Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Νίκη-Αννα Π. -- Νοέμβριος 2008 Αρχείο (17)

ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ!....

Πέρασαν χρόνια σ’ άλλες χώρες μακρινές

Με πίκρες, μπόρες , ξαστεριές!...

Φύγαν μακριά από την πατρίδα

Με οδηγό τους κάποια ελπίδα,

Για μια καλύτερη ζωή

Πάλαιψαν, μόχθησαν πολύ,

Κι αν πέτυχαν, δεν ξέχασαν

Όσα πίσω τους άφησαν κι όσα έχασαν!

Τράβηξαν στ’ άγνωστο αγόγγυστα κουπί

Μα στην καρδιά τους ζωντανή

Η θύμηση της όμορφης πατρίδας.

Κι αν τους πληγώνει η ξενιτιά

Και τους τρομάζει η λησμονιά,

Κρατούν το όνειρο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 30 Νοέμβριος 2008 στις 20:30 — 2 σχόλια

Η ΤΥΠΙΣΣΑ...

Μια νύχτα, μια παρέα και μια τύπισσα

Μου άλλαξαν ζωή και χαρακτήρα

Και πιάστηκε η καρδιά μου η αλήτισσα

Στο δίχτυ που μου άπλωσε η μοίρα.

Μετάνιωσα για όλα όσα δεν έζησα

Και διέγραψα αυτά που είχα ζήσει

Κι αφήνω την καρδιά μου τη μποέμισα

Στο δίχτυ να μπλεχτεί και να γλεντήσει.

Refrain

Και τη ζωή απ’ την αρχή καλωσορίζω

Τον εαυτό μου μόλις τώρα τον γνωρίζω,

Είναι η αγάπη της μια πρόκληση, μια ζάλη

Με ταξιδεύει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 29 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 8 σχόλια

ΚΑΝΕ ΣΤΑΣΗ!....

Πριν ο χρόνος μας προλάβει στη στροφή

Και το όνειρο να έχει ξεχαστεί

Βρες τα ‘’θέλω’’ σου και σκέψου θετικά

Ζήσε, γλέντα, η ζωή χαμογελά.

Κάνε στάση στης καρδιάς την προσταγή

Είναι μάτια μου η τέλεια συνταγή

Κάθε τέλος φέρνει μια καινούργια αρχή,

Ας τη ζήσουμε μαζί και όπου βγει !

Ρ

Μην κολλάς πάντα στο πώς και στο γιατί,

Όλα είναι ένα άγραφο χαρτί,

Η αγάπη μόνο αξίζει τελικά,

Κι αν δειλιάσεις η ζωή σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 14:00 — 7 σχόλια

ΞΕΡΩ ΠΟΝΑΣ....

Κυλούν οι μέρες κι εμείς χαθήκαμε,

τα λόγια σφαίρες και πληγωθήκαμε.

Κι αυτό το πάθος, το φυλακίσαμε,

κάναμε λάθος που δεν το ζήσαμε!

Ρ

Ξέρω πονάς, όπως κι εγώ,

κλείστηκε η αγάπη στο συρτάρι,

του έρωτά μας φυλαχτό

και θλιβερό απομεινάρι.

Θα με ζητάς, θα σε ζητώ,

κάθε που βγαίνει το φεγγάρι,

όσο κι αν παίζουμε κρυφτό,

μες τη καρδιά σου έχω παρκάρει.

================

Περνούν οι μήνες, δεν κάνεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 5 σχόλια

ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ...

Σαν φτάνει Κυριακή

ο πόνος γίνεται πληγή,

με βασανίζει...

κι ένα παράπονο βαθύ

με πλημμυρίζει!

Οι αναμνήσεις οι καυτές

γίνανε ξέθωρες κι αυτές

και πώς να κλάψω.

Το δάκρυ πέτρωσε κι αυτό

και πώς να παρηγορηθώ,

του χωρισμού τη θύμηση,

πώς θες να πάψω...

Περνούν οι Κυριακές,

κι εγώ θαρρώ πως ήταν χθες

που ήσουνα κοντά μου.

Και χάνομαι στις εμμονές,

φθάνω σε λάθος ενοχές

...απέχω απ' τα όνειρά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 23 Νοέμβριος 2008 στις 16:30 — 6 σχόλια

ΟΥΤΟΠΙΑ!...

Με μια αγκαλιά λουλούδια

σε μια ζεστή γωνιά,

της ΄Ανοιξης τραγούδια,

σου γράφω στα κλεφτά.

Οι σκέψεις μου χορεύουν

σε ξέφρενο ρυθμό,

τις νύχτες όλες κλέβουν

κι εγώ υπνοβατώ.

Στου χρόνου το ταξίδι

ανάσα μου κρυφή,

της νύχτας μου στολίδι,

του ονείρου μου τροφή!

Θα ζει στα όνειρά μου,

θα ζει στη φαντασία,

ξέρω καλά καρδιά μου,

πως είναι ένας μύθος,

πως είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 22 Νοέμβριος 2008 στις 11:30 — 7 σχόλια

ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΟ Ο ΧΑΒΑΛΕΣ...(ΣΑΤΥΡΑ)

Χρεωκοπήσαμε και πάρτε το χαμπάρι

Θα κυνηγάμε το ευρώ με το φανάρι

Αν δεν ανήκετε στους ήδη βολεμένους,

Ελάτε στη Σχολή για … χρεωκοπημένους!

΄Όχι όπως μάθατε και όπως σας μαθαίνουν,

φίλοι μου όπως τα βρήκατε και κει που σας πηγαίνουν!

Γυρίστε πίσω το ρολόϊ και το χρόνο,

Πάρτε τα όρη, τα βουνά, που έχουν κι οξυγόνο.

Στήστε τσαντίρι σε όποια βρείτε παραλία

Κι έτσι αποφεύγεις το βραχνά που λέγεται Εφορία.

Και το νερό και τη ΔΕΗ , τι να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 19 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 5 σχόλια

ΑΦΗΝΟΜΑΙ...

Τη θάλασσα κοιτώ

τους πόνους μετρώ

και γαληνεύω.

Δεν είσαι πια εδώ

απόμεινα κι εγώ,

το κύμα να θωρώ

και ν' αγναντεύω.

Αφήνομαι στο μπλέ

το χρώμα της , βαθιά

και ταξιδεύω.

Σε μέρη εξωτικά,

με μια ζεστή αγκαλιά

το σύμπαν μου γελά

και σε λατρεύω.

Γαλήνη στην ψυχή

ανάσα στο κορμί

κι ανατριχίλα...

Ναι, είμαι δυνατή

για μια καινούργια αρχή,

σα δέντρο που γεννά

καινούργια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 7 σχόλια

ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ!...

Απόλυτη σιωπή μπροστά στο τέλος,

η μοναξιά με σημαδεύει μ'΄ένα βέλος,

απ' τη φαρέτρα του έρωτά σου τραβηγμένο

και στο κομμάτια της καρδιάς μου καρφωμένο.

Φάνταζες ήλιος κι όμως έφερες σκοτάδι,

ήτανε κάλπικο το άγγιγμα, το χάδι!...

Δεν είχες τίποτα να πεις, ούτε να δώσεις

φοβόσουν μόνο, την καρδιά σου μην πληγώσεις.

Κι όταν σου είπα ''που σ' αγάπησα...συγνώμη''

λέξη δε βρήκες για να πεις, δεν είχες γνώμη.

Και τώρα έρχεσαι...τι μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 15 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 6 σχόλια

ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ!...

Νύχτα πλανεύτρα

καρδιά μου φταίχτρα

άχαρα βράδια

κι ο πόνος βάρδια.

Κάλπικα χάδια

όνειρα άδεια

κι ένα φεγγάρι

μαργαριτάρι.

Κι εγώ σπουργίτι μες το χιονιά,

Κι εσύ στου νου σου την καταχνιά.

Γύρω προκλήσεις

ξυπνούν αισθήσεις.

Πέτρινο βλέμμα,

σπαθί το ψέμα.

Χαρές φευγάτες

σε στέρφες στράτες,

χάλκινα λόγια

σα μοιρολόγια.

Κι εγώ σπουργίτι μες το χιονιά,

κι εσύ στου νου σου την καταχνιά.

Σα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 7 σχόλια

ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ!

Πες μου πως έλειψες μονάχα για μια μέρα,

πες μου πως έφυγες να πάρεις λίγο αέρα,

κράτα το χέρι μου σ'ανοίγω την καρδιά μου,

γίνε αστέρι μου και γράψε στα όνειρά μου.

Μέτρα τα βήματα που κάναμε παρέα,

τα λάθη κύματα βουνά στην προκυμαία.

Κόπασε η θύελλα κι η θάλασσα είναι λάδι...

η αγάπη ατόφια ρίχνει πάλι παραγάδι!

Ρ

Και σ' αγαπώ και μ' αγαπάς

και όλα τώρα αρχίζουν,

τα λάθη τέλειωσαν με μας,

σαν ιστορία μιας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 4 σχόλια

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Κάθε μέρα και κάτι σε δουλειά να βρισκόμαστε και να έχουμε να λέμε!...

Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε πως παίρνουν φακελάκι κάποιοι γιατροί, αν όχι όλοι; Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε τα μοναστηριακά ‘’real estate’’;

Σήμερα ανακαλύψαμε πως το αυτό συμβαίνει σε ότι θέλουμε να κάνουμε, είτε για να το πετύχουμε., είτε για πιο γρήγορα; Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε πως οι Ιατρικοί Επισκέπτες πηγαίνουν στα Ιατρεία και όλα τα τοιαύτα και τόσα άλλα; Απότομο ξύπνημα μοιάζει, έ;

Μα όλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 10:54 — 6 σχόλια

ΣΚΕΛΕΤΩΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ...

Μια Κυριακή σαν τόσες άλλες,

Μια Κυριακή μες τη σιωπή

Και της αγάπης σου οι ψιχάλες,

Ποτέ δεν έγινα βροχή!...

Μια Κυριακή που με βαραίνει,

…θα φύγει γρήγορα κι αυτή,

Στη θύμησή σου ξαποσταίνει

Και στην απόλυτη σιγή!

Σκελετωμένη η ελπίδα,

Κοντά μου έρχεται ξανά,

Μες τη δική σου τη σελίδα

Και συμπληρώνει τα κενά!

Κλείνω τα μάτια κι ανασαίνω,

Θεέ μου, τι μέρα πια κι αυτή…

Δεν έχω κάτι να προσμένω…

μα...θα'… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 9 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 6 σχόλια

ΔΕ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ, ΔΕ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ

Φύγε λοιπόν, μη με ρωτάς

τάχα τι στράβωσε με μας,

μη το κουράζουμε το θέμα

ήρθε η στιγμή να μπει ένα τέρμα...

φύγε λοιπόν, μη με ρωτάς

μη το κουράζουμε το θέμα.

Είμαι απών, τι κι αν μιλάς,

τσάμπα το χρόνο σπαταλάς...

ας το αφήσουμε πονάει,

τώρα η ζωή γι' άλλα με πάει!

Είμαι απών, τι κι άν μιλάς,

ας το αφήσουμε πονάει.

Δε σου χρωστώ, δε μου χρωστάς,

ήσουνα ΄Ερωτας φονιάς,

καλά όσα ζήσαμε, πες μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 8 Νοέμβριος 2008 στις 13:00 — 3 σχόλια

ΗΡΘΕ Ο ΕΡΩΤΑΣ!

Μέσα στα μάτια σου αντίκρυσα το φως,

και το φεγγάρι στα μαλλιά σου είχε καθίσει,

κάτω απ' τα πόδια μου λες κι έγινε σεισμός

και στο μυαλό μου ένα απίστευτο μεθύσι.

΄Ηρθε ο έρωτας, κοντά μας να φωλιάσει

κι αυτό το πάθος που δε λέει να περάσει,

ήρθε η αγάπη που μας έδεσε για πάντα,

σ' ένα πακέτο με μια υπέροχη γιρλάντα.

Πριν σε γνωρίσω δεν το πίστευα ο τρελός,

πως μια συνάντηση μπορεί να συγκλονίσει,

λες και με βρήκε εν αιθρία… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 5 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 4 σχόλια

ΕΓΙΝΕ ΒΑΛΣΑΜΟ Ο ΚΑΦΕΣ...

Την πληγωμένη μου καρδιά έβαλα κάτω,

Να τα μιλήσουμε μαζί σαν φιλαράκια,

Κι εκεί που πίστευα πως είχε πιάσει πάτο,

Την πήγα πίσω στ’ αρχικά μας τα σοκάκια…

Χέρι με χέρι σ’ ένα επώδυνο σεργιάνι,

Βρήκαμε όλα της ζωής μας τα αγκάθια,

Τα ξεριζώσαμε, είπαμε πια πως φθάνει,

Και ο καφές είναι γλυκός, μα …αφήνει κατακάθια.

Κι ενώ το πίστευα πως είναι τελειωμένη,

Την είδα λεύτερο πουλί και ανανεωμένη,

Και περπατάμε πια μαζί σε νέα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 2 Νοέμβριος 2008 στις 13:00 — 7 σχόλια

ΠΟΛΕΜΟΣ...

Γεννήθηκα μέσα σας!

Με γέννησε το μίσος,

η κακία,

ο φθόνος,

η φιλοδοξία,

η ματαιοδοξία,

η κερδοσκοπία,

...ο άνθρωπος!

Υπάρχω

παντού και πάντοτε...

με νιώθετε πλάϊ σας

μα δε με βλέπετε...

κι όμως, χορεύετε μαζί μου,

στο ρυθμό μου!...

Μακραίνετε τη ζωή μου!

Θα υπάρχω,

όσο εσεις με τρέφετε,

με ζητάτε...

και με γεμίζετε

δάφνες και στεφάνια!!

============================

ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 2 Νοέμβριος 2008 στις 10:46 — 4 σχόλια