Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Γιάννης Ποταμιάνος -- Ιανουάριος 2010 Αρχείο (10)

Κυριακή απόγευμα

Κυριακή απόγευμα

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Άνοιξες τα χέρια σου

Και έφυγαν χιλιάδες πουλιά

Πέταξες και εσύ μαζί τους

Άνοιξες τα μάτια σου

Και κύλισαν ποτάμια δακρύων

Κύλισες και εσύ μαζί τους

Σκορπίζοντας την αρμύρα σου

Στην άκρη των χειλιών σου

Άνοιξες το στόμα σου

Έγινες τραγούδι

Και έφυγες

καβάλα στο ρεφρέν

Άνοιξες τα αυτιά σου

Άκουσες

τη δυστυχία του κόσμου

Και πήραν οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 31 Ιανουάριος 2010 στις 19:19 — 12 σχόλια

Η Γένεση

Η Γένεση
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Όταν έπεσε
η μεγάλη νύχτα
Αυτός έψαχνε
για το φως
Άρχισε να το μαζεύει
με αγάπη
Απ’ τα εναπομείναντα
καντηλάκια
Και δημιούργησε
τη μεγάλη έκρηξη
Κι έγιναν όλα φως
Συμπυκνώθηκαν
οι αυταπάτες του
σε ποιήματα

27 Ιανουαρίου 2010
Γιάννης Ποταμιάνος

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 29 Ιανουάριος 2010 στις 8:56 — 13 σχόλια

Ο χωρισμός

Ο χωρισμός

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Έφυγες

Μάζεψα τα κομμάτια μου

Τα μέτρησα ένα – ένα

με προσοχή

Τα ένωσα προσεκτικά,

Άλικες ψηφίδες

σε βυζαντινό μωσαϊκό

και περίμενα

Ο καιρός πέρασε

Οι πληγές επουλώθηκαν

Όμως εγώ,

κομμάτια νοιώθω

ακόμα

Και το βάρος μου,

σχεδόν αναλλοίωτο

παρέμεινε

Μόνο ένα μικρό γραμμάριο

μου λείπει

Θα μου πεις μικρό το κόστος

της απώλειας

Όμως οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 20:33 — 10 σχόλια

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Με την αστραφτερή βεβαιότητα

της νιότης μας,

ερωτευτήκαμε αλλότριες αλήθειες

Όμως δραπέτευσαν τα οικόσημα

από τους πύργους

Χλευάστηκαν τα σύμβολα

στους θυρεούς

και τα συνθήματα εγκατέλειψαν

τις θεωρίες τους

Με ορφανές αλήθειες,

Αμήχανοι ατενίζουμε

την εκδίκηση των νικητών

Ρακοσυλλέκτες πλέον

Μας εκδικούνται

οι φανταχτερές μας φορεσιές

οι αζήτητες

Και τα παράσημα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 12 σχόλια

Τα καράβια σου…

Τα καράβια σου…

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Τότε είπε και γεννήθηκαν

τα μάτια σου

Ταξιδεμένα τα είδα,

και θαύμασα

την εικόνα και ομοίωσή σου

Και το βλέμμα σου έσπειρε

χιλιάδες όνειρα,

σε μίζερους κόσμους.

Άγριο άλογο με ολόρθη τη χαίτη

καλπάζεις στο λιβάδι

κερνώντας ψευδαισθήσεις.

Και το νέκταρ της ηδυπάθειας

ρέει άφθονο,

ξετρελαίνοντας τις μεθυσμένες

μέλισσες.

Γαλήνιοι οι αμφορείς, γεμάτοι

με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 14:10 — 14 σχόλια

Η σύλληψη

Η σύλληψη

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αιωρείται

μέσα στο απέριττο φόρεμα

Ετοιμάζεται

το φυλακισμένο κορμί

Για την μεγάλη έκρηξη

Πετάει το χαλινάρι

του στήθους

Ολόγυμνη βαδίζει

το μονοπάτι της μοναξιάς

Και σωπαίνει

Ακολουθεί η κραυγή

Κατρακυλά η λάβα στο ηφαίστειο

Η μείξη των μοναξιών

ένωσε τα δάκτυλα

και τις ανάσες

Για να ριζώσει η αιωνιότητα

Στη λαίμαργη μήτρα

της ζωής

Και γλύκανε η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 17 Ιανουάριος 2010 στις 10:13 — 13 σχόλια

Το ναυάγιο

Το ναυάγιο

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ναυαγισμένο καράβι τσακισμένο

Σε ρούφηξε η θάλασσα

Και σ’ έφτυσε στην άμμο

Σαν κουκούτσι

Τουρίστες μαθητές και δάσκαλοι

Άφωνοι αγναντεύουν

Από ψηλά σαν θαλασσοπούλια

Το αφρισμένο κύμα

Να γλείφει το σκουριασμένο σου κουφάρι

Σε μηχανές και μνήμες αποτυπώνουν

Την εικόνα ενός θανάτου

Το θάνατο ενός ονείρου

Και ο μύθος προσκαλεί

Τη φαντασία μας σε γλέντι

Με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 11 Ιανουάριος 2010 στις 19:24 — 11 σχόλια

Βαδίζει προς την άνοιξη

Βαδίζει προς την άνοιξη

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Πέταξε τα φουστάνια της

κι’ έμεινε ολόγυμνη

Οι αέρηδες σμιλεύουν

το κορμί της

Οι βροχές ξεπλένουν

τις αμαρτίες της

Απλώνει τα χέρια της

και αγκαλιάζει τον ουρανό

Δεν την τρομάζουν πλέον

οι θύελλες και οι καταιγίδες

Ότι περιττό είχε, το απέρριψε

Και η προσδοκία του χιονιού

δεν ταράζει τη γαλήνη της

Έχει συμφιλιωθεί πλέον

με το λευκό

Mε τ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 15:54 — 10 σχόλια

Ο ποιητής

Ο ποιητής

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ολόκληρος είναι ένα ταξίδι

Τα μάτια του

φουρτουνιασμένες θάλασσες

Αέρινος

Συντροφεύει τα πουλιά

Με όνειρα και χαρταετούς

Ξεχορταριάζει τα μονοπάτια

της γλώσσας

Τρέχει καβάλα σε δύο άλογα

Ισορροπώντας στις χαράδρες

της αμφισημίας

Με τις στερήσεις του, βάζει φωτιές

στους πόθους, τους αλλότριους

Διώχνει τα σκοτάδια

λάμποντας

Σκορπίζει φωτιά και στάχτη

Στο δισάκι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 6 Ιανουάριος 2010 στις 0:54 — 9 σχόλια

Προσμονές

Προσμονές

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αφού εξαργύρωσαν τις ηδονές

με προσευχές

Θυσίασαν χείλη κατακόκκινα

και πόθους σκοτεινούς

Μαχαίρι ανάμεσα στα πόδια τους

η στέρηση

Τώρα προσμένουν ανταμοιβή

στα μαραμένα σώματα

Μα πώς να ανθίσει η ροδιά

το καταχείμωνο;

Ο βοριάς περνάει ανάμεσα

στα σκέλια της

Παγώνουν οι επιθυμίες στο χιόνι

των μαλλιών

Όσοι σφάξατε τα όνειρα

με οράματα

Θρηνήστε τώρα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 20:44 — 11 σχόλια