Ολιγόλεπτο ηχητικό απόσπασμα από την ραδιοφωνική χιουμοριστική εκπομπή του 9.84 "Μεταξύ σοβαρού και αστείου" που έγραφαν και παρουσίαζαν ο Γιάννης Πρεβενιός και ο Θοδωρής Φαράκλας.
Υπόθεση:
Ο Πρεβενιός κάλεσε ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει επειγόντως
στο κοντινότερο νοσοκομείο........ακούστε τι έγινε στην διαδρομή.
Κάνε κλικ για να το ακούσεις
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 16:30 —
7 σχόλια
Σου χάρισα μια αγκαλιά
Ζητιάνεψες αγάπη
Ζωγράφισες μία καρδιά
Νόμισες πως θα ρθει
Μα πόσο φοβάμαι ν’ αγαπώ
Πόσο φοβάμαι να χαρίζω
Σε ότι αγάπησα εγώ
Τον πόνο εγώ γνωρίζω
Θα στην χαρίσω την καρδιά
Να σου γεμίσει βράδια
Μη την προδώσεις να πονά
Μα γέμισε την χάδια
Μα πόσο φοβάμαι ν’ αγαπώ
Πόσο φοβάμαι να χαρίζω
Σε ότι αγάπησα εγώ
Τον πόνο εγώ γνωρίζω
Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 15:55 —
9 σχόλια
Ολιγόλεπτο ηχητικό απόσπασμα από την ραδιοφωνική χιουμοριστική εκπομπή του 9.84 "Μεταξύ σοβαρού και αστείου" που έγραφαν και παρουσίαζαν ο Γιάννης Πρεβενιός και ο Θοδωρής Φαράκλας.
Υπόθεση:
Την περίοδο που γίνονται τα έργα του Μετρό ο Μανωλιός
και η Κατερινιώ φτάνουν στην πλατεία Ομονοίας και ζητούν
από τους διερχόμενους πληροφορίες για το πως θα πάνε
στους συγγενείς τους στα Πατήσια και τότε.........…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 1:00 —
8 σχόλια
Μια ζωή κυνηγημένος
απ’ της μοίρας τα γραμμένα
μια ζωή τιμωρημένος
σε σχοινί να ακροβατώ
Έμαθα πως οι συνθήκες
της φιλίας είναι χαμένες
έμαθα πως η αγάπη
έπεσε σε ένα γκρεμό
Πότε θα δώσεις βρε ζωή
όλα αυτά που μου χρωστάς;
Με υποσχέσεις και γραμμάτια
Ακάλυπτα, όλο με ‘ξοφλάς
Πότε θα δώσεις βρε ζωή
μια χαρά που λαχταρώ;
την γυναίκα που να νιώσω
πως πολύ την αγαπώ
Μια ζωή να δραπετεύω
σαν…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 0:46 —
8 σχόλια
Κάθισα πάλι στο θρανίο της αγάπης
Ξανά μικρό παιδί, μες την χαρά
Σκάλισα της ζωής, ένα συρτάρι
Βρήκα το γράμμα, που χες στείλει
Από παλιά
Και μου είπες ότι θα ρθεις
Από χειμώνας ήρθε Μάρτης
Και φυτρώσαν ανεμώνες
Στης ζωής μου τους χειμώνες
Κάθισα πάλι στο θρανίο της αγάπης
Απ’ τα λάθη μου να, μάθω ξανά
Θα σφαλίξω τώρα, τα πάντα πάλι
Να φυλακίσω, της ελπίδες
Μες την καρδιά
Και μου είπες ότι θα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 17:23 —
9 σχόλια
Όποια συγνώμη κι αν ζητήσεις,
μάταια θα με περιμένεις
να γυρίσω πίσω,
κι' ας ξέρω ότι
τραβώ τα σωθικά σου
αδιάκοπα τώρα,
δεν θα αλλάξω γνώμη
αλλά ούτε θα σε αρνηθώ…
Όσα λάθη έγιναν ήταν
τέλεια σχεδιασμένα ,
να καίγεται η ψυχή σου άσκοπα
για κάτι που δεν έφταιγες,
αλλά εγώ το ήξερα,
ότι θα γινόταν από την αρχή.
Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 13:22 —
9 σχόλια
Κάθησε φίλε να σου πω μια ιστορία,
Δεν είναι δώρο ή ουϊσκυ η ‘’συγνώμη’’,
Είναι καθήκον ιερό, ιεροτελεστία
Και όχι Τρόπαιο που στόματα φιμώνει!
Σαν βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή,
Κι αν όντως έχεις καταλάβει…
Το σφάλμα που έχει διαπραχθεί,
Τη λες απλά και με σκυφτό κεφάλι!
Δε θέλει όργανα και τυμπανοκρουσίες,
Θέλει ευθύνη και συνέπεια μετά!
Με έπαρση, ζιζάνια κι ιστορίες,
Μοιάζει να ειπώθηκε απλά για να ΒΟΑ!
Δεν είν’…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:52 —
11 σχόλια
Βρέχει.
Άσχημος καιρός
Άσχημες σκέψεις.
Παπαγαλίζω
Και καταναλώνω
Συμπεράσματα.
Βιαστικά
Και παράλογα.
Χαμένα
Και καμένα.
Σταγόνες νερού
Πάνω στα σώματα
Με γυρνάνε
Στο καλοκαίρι.
Στα καθαρά σου μάτια.
Στις καθάρες μας κουβέντες .
Άνοιξέ μου ξανά μια κουβέντα
Να πέσω μέσα
Με τα μούτρα.
Και…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:49 —
15 σχόλια
Φεύγεις μου λες παντοτινά
Μ’ένα φτηνό αντίο
Και την καρδιά μου καταχνιά
Πλάκωσε μα και κρύο
Και απορώ στη μοναξιά
Τώρα τι θ’απογίνω
Θα ψάχνω νά’βρω ξαστεριά
Η σαν τρελός θα πίνω
Όποια απόφαση κι αν πάρω
Στο δρόμο θά’μαι μοναχός
Κι όλο θα σβήνω σαν τσιγάρο
Αν δεν γυρίσει ο τροχός
Κλεφτά τα όνειρα περνούν
Να με παρηγορήσουν
Μα της αγάπης δεν αρκούν
Τον πόνο να μου σβήσουν
© Copyright,…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 —
15 σχόλια
Ένα Ρευμα εχει γεννηθει στην Αθηνα
Και όχι μονο στην Αθηνα
Εξελισεται ραγδαια σε Κινημα
Αυτονομο
Οι Δημοκρατικες διαδικασιες είναι σε εξελιξη
Οι αληθινες Δημοκρατικες διαδικασιες
Που τις ξεκινουν οι ποιο ευαισθητες ομαδες
Και όχι μονο κοινωνικες
Στην προκειμενη περιπτωση ηλικιακα ευαισθητες ομαδες
Αντιδρουν στα παντα
σε οτι τους βρωμαει
σε οτι τους υποβιβαζει
Φυσικοτατα
Δρουν σαν Φυσικο Φαινομενο
Και ποιος μπορει να δικασει…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:14 —
15 σχόλια
Μουσική: Παναγιώτης Αποστολίδης
Ερμηνεία: Μανώλης Σαμαράς
Smile Records
Τον δρόμο αυτό που ξενυχτώ εγώ τον διάλεξα
και δεν μετάνιωσα ποτέ που δεν τον άλλαξα
μ’ ένα ζεϊμπέκικο βαρύ περνούν οι μέρες μου
το ίδιο είναι οι Κυριακές και οι Δευτέρες μου.
Ρ
Και δεν μου καίγεται καρφί εδώ που βρέθηκα
γιατί τα πρέπει και τα μη όλα βαρέθηκα,
θέλω με φίλους κάθε βράδυ να τα πίνουμε
κι’ όλα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:12 —
22 σχόλια
Έστρεψες την υπέροπτη
ματιά σου και με
συγκατάβαση, ήσουν
απόλυτα σίγουρη για
αυτό που πάς να κάνεις ,
αλαζονεία σκιών
που δεν αμφιβάλουν,
χωρίς σκοπό κι αντιστροφή…
αλλά εδώ θα έρθεις, ότι
και να συμβεί, θα σε φέρω
να δεις, πως δεν είναι ψέμα
όσα χθες σου υποσχέθηκα …
είσαι μέσα μου πνοή άνεμου,
θύελλα που συνθλίβονται
όλα στο διάβα της , μια
υπερουσία αδιαβάθμητη,
που αναπτύχθηκε παράλογα.
Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 9:30 —
6 σχόλια
Πίνεις και ξεχνάς
λόγια και υποσχέσεις
μη με αγκαλιάζεις άλλο πια.
Βγαίνεις και γυρνάς
αλλά δεν το αντέχεις
όλα τα αλλάζεις ξαφνικά.
Πόσο εύκολα ξεχνάς, με τρομάζει
μια συγνώμη μου ζητάς, δεν πειράζει
κι αν με πλήγωσες βαθειά, δεν σε νοιάζει
μια καρδιά τόσο σκληρή, δεν αλλάζει
Χάδια και φιλιά
μου έδινες με πάθος
στον έρωτα έκανες μαθήματα.
Με ήθελες παλιά
μα ήμουν ένα λάθος
πάγωσαν τα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 1:41 —
7 σχόλια
Ολιγόλεπτο ηχητικό απόσπασμα από την ραδιοφωνική χιουμοριστική εκπομπή του 9.84 "Μεταξύ σοβαρού και αστείου" που έγραφαν και παρουσίαζαν ο Γιάννης Πρεβενιός και ο Θοδωρής Φαράκλας.
Υπόθεση:
Δύο φίλοι (ο ένας είναι Ελληνοαμερικάνος και δεν γνωρίζει) συζητούν για το πως γίνονται οι προσλήψεις στην Ελλάδα ..... αλήθειες με πολύ γέλιο!!!
Κάνε κλικ να το ακούσεις
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 0:30 —
9 σχόλια
Με την αλήθεια να πονά
είναι γλυκό το ψέμα
κι ο πόνος που με τυραννά
αγκάθι μες το βλέμμα
Φιλονικούν οι σκέψεις μου
μπερδεύονται οι λέξεις μου
μες το μυαλό παραπατώ
καί στην ζωή ακροβατώ
φιλονικούν οι σκέψεις μου
μπερδεύονται οι λέξεις μου
κι όταν αγάπη αναζητώ
φίδι στα χέρια μου κρατώ
Τ'απάτηλά μου όνειρα
με όδηγούν σε λάθη
και τα φτερά του έρωτα
σε κόλασμένα πάθη
Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 21:40 —
11 σχόλια
Του Πλατωνα τον Ερωτα,
για Βελο τον φορουσες,
την ομορφια της υπαρξης,
με ποιηματα μετρουσες.
Το προσωπο σου αφαντο,
στων κρισεων τη ντροπη.
Ενα βιολι ζωγραφιζε με νοτες,
την μεσα σου φωνη,
σαν μου μιλουσες.
Με την Ηχω της παλευε,
ποια θα μου πρωτοπει,
πως η Αγαπη ειναι η Συνουσια,
του Ερωτα με τη Θυσια.
Εκλειψεις μες, τα ματια σου,
πασχιζαν απεγνωσμενα,
την Ευθυγραμιση που τις γεννησε,
να…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 16:18 —
10 σχόλια
Τα’ είν’ αυτό που μας ενώνει,
μέσα στο κελί που μένω
Εσύ μ’ έφερες εδώ μέσα,
λες μαζί να σαι δεμένος
Εσύ είσαι που με βλέπεις ,
μες στα σίδερα κλισμένο
Ποια είναι η διαφορά μας,
σε ρωτώ και επιμένω
Ήρθες για να με συλλάβεις,
να με κλείσουν στο κελί μου
Και εσένα επιλέξαν ,
και να μένεις δώ μαζί μου
Ποια είναι η διαφορά μας,
ίσως κάτι μας ενώνει
Ένα μπάτσο και να θύτη,
ίδιος χώρος μας…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 14:55 —
6 σχόλια
Έχω θυμώσει
Σαν μπόμπιρας
Που δεν του κάνουν τα χατήρια.
Ξεχνώ και
Θυμάμαι.
Και καταλήγω
Σε κάποιες στιγμές
Που ζήσαμε μαζί.
Χωρίς μάρτυρες.
Στιγμές
Που δεν είχαν παρακάτω.
Κι αυτό με σταυρώνει.
Σαν το φετεινό
Δεκέβρη
Που μοιάζει
Να μην κουβαλάει
Γιορτές μαζί του
Κι έτσι χωρίς βάρη
Τρέχει…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 10:35 —
13 σχόλια
(Αφιερωμένο στις γυναίκες του Μπάμπη)
Μου πήραν ότι αγαπώ μες απ’ τα χέρια μου
και σκοτεινιάσαν ξαφνικά τα μεσημέρια μου,
σαν τριαντάφυλλο ανοιχτό ήταν το στόμα του
κι’ είχε του κόσμου τις χαρές πάνω στο σώμα του.
Ρ
Κανείς δεν ρώτησε για μένα τι θα γίνω
και πως θα ζήσω τώρα πια χωρίς εκείνον
όλοι κοιτάνε της ζωής μου την βιτρίνα
και δεν τους νοιάζει που θα ζω σαν θεατρίνα.
Μου…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 10:00 —
11 σχόλια
Ένα τραγούδι από τα πολύ νεανικά μου χρόνια......
Κάνε κλικ να το ακούσεις
Είσαι το λιμάνι της καρδιάς μου Μαίρη,
πόσο σ’ αγαπάει ούτε αυτή δεν ξέρει.
Μαίρη δεν αντέχω το δικό σου πόνο,
πες μου μία λέξη μη μ’ αφήνεις μόνο.
(Άστα τα βιβλία τα γραψίματα,
της υποτεινούσης τα θεωρήματα.
Aστα τα βιβλία και τα λεξικά,
θα ‘ρθω να σε πάρω από τα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 0:00 —
8 σχόλια