Σαν γύφτισα στη ζητιανιά που κρύβει το προσφόλι

μεσ’ σ’ αδειανό πουκάμισο σε τρύπιο αποφόρι

ο έρωτας σου σάβανο σε σκιερά υπόγεια

και το κορμί σου ενέχυρο σε πληρωμένα λόγια



Ελένη που των Ατρειδών η άνομη φατρία

τον έρωτά παζάρευε και σ’ έστελνε στην Τροία

με αίμα Ιφιγένειας σπονδή και κοινωνία

της άγιας οικογένειας ανίερη θυσία



Κι όπως το θέλουν οι καιροί τα πάντα να ‘ναι ίδια

σκουλήκια σέρνονται γυμνά κι υπνωτισμένα φίδια

που… Συνέχεια