Δωσμένη η νύχτα σε μια τρέλα του Σαββάτου,

ξενύχτης χρόνος ξεγελιέται με μια λέξη,

πλεγμένη αγάπη αφημένη να διαλέξει

φωνή τ' ανέμου να σφυρίξει του θανάτου.



Στημένες ώρες σε αγκαλιά του πρωινού σου,

ο μόνος φίλος σου το φως απ' το σκοτάδι,

μαζεύεις νύχτες να ξανάβρεις το σημάδι

που θα σε φέρει ως τα χείλη του γκρεμού σου.



Σκορπάς τα λόγια σου στης νιότης σου τον ήχο,

σ' ένα τραγούδι για μια ψεύτικη ιστορία,

δεν νοιώθεις λες,…

Συνέχεια

Το χθες μα και το σήμερα

εικόνες του θανάτου,

η νύχτα μόλις έφυγε

η μέρα ξεκινά,



κιτρινισμένοι θεατές

στη ζούγκλα του αοράτου,

με διαίσθηση και ένστικτο

ζωής, στο πουθενά.



Ο έρωτας κι ο θάνατος

σφραγίζουν τη ζωή μας,

ο έρωτας δίνει φτερά

κι ο θάνατος ψυχή,



με τα φτερά αλλάζουμε

διάθεση στη ζωή μας

και της απώλειας θεατές

ορίζουμε ζωή.



Και όταν κοιμάσαι, γίνεσαι

νόθο παιδί θανάτου

και όταν…

Συνέχεια

Συνθήματα στους τοίχους,

μηνύματα εποχής,

ζωγραφισμένα μαύρα

τα λόγια της ψυχής



γι' αυτούς που 'ναι δεμένοι

σ' ονείρου διαδρομές

ασπρόμαυρες εικόνες

με έγχρωμες στιγμές



απόμακρα κατάρτια,

ανήλιαγες γωνιές,

κακογραμμένα χρόνια

σε γκρίζες γειτονιές



με τα φτερά τ' ανέμου,

κοιτάς από ψηλά

τους μακρινούς χειμώνες,

με μάτια πιο θολά.



Συνθήματα στους τοίχους

με κόκκινη μπογιά,

ελπίδα που ξεφεύγει,

χαρίζει… Συνέχεια

Ο ένας ζει σ' ένα βουνό

σε μια σπηλιά μονάχος

μαζί με αρχέγονη βοή

μέσα στη γάργαρη ροή

σαν ερημίτης βράχος



ο άλλος ζει, θαλασσινός

στου καραβιού την πλώρη

έχει του γλάρου τη ματιά

παίζει στο διάλειμμα χαρτιά

και αναπολεί μια κόρη



ο άλλος χρόνους κυνηγά

σε μια μεγάλη πόλη

μες του γράφείου την αγκαλιά

μηχανοκίνητη λαλιά

καθορισμένοι ρόλοι



ένας ακόμη ξεκινά

σήμερα τη ζωή του

είναι στην κούνια ένα…

Συνέχεια

Συνέχεια

Μέσω δραμάτων και κωμωδίας,

ένας κομπάρσος, ένας θεός,

αρχαίος μύστης κι αντιρρησίας,

τη μια σκοτάδι, την άλλη φως



εν μέσω κόπων και καιροσκόπων,

εν μέσω τρέλας και λογικής,

για ένα ψέμα στημένων τρόπων

και μιας αλήθειας, μοναδικής



σαν ιερέας αρχαίου μαντείου,

σαν ένας Θέσπης υποκριτής,

πίσω από λόγια του προσωπείου

φτηνός αλήτης και ποιητής



αυγές του κόσμου, σε ξενιτεύουν,

οσμές του Μάη σε προσκαλούν,

ρωγμές…

Συνέχεια

Μες του τρελού τα όνειρα

παίρνουνε σάρκα και οστά

όμορφες ξανθές γυναίκες

με χαμόγελα ζεστά



μες του τρελού τα όνειρα

δεν μας γερνούν τα χρόνια

δεν μας αγγίζουν οι βροχές

και αγαπάμε αιώνια



μες του τρελού τα όνειρα

οι άνθρωποι μιλάνε

μόνο για αγάπη και φιλιά

το χρήμα δεν κοιτάνε



γι' αυτό ο τρελός όταν ξυπνά

μ' αυτά που βλέπει, φεύγει

ο κόσμος του φανταστικός

μες τα όνειρά του τρέχει



και το μυαλό…

Συνέχεια

Χορεύει η θλίψη φυσαλίδα του θανάτου,

μικραίνει η φλόγα απ' την ανάσα των θηρίων,

μες στους διαδρόμους νεκρικών κοιμητηρίων

στριφογυρνάς σαν ναυαγός στο πέρασμά του.



Πεθαίνει η μέρα μ' ένα φύσημα τ' ανέμου,

σ' ένα υπόγειο ξεχασμένο το φυτίλι,

τίποτα πια δεν περιμένεις να σου στείλει

να ξαναζήσεις την ανάσα του πολέμου.



Χορεύει η θλίψη ένα μπλούζ των κρεμασμένων,

κρατάς συνθήματα των τοίχων στη μασχάλη,

σπάζεις στο τοίχο ένα…

Συνέχεια