Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,506)

Ο Δρόμος είναι Σκοτεινός!!!

Πόσο φως πια, θα χρειαστεί

Σε τούτο δω τον τόπο, να απλώσει

Πόση αλήθεια στον τροχό

Και πόσος πόνος στα γιατί

Το είναι μας να ξανανιώσει

Πως δώσαμε την μοίρα μας

Σάπιοι να κουμαντάρουν

Πως φήσαμε τα νιάτα μας

Σε άσχετους, να τα γδάρουν

Ο δρόμος είναι σκοτεινός

Κλεισμένος στην σιωπή του [ρεφρέν]

Κ’ εσύ σκυφτός ακολουθάς

Την σάπια εντολή τους

Κρύβουν το φώς, στα σκοτεινά

Ρημάχτηκε ο τόπος, θα βουρκώσει

Μα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 21 Μάρτιος 2009 στις 10:54 — 8 σχόλια

ANTIKRYSTA BHMATA

ANTΙΚΡΥΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΣΤΡΟΒΙΛΙΣΤΕΙΤΑΙ ΞΑΝΑ
ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΡΟΓΧΟ
ΤΟΥ ΚΟΜΜΕΝΟΥ ΑΥΤΙΟΥ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ
ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

Προστέθηκε από τον/την ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ στις 20 Μάρτιος 2009 στις 22:51 — 5 σχόλια

Σ' έχω γραμμένη από καιρό, γύναιο φαρμακερό........

Στον π@ύτσο μου σε έγραψα

για άλλη μιά φορά

ας είσαι απ' τα καλύτερα

της πιάτσας τα μωρά..

Πλάστηκες για τον έρωτα

για κάψες και παιχνίδια

άντρες σε χαλβαδιάζουνε

σαν λύκοι τα κοψίδια..

Οι μάγκες χύνουν σαν σκυλιά

για σένα δάκρυα, τόνους,

τ' αρσενικά αδίσταχτους

κάνεις αδερφοκτόνους..

Οι μάνες αμπαρώνουνε

τους γιούς να μην σε δουν

κι αυτοί απ' τα παράθυρα

όταν περνάς πηδούν..

Για πάρτη σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 20 Μάρτιος 2009 στις 18:06 — 13 σχόλια

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙΝΟΥΣΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!

Άμα η ζωή ήτανε ανθόσπαρτη,
θα περπατούσαμε ξυπόλητοι.
Άν η γή μας ήτανε Παράδεισος,
θα είμασταν όλοι μας αμόλυντοι.

Άμα ήσουνα εσύ αληθινή,
δεν θα μου᾽λες ποτέ σου ψέμα.
Αν υπήρχε αγάπη και στοργή,
θα το περνούσαμε το ρέμα,

Άμα οι καρδιές μας στάζαν μέλια,
δεν θα πεινούσε το μέλλον μας.
Αν όλοι οι ανθρωποι ήτανε αδέρφια,
θα᾽ταν η Γη το σπίτι μας.

© Copyright Λάζαρος Στερτσος

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 20 Μάρτιος 2009 στις 17:00 — 7 σχόλια

Δεν Τελειώνει ο πόνος { καλημερα σε όλα τα παιδια της παρέας!!!!!]

Ο ήλιος ξημερώνει

Λένε για όλους

Μόνο ο δικός μου

είναι σκοτεινός

μονόδρομος ο δρόμος

ο δικός μου

που δείχνει στης ζωής μου

τον βυθό

και εσύ είσαι τόσο μακριά μου

κ’ ας είσαι πλάι μου κοντά μου

μέσα στην σκέψη μου να κολυμπάς

κ’ εγώ να πνίγομαι μες

τα αισθήματα μου

με ένα τραγούδι λησμονιάς

ο πόνος δεν τελειώνει

μόνο με όρκους

μαύρος ο δικός μου

είν’ ο ουρανός

ατέλειωτος ο πόνος

ο δικός… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 20 Μάρτιος 2009 στις 11:30 — 6 σχόλια

Είσαι

Μια νύχτα δεν περνάει ακόμα

το δάκρυ δηλητήριο στο στόμα

τον ουρανό κοιτώ και τον ρωτάω

να μου πει γιατί,

γιατί να σ' αγαπάω

Είσαι μαχαίρι ματωμένο

στα στήθια μου βαθιά μπηγμένο

μες το καημό σωπαίνω

και για σένα τώρα εγώ πεθαίνω

Βαθιά πληγή μου είσαι μόνο

τη νύχτα που κερνάει πόνο

στις λέξεις που μου έντυσες με ψέμα

μες το σ’ αγαπώ

που κρατώ για μένα

Είσαι του έρωτα η μπόρα

την κάθε πικραμένη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Helene52 στις 20 Μάρτιος 2009 στις 8:58 — 4 σχόλια

Το φλυτζανάκι

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Ένα καφέ ελληνικό

σ’ άσπρο μικρό φλυτζάνι

σε κέρασα, βαρύ γλυκό

αλλά θα σε πικράνει.

Ένας ελληνικός καφές

κι έπεσες στην παγίδα

τις σκέψεις και τις επαφές

στον πάτο του τις είδα.

Το φλυτζανάκι γύρισε

κι όλα μου τα μαρτύρησε

πού ήσουν τα χαράματα

σε ποια «μάθαινες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 20 Μάρτιος 2009 στις 0:16 — 7 σχόλια

Της ψυχής σου τ' άβατα

Ας ήταν λέει νά 'μπαινα
μες της ψυχής σου τ' άβατα,
τι κρύβεις να το μάθαινα
και τα παλιά σου τραύματα.

Να ήμουν στα εσώτερα
και σ' όλα όσα σκέφτεσαι,
εγώ να σου τα πρόσφερα
και ό τι ονειρεύεσαι.

Ας ήταν να τα άλωνα
τα κάστρα σου τ' απόρθητα,
σε ποιον βαδίζεις άξονα
να 'ξερα και τ' απόρρητα.

Από τα μάτια, μάτια μου,
ας ήταν να μη σ 'έχανα
και μπρος στα σκαλοπάτια μου
μία φορά να σ' "έπιανα".

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 20 Μάρτιος 2009 στις 0:00 — 10 σχόλια

ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Φεγγάρια κίτρινα συντρόφεψαν, χιλιάδες μοναξιές,

αγγάλιασαν και ζέσταναν ψυχές στην παγωνιά.

Φεγγάρια κόκκινα γεννήσανε, μύριες αγγαλιές,

ευλόγησαν και φτιάξαμε τόσα πολλά παιδιά.

Φεγγάρια πράσινα, μαχαίρωσαν πάρα πολλές καρδιές,

αθόρυβα σκούπιζαν τα λόγια, μες στη θολή λαλιά.

Φεγγάρι μου άσπρο στόλισες, πολλές ακρογιαλιές.

Χάρμα των ματιών, που δεν χορταίνω πια.

Φεγγάρι μου, που τόσες προσευχές έχεις ακούσει,

κι έκρυψες στις ερήμους σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 19 Μάρτιος 2009 στις 15:30 — 9 σχόλια

Ο πιο μεγάλος Έλληνας

Στο Σκάι ψάχνουν φίλοι μου ποιος είναι ο μεγάλος,

ο Έλληνας ο τρομερός που δεν υπάρχει άλλος.

Προτείνανε το Περικλή μα και το Βενιζέλο,

Αλέξανδρο και Πλάτωνα μα εγώ άλλονε θέλω.

Ο πιο μεγάλος Έλληνας δεν ειν’ στον άλλο κόσμο,

μα ζει, κινείτε, περπατά μαζί μας με στο δρόμο.

Εσπούδασε και έφαγε τα χρόνια στα θρανία,

και τώρα στα τριάντα του τον τρώει η ανεργία.

Ο πιο μεγάλος Έλληνας είν’ ο συνταξιούχος,

που μ’ εξακόσια ευρώπουλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 18 Μάρτιος 2009 στις 23:30 — 10 σχόλια

Θα σε ονειρευτώ

Βλέπω τη μέρα να κυλά

γοργά- γοργά να φεύγει

κι μοναξιά μου σιωπηλά

χαρά μου να σε κλέβει

Σκοτεινιασμένος ουρανός

με δακρυσμέν' αστέρια

ο δρόμος ξένος κι αδειανός

στον ίσκιο μου μαχαίρια

R

μα'γώ θα σε ονειρευτώ

πάλι κι αυτό το βράδυ

βαθιά στο αίμα σου να μπω

μ' ενός αγέρα χάδι

Βλέπω τη νύχτα βιαστικά

να σβήνει το φεγγάρι

και η καρδιά μου ξαφνικά

πόνε να σε φλερτάρει

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 18 Μάρτιος 2009 στις 14:30 — 15 σχόλια

Η ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ

Πόσα κρύβονται στα μάτια σου

κεντημένα με θυμωμένο ουρανό.

Τι πλάνεψε την άμοιρη καρδιά σου

και ξέχασες τα τόσα σ᾽αγαπώ.

Η ησυχία τρομάζει αυτη την ώρα,

όπως τρομάζει όλα τα πουλιά,

που ξέρουν ότι έρχεται η μπόρα

και κρύβονται μέσα στην φωλιά.

Ήθελα να ξέρω τι έχω κάνει

και τι στ᾽ αλήθεια σε πονά,

η σιωπή σου τώρα με πληγώνει

φέρσου λοιπόν ειλικρινά.

Όλα μου λεν, πρέπει να φύγω,

όμως κάτι ακόμα με κρατάει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 18 Μάρτιος 2009 στις 13:30 — 13 σχόλια

Τα φυκια χανονται πρωτα...

Καθως προχωρουσε τα δεντρα ηρεμουσαν

ο αγερας δεν τ'αγγιζε πια

Ολη του την ενεργεια διοχετευε στα νυχια

Το σκοταδι πηχτο , τον δυσκολευε στο περπατημα

Ησυχια αποκοσμη

Κανενας ηχος

Κανενα θροισμα

Μοναχα φιγουρες στην ακρη του δρομου ,νεκροι

που αποζητουν το βλεμμα του

ιερο μαυρο ησυχαστηριο εν κινηση

η μνημη ακινητη

με καρφωμενο το βλεμα της στο σκοτος

κοιτα πως να γεννησει φως απ' το σκοταδι

Μα δεν θυμαται πια

εσβησε κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 17 Μάρτιος 2009 στις 13:49 — 10 σχόλια

Σε ψάχνω παντού

Μάτια μου , δακρύζουνε τα μάτια μου

γυρεύουν της καρδιάς μου τα κομμάτια μου

στα έρημα απ’ αγάπη σου παλάτια

στην αγρύπνια μου και στα γινάτια

Τα βράδια μου που ζω μες στα σκοτάδια μου

ζητιανεύουν άστεγα τα χάδια μου

τα χέρια που μ’ αγκάλιαζαν κ’ είναι ξένα

στα όνειρα που ζήσαμε τα περασμένα

Και σε ψάχνω σε ψάχνω παντού

στο χρώμα της νύχτας και τ’ ουρανού

στις σιωπές που μ ‘ ακολουθούν

με τις σκιές , στις αναμνήσεις που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Helene52 στις 17 Μάρτιος 2009 στις 11:28 — 7 σχόλια

Η απόδραση μου

Ο Παλαιοκώστας τόσκασε στον ουρανό εχάθει,

και το που είναι σήμερα κανείς δεν τόχει μάθει.

Ψάχνουν εδώ, ψάχνουνε εκεί, ψάχνουνε παραπέρα,

κλιμάκιο εφτιάξανε και ψάχνουν νύχτα μέρα.

Ο Παλαιοκώστας τόσκασε πέταξε σαν πουλάκι,

και μένα τρέχει η ζωή στο ίδιο το αυλάκι.

Μονότονη! Σπίτι! Δουλειά! Μπούχτησα! Βαρεμάρα!

μα στις ειδήσεις των οχτώ με πιάνει μια τρομάρα.

Η βία εξαπλώθηκε και είναι πρώτο θέμα,

κι οι αρχοντοανεύθυνοι μας φλόμωσαν στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 17 Μάρτιος 2009 στις 2:11 — 9 σχόλια

Η ξενιτιά είναι καημός

Η ξενιτιά είναι καημός

Κι η νοσταλγία δρόμος

Το όνειρό μας ναυαγός

Κι ατέλειωτος ο πόνος

Εγώ και ‘συ πού φύγαμε

Σαν άλλοι μετανάστες

Μαζί ελπίδες πήραμε

Πού’ γιναν εφιάλτες

Και δεν περνά η μέρα μας

Μα ούτε και η νύχτα

Σταλάζει στον αγέρα μας

Της μοναξιάς η πίκρα

Η ξενιτιά είναι καημός

Σα μας γερνούν τα χρόνια

Ξένους μας βλέπει κι ο θεός

Χωρίς καμιά συμπόνια

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 17 Μάρτιος 2009 στις 0:00 — 9 σχόλια

Το τελευταίο όνειρο

Το τελευταίο όνειρο

και το χαιδεμένο,

κατέληξε απόκληρο

και κακοποιημένο.

Το γελαστό μου όνειρο

στο μεσουράνημά του

βρίσκεται το κακόμοιρο

στο χείλος του θανάτου.

Σ' ένα κελί αιχμάλωτο

ο πόνος το 'χει κλείσει,

με στέφανο αγκαθωτό

μέχρι να ξεψυχήσει.

Το όνειρό μου τ' άλικο

πια δε με ταξιδεύει,

ένοχο και κατάδικο

προς το χαμό οδεύει.

Το όνειρό μου άφτερο

στην τελευταία πράξη,

έπαψα πια…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 17 Μάρτιος 2009 στις 0:00 — 10 σχόλια

Γιορτη..........

Να 'ταν αποψε να γινομουνα καραβι

και να ταξιδευα βαθυα, στη θαλασσα σου

και τη στιγμη που θα ερχομουνα κοντα σου

θα 'σουνα φαρος που τα φωτα του αναβει.

Και τοτε ο ερωτας θα μοιαζει με γιορτη

και τα φιλια σαν απο χρονια φυλαγμενα

θα μας χαρισουν μες' της νυχτας τη σιωπη

τα μυστικα που η αγαπη ειχε κρυμμενα.

Να 'ταν αποψε να γινομουνα βροχη

και σαν σταγονα να κυλουσα στο κορμι σου

κι ολα τα ονειρα που εκανα μαζι σου

με μια σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Χαμογελο στις 16 Μάρτιος 2009 στις 21:15 — 7 σχόλια

O καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται

Καλό φίλο δύσκολα να βρείς

κι όταν τον χάσεις η ψυχή πεθαίνει

απ όλα μαζί ο φίλος πιό αγαπητός

απο εραστή και απο γυναίκα ερωμένη

Κατι μυστήριο ανάμεσα στους φίλους

για γλέντι έχουνε πολλοί στρωθεί

για τον καημό και για τη δυστυχία

δεν βρίσκεις έναν να σταθεί

Με τη φιλία πρέπει να προσέχεις

ποτέ να μην το παρακάνεις

να καταθέτεις την ψυχή σου

και όχι μόνο να λαμβάνεις

Αν φίλος κάποτε σε εκμεταλεύτηκε

προδότης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 16 Μάρτιος 2009 στις 19:19 — 13 σχόλια

Όνειρό μου ζωντανό........

Πάλι σε περιμένω στο σταθμό

του τραίνου που σε φέρνει,

πάλι στα μάτια σου θα δω

το βλέμμα που με συνεπαίρνει..

Η αγωνία μου μου καίει τα σωθικά

ο πόθος μου για σένα φορτισμένος

δεν το μπορώ να είσαι μακρυά

σ' αυτή τη γη για σένα ειμαι φτιαγμένος..

Αργά τα δεύτερα και βασανιστικά

χτυπούν καρφιά στην προσμονή μου

και τα λεπτά, χρόνια ατέλειωτα,

κουρέλια κάνουν την υπομονή μου..

Σε περιμένω όνειρό μου ζωντανό,

αγάπη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 16 Μάρτιος 2009 στις 17:40 — 13 σχόλια