Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Νίκη-Αννα Π. (96)

ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΤΑΧΑ;...

Kαθώς πέφτει η νύχτα, το σκοτάδι απλώνει,

μια ζεστή καληνύχτα, στη σιωπή μαραζώνει.

Μοναξιά που πλανιέται στης ζωής το βιβλίο,

κι η καρδιά να προσμένει στο λιμάνι ένα πλοίο!

Κάποια ατέλειωτα βράδια, είναι πια παρελθόν,

και του χθες τα σημάδια δε χωρούν στο παρόν!

Η ζωή ξεπουλάει τη δική της πραμάτια…

πρέπει πια να διαλέγεις με ορθάνοιχτα μάτια!

Μες την πλέρια σιωπή σου, κατεβαίνει ένα δάκρυ,

κάπου κλείνει η φωνή σου μα όμως βρίσκεις την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 23:00 — 17 σχόλια

ΦΑΛΤΣΑ ΑΓΑΠΑΜΕ...

Ψεύτρα ζωή, φάλτσο πρωϊ

Τα βήματά μου γκαζωμένα.

Σκόρπια ‘’γιατί’’, μαζί κι εσύ

Με κυνηγάς απελπισμένα.

Γλώσσα κεντρί, βουβό φιλί,

Ξερό ψωμί παίρνω από σένα.

Καρδιά σπαθί, ψάχνει να βρει

Τα όνειρά της τα χαμένα!…

Φωτιά η ψυχή, καυτό κορμί,

Μα φάλτσο βγαίνει το τραγούδι.

Μυαλό θολό, βλέμμα κενό

Και πώς να ανθίσει ένα λουλούδι;

Φάλτσα αγαπάμε, μα και πονάμε

Άλλοτε φεύγουμε, ξεχνάμε…

΄Η σε ένα φάλτσο χθες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 20 Νοέμβριος 2009 στις 22:00 — 11 σχόλια

ΠΟΙΑ ΝΥΧΤΑ;

Το σύννεφο σε πήρε και έγινες βροχή…

κι απέμειναν οι στάλες, να σκίζουν τη σιωπή!

Καράβι χτυπημένο στα βράχια η ψυχή…

κι εγώ να επιμένω, σε μια καινούργια αρχή!

Φευγάτα καλοκαίρια, χαμένη διαδρομή,

σπαθιά γίναν τα χέρια, φαρμάκι το φιλί…

του έρωτα νυχτέρια, εικόνα μακρινή…

κι οι πεθυμιές νυστέρια που σφάζουν το κορμί!

Μισάνοιχτη η γρίλια, στου νου μου το περβάζι…

Σκορπίσανε τα θέλω μα…ούτε που με νοιάζει!

Ποια νύχτα, ποιο φεγγάρι,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 22:15 — 8 σχόλια

ΩΔΗ ΣΕ ''ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ!...''

Ω εσεις ''σπουδαίοι'' που κυβερνάτε,

είτε με θέση, είτε με χρήμα,

χοντρό καλάμι καβαλάτε,

κι εμείς σας παίζουμε τα πρίμα!

Πατάτε πάνω στην ανάγκη,

που έχει καθένας για να ζήσει,

πιστέψατε πως είστε ''κάποιοι''

μα...ποιός αδειάζει να σας φτύσει;...

΄Αφρωνες, κάφροι και Φαρισαίοι,

άξεστοι, άνανδροι και σαδιστές,

μπορεί οι φτωχοί να έχουν χρέη,

μα σεις χρωστάτε σε ψυχές!

Ω των ψυχών βασανιστές,

και της ανάγκης μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 7 Σεπτέμβριος 2009 στις 10:30 — 17 σχόλια

ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!...

Τις μέρες μας τις έντυσες με ψέμα,

οι νύχτες ξεψυχούσαν στη σιωπή,

τα όνειρά μας βούτηξαν στο αίμα,

π’ ακόμα σιγοστάζει απ’ την πληγή!

Στενεύει η αντοχή και η αγάπη…

μοιάζει κακόγουστο αστείο και πικρό,

κι η φλόγα τρεμοσβήνει από γινάτι…

και μια ελπίδα ξεφτισμένη πια φορώ!

Οι νύχτες δε μας βρήκανε παρέα,

οι μέρες μας κυλούσαν χωριστά,

η σχέση ισοπεδώθηκε μοιραία,

μα εσύ τα ίδια λόγια τα γνωστά!

Και όλο με κοιτάς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 28 Ιούλιος 2009 στις 11:16 — 4 σχόλια

EIΣΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...

Είσαι πάνω απ' τις αισθήσεις,

τις Αρχές, τις πεποιθήσεις,

είσαι η Ζωή!

Στη ματιά σου μέσα σβήνω,

στο άγγιγμά σου όλα τα δίνω,

δε ρωτώ γιατί...

η καρδιά όταν μιλάει,

σταματά η λογική.

Είσαι το τέλος κι η μεγάλη μου Αρχή,

είσαι του Είναι μου η μόνη Αποδοχή!

Είσαι η μοίρα, το γραμμένο,

της ζωής μου πεπρωμένο,

είσαι η Στιγμή.

Παραδίνομαι σου λέω

και το χθες όλο το καίω

για ένα σου φιλί.

Στην αγάπη δε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Ιούλιος 2009 στις 13:00 — 4 σχόλια

ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΖΗΣΩ!!

Μες τη ζωή μου έχει πέσει κεραυνός!

΄Ηρθε η αγάπη και μου άλλαξε πορεία.

Μέρα και νύχτα στο κορμί μου ένας σεισμός

και το μυαλό μου το τρελαίνει η αγωνία.

Μες τη καρδιά μου μία νέα ταραχή,

μία ανείπωτη χαρά και ανησυχία...

είσαι στ' αλήθεια της ζωής μου κάποια αρχή;

ή μήπως είσαι, άλλη μία παρωδία;

Μες το μυαλό μου βιβλική καταστροφή,

με κατακλύζουν και με πνίγουν χίλιες σκέψεις.

΄Ομως το θέλω, το μπορώ και είμαι εκεί...

στην ξαστεριά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 9 Ιούλιος 2009 στις 10:30 — 6 σχόλια

XIΛΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ!...

Γράψε,

Με χίλια χρώματα τη λέξη σ’ αγαπώ

Ταξίδεψε με στο δικό σου ουρανό,

Και μη φοβάσαι κεραυνούς και καταιγίδες.

Ρίξε,

Όσα σε πλήγωσαν στης λήθης το πιοτό,

Αγκάλιασε με είμαι εδώ και σ’ αγαπώ,

Μαζί θα σβήσουμε του πόνου τις κοιλίδες.

Πάρε,

Τα δώρα του έρωτα που φέρνει η στιγμή,

Κι αυτή η φλόγα που σου καίει το κορμί

Να δεις πως χάνονται απ’ τα μάτια οι ρυτίδες!

Κι έλα,

Μαζί να ζήσουμε ζωή απ’ την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 18 Μάιος 2009 στις 7:37 — 8 σχόλια

ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΝ ΟΙ ΣΤΕΝΑΓΜΟΙ!...

Αντιλαλούν οι στεναγμοί,

Στης μέρας σου το γέρμα,

Μοιρολογάς το κάθε τι

Και σ' όλα βάζεις τέρμα!

Αργοπεθαίνει η καρδιά,

Την έχεις φυλακίσει,

Γύρω σου άρνησης βιολιά

Έχεις εγκαταστήσει!

Αλαφροϊσκιωτες στιγμές

Στο κάθε σου το βήμα,

Με ενοχές και εμμονές,

Δέρνεσαι σαν το κύμα!!

Και πώς να έρθει μια χαρά,

Αφού χαρά δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 4 Μάιος 2009 στις 11:21 — 4 σχόλια

ΙΣΩΣ...

Με τον πόνο παίζω ζάρια , κι είναι η σκέψη μου θολή,

Μια αγκαλιά που μένει άδεια, κι έχει τόσα για να πει.

Της αγάπης παραγάδια , τα παρέσυρε η βροχή

Και του έρωτα τα χάδια, σαν εικόνα μακρινή!

΄ Ισως φταίνε τα σημάδια που μου άφησε η ζωή,

Κι είναι βλέπεις κάποια βράδια, που με πνίγει η σιωπή!

Αυγουστιάτικα φεγγάρια μου τα έκρυψες κι εσύ…

Κι αρμενίζω στα σκοτάδια…μ ’αποφεύγει κι η Στιγμή!

Με τα ‘’πρέπει’’ μου θυμώνω και ζητάω διαφυγή,

Μα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 26 Απρίλιος 2009 στις 22:00 — 7 σχόλια

Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΦΑΡΟΣ...

Τα βήματα πάνε κι ο νους ταξιδεύει…

Οι μέρες κυλάνε κι ο δρόμος στενεύει!

Ονείρατα χίλια, πουλιά που πετάξαν,

Στην άμμο κογχύλια, καράβια που αράξαν!

Η σκέψη βαραίνει και κλείνουν τα μάτια,

Ορίζοντα ψάχνει, μαζεύει κομμάτια!

Καρδιά που σωπαίνει, κορμί που παγώνει,

Ανάσα σβησμένη κι η νύχτα ζυγώνει!

Tο απόβραδο φεύγει, η νύχτα πλανιέται,

O νους με το όνειρο, ξανά συναντιέται!

Καινούργια σελίδα, καινούργια αρχή,

Λιμάνι η ελπίδα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 25 Μάρτιος 2009 στις 17:30 — 8 σχόλια

Ακατέργαστος πόθος!

Κουρασμένο το χθες σου, κουρασμένο το τώρα,

ζαλισμένες στιγμές σου, καταιγίδα και μπόρα,

χαλασμένη πυξίδα στου μυαλού σου τη στράτα,

κι η ζωή σου ξεχνάει να σου στείλει μαντάτα!

Aκατέργαστος πόθος στην ψυχή που φωλιάζει,

ένα άσβεστο πάθος τη στιγμή την τραντάζει,

διψασμένη αγάπη μες το δάκρυ λουσμένη,

έναν έρωτα αντάρτη η καρδιά σου προσμένει!...

Τρομαγμένε διαβάτη μες τους δρόμους που τρέχεις,

της ζωής σου το χάρτη πεταμένο τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Μάρτιος 2009 στις 20:23 — 10 σχόλια

ΧΑΜΕΝΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ....

Ξημέρωσε και πάω, το βήμα μου βαρύ,

Στο σπίτι δε χωράω, με πνίγει η σιωπή!

Με γέλασε τ’ αστέρι, με γέλασες κι εσύ,

Λευκό μου περιστέρι, της νιότης μου κρασί!

Προσπέρασαν τα χρόνια, απόκαμε η καρδιά,

Χρόνια τ’ ανεμοβρόχι της πνίγει τη σοδειά!

Ξεθώριασε η ελπίδα, τα όνειρα χλωμά,

Η αγάπη σου ρυτίδα όλο και πιο βαθιά!

Χαμόγελα με ψέμα και λόγια για τα λόγια,

Απ’ της καρδιάς το δάκρυ, κιότεψαν τα ρολόγια!

Μα βλέποντας τον ήλιο ψηλά στον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 8 Μάρτιος 2009 στις 23:34 — 10 σχόλια

Ο ΔΡΟΜΟΣ!

΄Ολοι στον ίδιο δρόμο περπατάμε,

τα πάντα γύρω είναι ίδια

μα, ο καθένας βλέπει αυτά που θέλει.

΄Άλλος περνά τρέχοντας,

άλλος αργά και κάπου σταματάει,

άλλος σταθερά

κι άλλος σκοντάφτει σε κάθε βήμα.

Ο δρόμος είναι ίδιος.

Την πορεία την επιλέγουμε,

Τις παραστάσεις τις δημιουργούμε,

Τον τρόπο τον καθορίζουμε…

Μόνο η αρχή και το τέλος

Είναι ανεξέλεγκτα…

Για ότι ζήσουμε στη διαδρομή,

Δική μας η ευθύνη.

Το ταξίδι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 22 Φεβρουάριος 2009 στις 11:30 — 17 σχόλια

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ...

Χωρίς να ξέρω που με πάει αυτός ο δρόμος,

Χωρίς να ξέρω αν ποτέ θα λυτρωθώ,

Η μοναξιά μου είναι ο μόνος κληρονόμος

Κι οι αναμνήσεις που βαραίνουν το μυαλό.

Χωρίς να ξέρω αν ποτέ θα ξημερώσει

Κι αν η καρδιά μου θα γευτεί κάποια χαρά,

Κι αν κάποια μέρα η μοίρα θα με δικαιώσει

Για όσα πέρασα, να βρω παρηγοριά…

Μα δε βαριέσαι, μα δεν πειράζει,

Πίκρες βουνό, καρδιά που ξέρει από καημό,

Μα δε βαριέσαι , λίγο με νοιάζει,

Έχω πια μάθει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 16 Φεβρουάριος 2009 στις 10:30 — 11 σχόλια

ΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!...

Γιατί μετράμε κάθε τι με προθεσμίες

Γιατί τα χάδια θεωρούνται αγγαρείες;

Γιατί τα θέλω μας συχνά τα προσπερνάμε

Και τις ανάγκες μας ποτέ δεν τις μετράμε;

Γιατί φοβόμαστε καρδιά μου το ‘’για πάντα’’

Μαζί θα γράψουμε του έρωτα μπαλάντα

Και οι καρδιές μας θα έχουν πάντα καλοκαίρι

Κι οι δύο μαζί μες τη ζωή χέρι με χέρι.

΄Ελα να ζήσουμε, να προχωρήσουμε,

αυτά που θέλουμε, θα καταφέρουμε.

Ξέχνα τους φόβους σου και αγκάλιασέ με,

Στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 14 Φεβρουάριος 2009 στις 11:30 — 11 σχόλια

Σ' Αναζητώ!

΄Ηρθε η στιγμή που διάλεξες

το δρόμο σου να πάρεις

τα πράγματά σου μάζεψες

για το άγνωστο σαλπάρεις.

΄Ένα αντίο σύντομο

χωρίς δικαιολογία

κι ένα λυπάμαι τυπικό

στην όλη ιστορία.

Και πριν προλάβω να σου πω

Μείνε , μη φεύγεις , στάσου…

Έμεινα μόνος να κοιτώ

Στο δρόμο τη σκιά σου.

Με πνίγει το παράπονο,

Μου μοιάζουν όλα ξένα,

Γιατ’ είναι κρίμα κι άδικο,

Να ζω χωρίς Εσένα!

Σε θέλω και σ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Φεβρουάριος 2009 στις 10:35 — 10 σχόλια

ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ!...

Μισογεμάτο το φεγγάρι,

Μισογεμάτο το ποτήρι,

Με την ελπίδα γιοματάρι,

Μου κάνω απόψε το χατίρι !

΄Όλα τα σπάω και τα γκρεμίζω,

Τα κοπανάω, φωνάζω, βρίζω,

Ζωή μπαμπέσα βαράς το ντέφι

Και το θυμό μου τον κάνεις κέφι!!

Ανταριασμένες οι αισθήσεις,

Ανταριασμένα και τα θέλω,

Καρδιά μου απόψε να μεθύσεις,

Σ’ όλα τα μη, βάλε φουρνέλο!

΄Όλα τα σπάω και τα γκρεμίζω,

Τα κοπανάω, φωνάζω, βρίζω,

Ζωή μπαμπέσα βαράς το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 8 Φεβρουάριος 2009 στις 10:30 — 13 σχόλια

ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!

Κλείνω τα μάτια, γυρίζω πίσω,
Σ’ ότι με πόνεσε από παιδί,
Θέλω το έργο ξανά να ζήσω
Και να το παίξω απ’ την αρχή!

Κάθε σκηνή του τη ζω, τη στήνω,
Είναι το πόνημα βαρύ, πικρό,
Βλέπω τα λάθη, διορθώνω, σβήνω,
Τώρα με βλέπω, τώρα μπορώ!

Βουτιά στο όνειρο απόψε κάνω,
Κάπου με βρίσκω, κάπου με χάνω!
Βουτιά στο όνειρο και ξανασαίνω,
Κλείνω τεφτέρια, λεύτερος μένω!
=========================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 5 Φεβρουάριος 2009 στις 10:30 — 9 σχόλια

ME ΞΕΧΑΣΑΝ...

Με ξέχασαν οι ΄Ανοιξες κι όλα τα καλοκαίρια,

κι εσύ καρδιά πώς άντεξες ,το να μετράς τ' αστέρια;

Τόσο καημό πώς χώρεσες και κράτησες πορεία;

ποτέ σου δε με πρόδωσες, παρέμεινες Κυρία!

Πού είναι ο φίλος, ο αδερφός, η μάνα, ο πατέρας;

ήταν της ζήσης σου καπνός και φονικός αγέρας!

Μα το σκοτάδι απόμακρο, δε φτάνει, δε σ' αγγίζει,

πάντα μπροστά βλέπεις το φως κι η μέρα σου αρχίζει!

Μαρμαρωμένος βασιλιάς τα όνειρα της νιότης,

ελπίδα που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 2 Φεβρουάριος 2009 στις 0:00 — 12 σχόλια