Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ -- Νοέμβριος 2009 Αρχείο (27)

ΤΙ ΕΙΝ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ

Απ’ της ζωής το ισοζύγιο ,

με τη χαρά σε διαζύγιο ,

είμαστε πάντοτε χαμένοι από χέρι ,

τι είν’ αυτό που μας κρατάει ,

στον άνεμο δεν μας σκορπάει ,

βουτιές σαν κάνουμε στου πόνου το πανέρι .

Ρεφ.

Είν’ η αγάπη που τη δύναμη μας δίνει ,

στα δυο τον πόνο τον μοιράζει κι απαλύνει ,

σκουπίζει δάκρυ που στα μάγουλα κυλά ,

αιώνια τη συντροφιά της μας χαρίζει ,

ότι γκρεμίζεται ξέρει και ξαναχτίζει ,

σαν Άγιο χέρι , μας χαϊδεύει , μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 30 Νοέμβριος 2009 στις 7:26 — 8 σχόλια

ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΥ (ΑΠΟ ΤΗ 12η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Αφού στεγνά μας ξέγραψες ζωή από παιδιά σου ,

πικρά μας αποκλήρωσες , σαν νόθους , σαν αλήτες ,

μονάχη να τη χαίρεσαι , τούτη την ανθρωπιά σου ,

εμείς αλλού πηγαίνουμε , του σύμπαντος κομήτες .

Ρεφ.

Ταξιδευτές του νου ,

στα βάθη τ’ ουρανού ,

σ’ άλλους αστερισμούς και γαλαξίες ,

αφού η γη πληγή ,

σ’ ουράνια σιγή ,

θα ψάξουμε γι ανθρώπινες αξίες .

Αφού μας περιφρόνησες , τον ήλιο στην καρδιά ,

του νου μας τη διάσταση και την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 29 Νοέμβριος 2009 στις 13:06 — 9 σχόλια

ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στείρα ανάσα της ζωής , μη δόσεις στο κορμί σου ,

μη το μεθάς με ψεύτικα λόγια και υποσχέσεις ,

μόνο με τ’ άσπρα όνειρα , π’ αγγίζουν τη ψυχή σου ,

ντύσ’ ‘το το φως για να σκορπά , στις μαύρες παρενθέσεις .

Ρεφ.

Μοιάζει η ζωή σαν σέρνεται ,

απ’ του κορμιού τα πάθη ,

άδειο σακί από χρυσό , δίχως σκοπό και χρώμα ,

στ’ όνειρο ανασταίνεται ,

που απ’ της ψυχής τα βάθη ,

άνοιξη σπέρνει στης καρδιάς , το νοτισμένο χώμα .

Στείρα ανάσα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 28 Νοέμβριος 2009 στις 13:12 — 8 σχόλια

ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΙΑΣ ΒΡΑΔΙΑΣ (Από την 12η συλλογή)

Την ομορφιά σου χάρισε απλόχερα η φύση ,

τα πιο αγνά της έβαλε για σένα υλικά ,

μα γέμισες εγωισμό κι αυτός σου έχει στήσει ,

παγίδες σε λασπόνερα και στέκια πονηρά .

Ρεφ.

Απόψε τ’ άστρα ντύθηκες

και τ΄ ουρανού μετάξι ,

μες΄ το σκοτάδι χύθηκες , νεράιδα της νυχτιάς ,

καθόλου δεν λυπήθηκες

τα νιάτα που ‘χουν στάξει

ανθόμελο και έγινες γυναίκα μιας βραδιάς .

Ανθός είσαι που κόπηκες τη ζήση να στολίζεις ,

σαν μαραθείς και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 27 Νοέμβριος 2009 στις 7:21 — 7 σχόλια

ΔΥΟ ΠΟΤΗΡΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤ’ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ

Ποτάμια έξω η βροχή ,

μέσα μου μαύρη καταιγίδα ,

καρδιά μου είσαι μοναχή ,

στου έρωτά σου τη παγίδα .

Ρεφ.

Δύο ποτήρια αγάπη στ’ όνομά σου ,

πίνω απόψε και ας με πιούν ,

όπου και να ‘σαι στείλε μου δύο φιλιά σου ,

στη μοναξιά μου να με βρουν .

Του φθινοπώρου η αγκαλιά ,

σε τύλιξε πικρή – φαρμάκι

και στου χειμώνα τα σκαλιά ,

θα μπεις καρδιά μου σε λιγάκι .

Ρεφ.

Δύο ποτήρια αγάπη στ’ όνομά σου ,

πίνω απόψε και ας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 26 Νοέμβριος 2009 στις 7:19 — 8 σχόλια

ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΦΡΥΔΙΑ

Δυο μάτια και δυο φρύδια ,

με ζώσανε τα φίδια ,

σαν με καρφώσανε ,

μάνα μου με κοιτάξαν ,

τα στήθη μου στενάξαν

και με τελειώσανε .

Ποιος είμαι δεν θυμάμαι ,

μ’ αυτά ξυπνώ κοιμάμαι ,

μάγια μου κάνανε ,

μου πήραν το μυαλό μου ,

στο ξύπνιο στ’ όνειρό μου ,

φωτιά μου βάλανε .

Μάνα μου δεν τ΄ αντέχω ,

ξοπίσω τους να τρέχω

και να τα κυνηγώ ,

δίχως αυτά δεν κάνω ,

θα πέσω θα πεθάνω ,

για κείνα θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 25 Νοέμβριος 2009 στις 13:49 — 6 σχόλια

ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ (από τη 12η συλλογή)

Το Σαββατόβραδο με σύννεφα και γκρίζο

και ασταμάτητα να πέφτει η βροχή ,

ένα τραγούδι της καρδιάς μου μουρμουρίζω

και παίρνω πλοίο για την άγονη γραμμή .

Ρεφ.

Δεν είχες κάποιον να περιμένει ,

καρδιά να δώσει ένα φιλί ,

σ’ όποιο λιμάνι το πλοίο δένει ,

η μοναξιά σου , στρώνει χαλί .

Αργά τα μίλια καταπίνοντας μ΄ αγέρι ,

η συννεφιά μου ‘χει ματώσει τη ψυχή ,

σε δύο μάτια άπλωσα ζεστό το χέρι ,

πάνω στο πλοίο για την άγονη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 24 Νοέμβριος 2009 στις 14:34 — 6 σχόλια

Για τη Γιορτη ΤΗς Κατερίνας (Αφιερωμένο σε όσες γιορτάζουν αύριο)

Στην αυλή σου Κατερίνα ,

δυο τριαντάφυλλα , δυο κρίνα ,

άνθισαν και προς τιμή σου ,

σήμερα για τη γιορτή σου .

Να γιομίσουν τη ματιά σου ,

να αγγίξουν τη καρδιά σου ,

τ’ άρωμά τους να σκορπίσουν ,

με χαρά να σε γεμίσουν .

Φυτεμένα απ’ τη καρδιά μας ,

με τη σκέψη , τη ματιά μας ,

οι ευχές μας ν’ ανεβούνε ,

στα ουράνια να πετούνε ,

Άγγελοι να τις κρατήσουν ,

στο Θεό να τις μηνύσουν ,

ευλογία να τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 24 Νοέμβριος 2009 στις 7:27 — 10 σχόλια

ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙ Από τη 12η Συλλογή

Μπαγλαμαδάκι μεσ’ τα χέρια μου κρατούσα ,

σ’ ένα τραπέζι στης ταβέρνας τη γωνιά ,

πάνω στο τάστο του , με τις χορδές μετρούσα ,

ότι σημάδεψε και μένει στην καρδιά .

Ρεφ.

Ωραία βράδια , ζωής σημάδια ,

τα τραγουδούσα μεσ’ τα σκοτάδια ,

παλιά μεράκια , ζωής φαρμάκια ,

παίρναν ζωή με τη γλυκιά του την πενιά .

Μ’ ένα ζεϊμπέκικο οι πόνοι μαλακώνουν ,

μ’ ένα χασάπικο φουντώνει η χαρά ,

στα τσιφτετέλια οι καρδιές να μερακλώνουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 13:51 — 15 σχόλια

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ( Από τη 12η Συλλογή)

Μ’ έπνιγε τ’ άδικο , ζητούσα δίκιο ,

ζητούσα ξαστεριά , στη συννεφιά ,

δεν μου συγχώρεσες , ζωή τ’ αντρίκιο

και η μιζέρια σου , τη λεβεντιά .

Μέσα στη φτώχια μου χαμογελούσα ,

μα συ στα πλούτη σου , ήσουν μικρή ,

με λίγα τάλιρα , πάντα γλεντούσα

μα συ δεν γλέντησες με την ψυχή .

Με καθαρή καρδιά σαν σε κοιτούσα ,

πάντα κατάματα , ήσουν σκυφτή ,

όταν τα πλούτη σου περιφρονούσα ,

μαζί μου , άδικα , ήσουν σκληρή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 8:19 — 8 σχόλια

ΣΑΝ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΑΠΟ ΤΗ 12η ΣΥΛΛΟΓΗ

Ήρθες σαν χελιδόνι στην αυλή ,

με μάγεψες με αηδονιού φωνή ,

άνοιξη ψυχής και καλοκαίρι ,

αχ παραμύθι ζω με σένα ταίρι .

Φεύγεις με την πρώτη τη βροχή

Σεπτέμβρη και φθινόπωρου αρχή ,

μ’ άφησες με μάτια δακρυσμένα ,

αχ δεν μπορώ να ζω , χωρίς εσένα .

Ρεφ.

Χελιδόνι πάρε με μαζί ,

η αγάπη σου μη με ματώσει ,

ειν’ ο χωρισμός βαθιά πληγή ,

δεν μπορεί η καρδιά να τη σηκώσει ,

χελιδόνι πάρε με μαζί .

Κέντησες τη φωνή σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 20 Νοέμβριος 2009 στις 5:30 — 11 σχόλια

ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ Ο ΠΟΝΟΣ (Από την 12η συλλογή)

Κόκκινο δάκρυ κύλισε ,

απόψε , σαν το αίμα ,

αχ Θεέ μου να ‘ταν ψέμα ,

πως φεύγει την αυγή ,

το μάγουλο μου φίλησε ,

σαν τη φωτιά με καίει ,

με την καρδιά να κλαίει ,

στο ύστερο φιλί .

Ρεφ.

Πήρες αγάπη μου γλυκιά , της ξενιτιάς το δρόμο ,

μα πες μου σε ποιο νόμο , ν’ ακούσει η καρδιά ,

ποιος νόμος πες μου το μπορεί , τον πόνο μου να νοιώσει ,

το δάκρυ να στεγνώσει , ματιάς που αιμορραγεί .

Κόκκινο δάκρυ κύλισε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 19 Νοέμβριος 2009 στις 7:00 — 9 σχόλια

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΜΟΥΣ Η ΚΑΡΔΙΑ (ΑΠΟ ΤΗΝ 12η ΣΥΛΛΟΓΗ )

Από την πρώτη τη στιγμή ,

στης σχέσης την ευθεία ,

νόμοι και περιορισμοί ,

της άλλαξαν πορεία .

Ρεφ.

Γιατί στη σχέση , μάτια μου , οι νόμοι καταργούνται ,

όλα , στους δρόμους της καρδιάς , πορεύονται – κινούνται ,

σαν είν’ οι δρόμοι μας κοινοί , ψηλώνει και ανθίζει ,

μα σαν αλλάξεις την γραμμή , χάνεται και ξεφτίζει .

Τις ώρες που ‘μαστε μαζί ,

θέλεις να τις ορίζεις ,

ώρες στο χάδι , στο φιλί ,

θέτεις και μ’ εξοργίζεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 8:06 — 11 σχόλια

ΜΟΝΑΞΙΑ

Γεύση πικρή στα χείλη μου αφήνει

ζωή γραμμένη σε κρυφά βιβλία ,

βουνό το κύμα , σε μικρή σχεδία ,

στης μοναξιάς μου πνίγομαι τη δίνη

σε σκοτεινές του αύριο στοές

κι οι φίλοι μου αχνές σκιές .

Ρεφ.

Λουλούδια μωβ της μοναξιάς ,

του κήπου μου γεμίζουν τις αλέες ,

φευγάτες τώρα οι παρέες

και συντροφιά τ’ αστέρια της νυχτιάς

κενό στα βάθη της καρδιάς

άδεια η σκέψη κι η ματιά μου

τις βλέψεις και τα όνειρά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 17 Νοέμβριος 2009 στις 10:37 — 11 σχόλια

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (Από τη Συλλογή 7Δ)

Διψάς καρδιά κι η προσμονή ,

αιώνας μοιάζει , σαν πορεία της ερήμου ,

πονάς και λιγοστεύει η υπομονή ,

σ’ αστερισμούς ψάχνεις στης νύχτας τη σιγή ,

πυξίδα στου τοξότη – του διδύμου .

ρεφ.

Άνοιξη της καρδιάς ,

μακραίνεις μες τη δίψα της ψυχής μου ,

η όαση στα μάτια μου φευγάτη ,

άνοιξη της καρδιάς ,

άνθισε σαν τα ρόδα της αυλής μου ,

μη γίνεις φάντασμα κι οφθαλμαπάτη .

Στη ράχη μιας καμήλας περπατάς ,

κράζεις -… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 7:23 — 10 σχόλια

ΑΠΟΨΕ ΜΗΝ ΑΝΑΨΕΙΣ ΦΩΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ 7δ)

Λέξεις μη λες , δεν έχουν πια αξία,

αν η καρδιά βαθιά δεν τις πιστεύει ,

κατάλαβα πως έχει σημασία ,

ότι στη ζήση ο καθένας μας γυρεύει .

ρεφ.

Απόψε μην ανάψεις φως ,

κεράκι το φεγγάρι θα ανάψει ,

λέξεις μη πεις τα μάτια θα διαβάσω ,

απόψε μην ανάψεις φως ,

την τελευταία τη ζαριά μου κι ας με κάψει ,

θα παίξω ή θα κερδίσω ή θα χάσω.

Με ενοχές , δεν προχωράνε οι δεσμοί ,

με ψέμα η ζωή δεν νοστιμεύει ,

δεν χρησιμεύουν οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 13 Νοέμβριος 2009 στις 16:15 — 13 σχόλια

ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΥ (ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΎ ΜΟΥ ) ΑΠΟ ΤΗΝ 5η ΣΥΛΛΟΓΗ

Στον ουρανό υψώνω χέρια

κάθε βραδιά σαν προσευχή

πιάνω κουβέντα με τ’ αστέρια

συνομιλώ με τη βροχή.

/././././.

Και λέω τους σαν σ’ ανταμώσουν

πόσο μου λείπεις να σου πούν

γλυκό φιλί μου να σου δώσουν

κι αυτά που μένεις με ρωτούν.

./././././

Κι η θάλασσα γαληνεμένη

μου ψιθυρίζει στο γιαλό

είν’ η ψυχή του κουρσεμένη

δεν έχ’ ο Άδης γυρισμό.

/././././.

Της απαντώ εγώ θα λέω

στ’ αστέρια μα και στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 20:59 — 12 σχόλια

ΦΕΥΓΩ ΣΗΚΩΝΩ ΤΑ ΠΑΝΙΑ (ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΑΡΙΑ ΜΕΡΑΜΒΕΛΙΩΤΑΚΗ) (ΑΠΟ ΣΥΛΛΟΓΗ 10η)

Αφού ζωή με αδικείς ,

δείχνεις να με περιφρονείς ,

καθόλου δεν μ’ αγγίζεις ,

στον ουρανό μου συννεφιά

και ούτε μια αστροφεγγιά

δεν μου τη χαλαλίζεις ,

ρεφ.

Φεύγω σηκώνω τα πανιά και σου γυρνώ τις πλάτες ,

εγώ και η ψυχή μου επιβάτες , γι’ άλλες στεριές ,

με ματωμένα τα φτερά , απ’ τις πληγές σου ,

δεν τις αντέχω πια τις συμφορές σου , μείνε στο χθες .

Το δίκιο σου χωρίς ψυχή ,

πιότερο μοιάζει με ευχή ,

παρά με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 7:30 — 10 σχόλια

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ Σ’ ΑΝΤΑΜΩΣΑ (Από την 9η Συλλογή)

Ο δρόμος που σ’ αντάμωσα , χωρίς επιστροφή ,

κλειστός και δεν επέτρεπε, να πάρω τη στροφή ,

λάσπες γεμάτος και καρφιά , λασπόνερα , σκουπίδια ,

πέτρες , λακκούβες και στροφές κι ήταν σπαρμένος φίδια .

Ρεφ.

Φωνές δεν είχε παιδικές , χαρά να με γεμίσουν ,

οι λάμπες ήταν λιγοστές , το φως για να σκορπίσουν ,

απόμακρος δίχως καρδιά , ο κόσμος που περνάει

και η δική σου η ματιά , στο χάος με σκορπάει .

Ο δρόμος που σ’ αντάμωσα , ήταν χωρίς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 14:38 — 10 σχόλια

ΚΙ ΑΝ Τ' ΑΣΤΡΟ ΣΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ( ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΛΕΑΡΧΟΣ) ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ

Σε βλέπω βράδια να γυρνάς ,

με πόνο στη καρδιά σου ,

φως , που σημαίνει ξαγρυπνάς ,

αργά στην κάμαρά σου ,

σε είδα να μιλάς πρωί ,

μαζί με τη σκιά σου ,

την τύχη σου να λες τρελή

μέσα στη μοναξιά σου .

Ρεφ.

Κι αν η καρδιά απόστασε κι αν τ’ άστρο σου κοιμάται

κι αν , απ’ αυτούς που αγαπάς , κανείς δεν σε θυμάται ,

βρες την ψυχή να ανεβείς , καρδιά για να παλέψεις ,

είν’ αλλουνού το όνειρο , μάτια μου σαν το κλέψεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 9 Νοέμβριος 2009 στις 15:00 — 11 σχόλια