάπης

της αγαλλίασης ... της άμετρης χαράς,

των γλυκασμών και της μεγάλης προσφοράς

τη Γη που αναβλύζει ο Ευφράτης.

Εκεί όπου τα όνειρα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 17 Μάιος 2013 στις 9:20 — 2 σχόλια

Εγώ …

Στάθηκα μπρος τον εαυτό μου δικαστής

με ύφος βλοσυρό και οργισμένος,

κι όταν στα μάτια κοιταχτήκαμε ξανά

τότε τον ρώτησα ... προς τι το μένος.

Αίφνης εννόησα ποιός είμαι τελικά

τι με κρατάει δέσμιο του έλους,

πως χάθηκαν τόσα ιδανικά ...

το ρόλο μου στη φύση επιτέλους.

Είμαι λοιπόν ένας δειλός ... κοινός θνητός

στου κόσμου τη ροή μιά μετριότης,

της ιστορίας ο μεγάλος ουραγός

που θα ξεχάσει η αιωνιότης.

Ο ισοβίτης των… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 16 Μάιος 2013 στις 9:37 — 3 σχόλια

Ομοούσιος …

Άπ την ίδια ουσία πλασμένοι

ο γυαλός, το καράβι κι εγώ,

πριν χιλιάδες αυγές γεννημένο

το κοχύλι που ψάχνω να βρώ.

Το κορμί μου πατρίδα φευγάτη

ένας μόλος στην άκρη της γης,

μία πόλη που έσβησε ο χρόνος

κάποιας άλλης παλιάς εποχής.

Ξεχασμένη σε κάποιο καρνάγιο

η ψυχή μου αιώνες μετρά,

ενωμένη με κείνο το πνεύμα

που μαζί της , δειλά ξαγρυπνά.

Κυκλωμένη με θέλω και πρέπει

φυλακή που να βγείς δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 16 Μάιος 2013 στις 9:23 — 2 σχόλια