Μια δίψα κέρινη,χλωμή, κατατρέχει το λησμονημένο διάβα μου

μια θλίψη απάνεμη,ωκεάνια,αφήνει ίχνη στη νυχτωμένη σιωπή…

Στις προσχώσεις που αφήνει η διψασμένη γη

εκλιπαρείς να χωράς να εξωκύλεις ξερνώντας τα σωθικά σου

για να έχεις κάπου να πνιγείς ή να αφεθείς

Στο κάρμα των…

Μέσα στην έρημο,

καθισμένος στις σκέψεις σου

η νύχτα να χαρίζει μόνο το σκοτάδι της…

Στα αποκαΐδια που φυλάσσονται στην χωματερή του νου σου…

Ένα δωμάτιο σκοτεινό

με καθρέπτες παραμορφωτικούς…

Ήρθαν καιροί αχόρταγοι τον αλύγιστο να κάμψουν

να αιμορραγήσουν ουρανοί, την ροδαυγή να αρπάξουν

καιροί ήρθαν αδιάβατοι τον τολμηρό να φθείρουν

να συντριβούν οπλαρχηγοί, τον τρόμο τους να…

Για ποια επιστροφή μιλάς όταν αγνοείς την διαδρομή

τα απολεσθέντα μην ζητάς όταν αγνοείς την φτώχεια σου

Πλανεμένος από το ίδιο χρώμα αναπνέεις κοφτά

μέσα από το ίδιο χωμάτινο και άγονο σώμα…

Τότε που θα ναι πια αργά 

 τα πάθη πια σβηστά

 οργή που έγινε στάχτη 

ζωή πνιγμένη μες…

Επιθυμείς το σιγοφίλημα της νύχτας

το αρμέγεις την πιο όψιμη στιγμή

θέλεις και εσύ να απεμπλακείς από το νάρθηκα της νιότης.

Φέρνεις στο νου την αίσθηση,…

Έκπτωτοι Άγγελοι με ατροφικές φτερούγες σιδερόφραχτες

σταυρώνονται από σταλακτίτες που φυτρώνουν στις καρδιές

έχουν τα πρόσωπα χωμένα σε χέρια μαρμάρινα, διάφανα

με ξέχειλα δάκρυα απ' τις σχισμές των δαχτύλων…

Σε συνάντησα διάφανη,λουσμένη στο φεγγάρι

ανάσες ήπιαμε μεθύσαμε πιασμένοι αγκαλιά

φοβήθηκα ακουμπισμενος στο πιο βαθύ σκοτάδι

γυρεύοντας σφαίρα από ασήμι να σκοτώσω τα φιλιά

Βυθίστηκα στον πάγο των γαλάζιων λιμνών σου

να σβήσω με το κρύο τους…

Καθημερινές μικρές ματαιώσεις προσδοκιών

όμορες σφαγές των αμάχων επιθυμιών

απενοχοποιημένες απώλειες των μάταιων εχθροπραξιών 

αφυδατωμένα προσωπεία των άμοιρων κοινωνιών.

...Κι όμως τα…

Φενάκη εκτυφλωτική, διάχυτη σαν παραίσθηση γαλαξία υδάτινου

γύμνωσες το σκελετό και πρόβαλε οπλισμένος με σκυρόδεμα

εκμαύλισες τη σάρκα σε ένα θέρος ακατάπαυστα βασανιστικό

απομυζώντας τον πήλινο αμφορέα των ζωών από κάθε υγρασία.…

Γίναμε φιλοευρωπαϊκά πρεζάκια-δοσατζήδες...αγέλη των ραγιάδων

Υποκύπτοντας στον φόβο διαλέγοντας θάνατο αργό

σκύβοντας τον λάκκο σου νεκρώνοντας το λογικό

Ευνουχιστήκαμε γίναμε ζητιάνοι...πάντα μας έφταιγαν οι Άλλοι.

Στοιχειώνοντας τις μέλλουσες γενιές ο αγελαίος τρόμος

λεκιάζοντας με…

Ο κόσμος ο βαθύς αναβλύζει από βραδύς

παλλόμενος στον ερχομό ενός σεισμού μιας άγονης ψυχής

πότε με υδάτινα, κελαρυστά, ανάλαφρα λογάκια του αέρα

κάποτε με την ασημοθώρητη χροιά ενός διάττοντα αστέρα.

Θέλω να…

Εμπρός στον ανήμερο χείμαρρο

στεκόταν το χαμένο το κορμί μου…

Σκυφτός καπιστρωμένος στρατιώτης

κάμπτεται από τη βροχή

με βήματα σερνάμενα

που τραυματίζουν γη και αίμα.

Επιστροφή σε χώρα υπό κατοχή.

(Δε βρέθηκε στα μέρη αυτά ποτέ Εχθρός)

Στον κρότο του πολέμου

πέφτοντας στον όλεθρο του αόρατου εχθρού

με λεηλατημένες ιαχές.

Δε βρέθηκε όμως το μαύρο του θανάτου

χάνοντας στον συρφετό του χαλασμού

με δεμένες καρδιές.

Σκυφτός…

Αναιμία

(Δεν μου κόβεται η ανάσα από την ομορφιά ενός Κήπου

καθώς ο νους χωρίζει τα φυτά του κήπου σε βρώσιμα και άχρηστα)…

Είμαστε οικόσιτα σκυλιά, αλυσοδεμένα

με ράχες σπασμένες, μαντρωμένα

ο κόσμος τελειώνει στην εξώπορτα

και ο τρόμος απλώνεται στα πρόσωπα.

Εκπαιδεύσιμοι, μόνοι ζούμε στις αυλές

δαρμένοι και δεμένοι θρηνούμε στις γιορτές.…

Δειλία

Έρημος η ανάσα του ανέμου

θωπεύει την οργή

έκανες τάμα την σιωπή

σαν αποτσίγαρο έσβησες φωνή.

 …