Πολλές, και χρόνων οι πληγές

που  κάνουν κρούστα πάνω πάνω,

και ενώ γεμίζουν οι ουλές,

περνούν οι μέρες, οι στιγμές ,

φεύγει η ζωή,

και τα καλλίτερα τα χάνω....

20/1/2015

(Από Νεφέλειες; Σκέψεις>)

‴Φίλες μου και Φίλοι‴

(Ποτέ δεν πρέπει να φοράς το καλό σου παντελόνι όταν πηγαίνεις να πολεμήσεις για την ελευθερία και την αλήθεια.)

Henrik Ibsen ( 1828-1906 , Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας)

Βιογραφία

Ο Ερρίκος Ίψεν (Henrik Ibsen Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1828 στο λιμάνι Skien της Νορβηγίας. Ήταν θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός, ένας από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας. Δεύτερο παιδί μιας εύπορης οικογένειας…

Έρωτας.!

Το καρδιοχτύπι Δυνατό..

μα η καρδιά ημερεύει

τον έρωτα καραδοκεί

και χάδι του γυρεύει,

Έχει ανάγκη το κορμί

στην μοναξιά την τόση,

και η ψυχή αναζητά

μια ζεστασιά να νιώσει.

Μον έτσι ξεκουράζεται,

κι΄υποχωρούν τα πάθη

τρέφει ελπίδα αποβραδίς

σαν τον προσμένει να΄ρθει.

Νεφέλη.!

5/11/2011!

Γύμνια...



Με ποια ρούχα να σε ντύσω,

με σκοτάδι η με φως?

έχουν και τα δυο από σένα

και αναρωτιέμαι πως..?



Πως συμβαίνει να αστράφτεις

απ΄την μια σου μεριά

και γυρνώντας απ΄την άλλη

να τα διώχνεις τα φιλιά..



Και ρωτώ.



Πως να σε ντύσω

να μην ζεις μέσα σε πλάνη

γιατί έτσι όπως γνωρίζεις

ούτε αγάπη, ούτε και…

http://www.tribune.gr/culture/news/article/41328/sigkinitiki-diamartiria-ellinidon-chitones-sto-vretaniko-mousio.html

Ανήσυχοι που ναι είναι οι ποιητές,

ποτέ δεν ησυχάζουν,

από παντού εμπνέονται

και γράφουν, πάντα γράφουν..

Ακόμα και στην βόλτα τους

οι ποιητές θα γράψουν.

και σ΄άνοιχτό παράθυρο,

και πέρα απ΄τα ακρογιάλια

κοιτάζοντας τα…

Ο Αρλεκίνος ξέρει.!



Είμαι καλά.!

κι ας γελώ σαν Αρλεκίνος..

Στην άκρη του ματιού

Θολό διαμάντι μαρτυρά..

και ξέρει εκείνο..

..πως ξεχειλίζει ο πόνος

που μετρά,

Μόνον, εκείνος..



Λέω καλά,

κι αν το παράπονο

μου γνέφει να σωπάσω,

εγώ γελώ,

κι είμαι καλά,

γιατί το ξέρω πως..

ό,πως όλοι μας,

και εγώ μια μέρα

θα..ησυχάσω.



Κι΄…

Η ΣΤΙΓΜΗ.!!



Μου λες , οτι το χέρι μου κρατάς,

Αόρατο το σφίξιμό του νιώθω,

εκπέμπει αίσθηση γλυκιά,

και πλημμυρίζει η ψυχή μου

Πόθο.



Μα θάθελα μια Αγκαλιά,

στα μάτια να με δεις,

να με κοιτάξεις,

στο βλέμμα σου να πλανηθώ

τοτε νομίζω πως την μέρα μου

θ΄αδράξεις.



Κ΄ενώ θα είμαστε αγκαλιά,

στο πρόσωπό μου ο ιδρώτας σου

να στάζει

Έτσι Αγιάζεται η ΣΤΙΓΜΗ

μαζί με χτύπους που η Καρδιά

Δ ι π λ α σ…

Του Φεγγαριού...οι Κύκλοι.



Ω! Ήλθες, και είχα απελπιστεί, (είπε η ηλικιωμένη κυρία και τυλίχτηκε στην εσάρπα της, βολεύτηκε καλύτερα στον αναπαυτικό καναπέ της και έγειρε το κεφάλι της χαμογελώντας με...προσμονή.)

Βράδιασε κάνει και κρύο, που να βγαίνει έξω τέτοια ώρα σκέφτηκε, τα έχασε όμως όταν τον είδε στην πόρτα να στέκει.

-Περίμενες να σου ανοίξω,? να σου πω πέρασε,? μα τι το έκανες το κλειδί?…

Βαρκούλες φτιάχνω από χαρτί

να ταξιδεύουν τα όνειρα μου

μα πέλαγο βρίσκουν βαθύ

δεν τα κρατά η κουπαστή

κύματα και καταστροφή

τα ξαναγύρισαν κοντά μου.



Δεν ταξιδεύουν τα όνειρα

αν όραμα δεν έχουν

δεν δρασκελούν τα κύματα

όσο κι αν αντέχουν



Μένουν στην σκέψη της ψυχής

επιθυμούν γαλήνη

να ηρεμήσουν τα σκεφτούν

στην μάχη τους…

Εσωστρέφεια….



Τι μου θυμίζει  μια φωτ. Τι μου θυμίζει...



Και την σκέψη βασανίζει να θυμάται



κάποια μέρα του χειμώνα που χε άπνοια ..



κι΄έτσι εκεί παραθαλάσσια, οι καφέδες στο τραπέζι,



και η θάλασσα να παίζει με του Ήλιου τις αχτίδες,



βοτσαλάκια ξεπλυμένα από άμμους από φύκια,



Μα Αλίμονο, Δεν είδες….Παρά μόνον, Τα Δικά…

Τι να πω για μια σκιά

που αυτή για με,

έτσι και αλλιώς

τα ξέρει όλα.!! ------

Σκιά μου απλησίαστη

μου είσαι συντροφιά

μέσα στου δρόμου

την απλάδα.

18/5/2013

Νεφέλη Ρ.

Καν την αγάπη σου φωλιά

κύμα γαλήνιο και αγκαλιά

για να κουρνιάσω,

Kαν την αγάπη σου φωλιά

να μπω να νιώσω ζεστασιά

να μην σε χάσω

Κάν την αγάπη σου ουρανό

Εκεί κοντά με το θεό

Να με προσέχει

Κάν την αστέρι της βραδιάς

Στην γη να φεύγει χαμηλά

και την δική μου την καρδιά

να την κατέχει

Κάν την πουλί κάθε πρωί

να κελαηδά

στο ξύπνημά μου

Καν τη αγκαλιά κάθε βραδιά…

Μας ΄αφήνει η αγάπη…