Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Δεκέμβριος 2008 Καταχωρίσεις ιστολογίου (213)

Ειμαστε Αδερφια

Τα’ είν’ αυτό που μας ενώνει,

μέσα στο κελί που μένω

Εσύ μ’ έφερες εδώ μέσα,

λες μαζί να σαι δεμένος

Εσύ είσαι που με βλέπεις ,

μες στα σίδερα κλισμένο

Ποια είναι η διαφορά μας,

σε ρωτώ και επιμένω

Ήρθες για να με συλλάβεις,

να με κλείσουν στο κελί μου

Και εσένα επιλέξαν ,

και να μένεις δώ μαζί μου

Ποια είναι η διαφορά μας,

ίσως κάτι μας ενώνει

Ένα μπάτσο και να θύτη,

ίδιος χώρος μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 14:55 — 6 σχόλια

Σαν σφαίρα

Έχω θυμώσει

Σαν μπόμπιρας

Που δεν του κάνουν τα χατήρια.

Ξεχνώ και

Θυμάμαι.

Και καταλήγω

Σε κάποιες στιγμές

Που ζήσαμε μαζί.

Χωρίς μάρτυρες.

Στιγμές

Που δεν είχαν παρακάτω.

Κι αυτό με σταυρώνει.

Σαν το φετεινό

Δεκέβρη

Που μοιάζει

Να μην κουβαλάει

Γιορτές μαζί του

Κι έτσι χωρίς βάρη

Τρέχει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 10:35 — 13 σχόλια

Μου πήραν ότι αγαπώ

(Αφιερωμένο στις γυναίκες του Μπάμπη)

Μου πήραν ότι αγαπώ μες απ’ τα χέρια μου

και σκοτεινιάσαν ξαφνικά τα μεσημέρια μου,

σαν τριαντάφυλλο ανοιχτό ήταν το στόμα του

κι’ είχε του κόσμου τις χαρές πάνω στο σώμα του.

Ρ

Κανείς δεν ρώτησε για μένα τι θα γίνω

και πως θα ζήσω τώρα πια χωρίς εκείνον

όλοι κοιτάνε της ζωής μου την βιτρίνα

και δεν τους νοιάζει που θα ζω σαν θεατρίνα.

Μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 10:00 — 11 σχόλια

Μαίρη (Με τραγούδι)

Ένα τραγούδι από τα πολύ νεανικά μου χρόνια......

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Είσαι το λιμάνι της καρδιάς μου Μαίρη,

πόσο σ’ αγαπάει ούτε αυτή δεν ξέρει.

Μαίρη δεν αντέχω το δικό σου πόνο,

πες μου μία λέξη μη μ’ αφήνεις μόνο.

(Άστα τα βιβλία τα γραψίματα,

της υποτεινούσης τα θεωρήματα.

Aστα τα βιβλία και τα λεξικά,

θα ‘ρθω να σε πάρω από τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 0:00 — 8 σχόλια

σαμανε στο λεω ατακα.! εχω παθει πλακα..!!

σαμανε το κομματι σου, με εχει σακατεψει !!
δεν δυναται ρε μαγκα μου, μυαλο να το χωνεψει !!
τι ειναι αυτο που εγραψες, ο νους μου θα σαλεψει.!!!

σιγουρα σου'στειλε ο Θεος, το στιχο απ'ευθειας
σιγουρα ητανε καρπος μιας Θειας λιτανειας
βγηκανε απο μια καρδια, γαληνης κι ηρεμιας.

και κανουμε σαμανε εδω, εμεις τους ποιητες..
τιποτα δεν ειμαστε...., ειμαστε μαθητες
για σενα που μαθητευσες, στις Πινδου τις κορφες..!!!

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 21:28 — 10 σχόλια

Κατακλυσμός..

Παρατηρητής απεσταλμένος

εμφανίστηκα μέρα γιορτινή

Οι άγγελοι γελούσαν,

οι άνθρωποι έκλαιγαν

Αναρωτήθηκα το γιατί πολλές φορές

Συγκέντρωσα στοιχεία

έμαθα, δικαιολόγησα

Ο φόνος φάνηκε να είναι ένας συντελεσμένος μέλλοντας

Θα έχω λοιπόν, θα έχω γεννηθεί

εφόσον θνητοί με φέρουν στη ζωή

θνητοί με θηλάσουν, θνητοί με αναστήσουν..

Τα πέλματά μου γη δεν άγγιζαν

κι είχα τόσο ανάγκη να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την L.N.E στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 19:30 — 13 σχόλια

Όταν διαβάζω απ'τά "Μαλαματένια λόγια", σβήνουν του μυαλού μου τα ρολόγια..

Ποιός με παρακίνησε καλά δεν το θυμάμαι

καβάλα στις ορμόνες μου, ορμάω και τα σπάμε.

Φόνος έγινε άδικος, παιδιού κόψαν το νήμα,

μα όποιος και να τό'κανε, παντού ρίχνω το κρίμα.

Μπάτσοι και όλες οι αρχές, τώρα θα το πληρώσουν,

καργιόλη, μαγαζάτορα θα σε ισοπεδώσουν...

Τώρα εγώ ο έφηβος του MEGA οδηγός

καβάλα πάνω στ' Alter μου ξεχύθηκα εμπρός

Ant1 κι Alfa δίπλα μου, θεό δεν προσκυνούμε,

όλους !!, φταίχτες κι ανίδεους, τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 19:00 — 9 σχόλια

Το Τρενο της Ζωης

Ένα ταξίδι η ζωή μας

περπατάμε σιωπηλοί

Μάρτυρες μες στην νύχτα

Σαν τρένο πάνω στης γραμμές

Χωρίς να λέμε μια αλήθεια

Κάνε το ταξίδι σου και εσύ

Άμοιρε ταξιδιώτη

Ένα βαγόνι στην γραμμή

Σαν ένας στρατιώτης

Συνέχισε να ταξιδεύεις

Ναι πάνω στης ράγες σου

να κουβαλήσεις το φορτίο

τίποτα δεν θα αλλάξει

μέχρι να πεις στερνό αντίο

κανε το ταξίδι σου και εσύ

άμοιρε ταξιδιώτη

ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 14:44 — 4 σχόλια

Τα δύο πρόσωπα

17/12/2008

9:49:07 μμ

Τα δύο πρόσωπα

Βρε πως αλάζει ο άνθρωπος

Απ΄ άρχοντας κοπρίτης,

Μια φαρισαίος, υποκριτής,

Την άλλη σαμαρίτης.

Την μια γίνεται Άγιος

Π΄είναι όλο αγάπη,

Την άλλη Ιούδας για λεφτά

Χώνεται στην απάτη.

Διο μάσκες εις το πρόσωπο

Που τις φοράμε όλοι,

Πότε μοιάζομε άγγελοι,

Και κάποτε διαβόλοι.

Πάντοτε σε μια σύσκεψη

Βρισκόμαστε οι δυο μας,

Και σε μια κόντρα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrampeli στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 14:30 — 6 σχόλια

Nα με χαϊδεύεις με θέρμη...

Τι περιμένουν τα στεγνά
σου βλέφαρα, σε αυτόν τον
αβέβαιο κόσμο, σε αρνήθηκαν
και αποσιώπησες την αιτία,
μίλα μου και ας μην σε ακούω,
κράτα μου συντροφιά
την έχω τόσο ανάγκη,
να είμαι τώρα πάλι δίπλα σου…

Σε λίγο όταν θα βραδιάσει
θα ζητήσω να με σκεφτείς ξανά,
με ατέλειωτη ευαισθησία άπλωσε
την ματιά σου, έτσι που
να με χαϊδεύεις, με την τόση θέρμη,
που σου εμπιστεύτηκα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 13:00 — 8 σχόλια

Σίγουρα

Μού πήρε καιρό

Για να καταλάβω

Και να μπω στο ρυθμό.

Οι μέρες

Κατασπάραξαν το χρόνο.

Εύκολα κι απλά.

Με επαναλήψεις

Κι ανασφάλειες.

Που μ’ έβγαλαν

Στα σίγουρα μονοπάτια

Για να χαθώ.

Σίγουρα

Κι ακίνδυνα.

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 11:10 — 11 σχόλια

Ο ΘΥΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!...

Βαθιά μεσάνυχτα κι ατέλειωτος χειμώνας,

στα ακατοίκητα μυαλά και στις καρδιές,

λόγια παράλογα, θυμός της πολυθρόνας,

αλαλαγμός στους δρόμους και ‘’πολέμου’’ ιαχές!

Πολλοί μιλάμε για ντροπή και για συγνώμη!

μα λίγοι νιώθουμε στ’ αλήθεια τι θα πει !...

Η όλη στάση μας δεν το τεκμηριώνει…

Η κάθε λέξη μας και πράξη είναι ΝΤΡΟΠΗ!

H κάθε μέρα μας με βία και θυμό,

σπρωξιές, βρισιές στο δρόμο, στη δουλειά,

κριτές αδέκαστοι στου άλλου τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 11:00 — 10 σχόλια

Έκλαμψη απ’ το στέμμα σου...

Η όψη σου διαπεραστική
διέσχισε τις πέτρινες αντιστάσεις,
και ήρθε κοντά μου,
ένα απέραντο νέφος σκέπασε
κάθε σκοτεινή μας σκέψη,
εσύ και εγώ σε μια
ξεχωριστή αόρατη συνεύρεση..

Θεά του χιονιού που άστραψες
με όλη την φλόγα σου,
ξεχώρισες το ηλιοβασίλεμα
και γείραμε αδιαχώριστα,
σε μια έκλαμψη απ’ το στέμμα σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 7 σχόλια

ΦΕΤΟΣ ΧΡΙΣΤΕ

ΦΕΤΟΣ ΧΡΙΣΤΕ

Φέτος Χριστέ,

δεν θα δοξάσουνε τη γέννηση Σου αγγέλοι.

Το CNN,

σε απ’ ευθείας σύνδεση θα τ’ αναγγέλλει.

Δεν θα κρυώνεις νεογέννητο στη φάτνη,

ήδη, μεγάλος χορηγός, ρούχα Σου φτιάχνει.

Φέτος Χριστέ,

δεν θα Σου φέρουνε τα δώρα τους οι μάγοι.

Μικρέ Θεέ,

θα επενδύσουν στη ζωή Σου σαλτιμπάγκοι.

Δεν θα απιθώσουνε στα πόδια Σου χρυσάφι,

είσαι μικρός και αδαής, θα πάει στράφι.

Φέτος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την paroikos στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 10:21 — 8 σχόλια

στα φιορδ του νου

στο όνειρό μου/

εχτές το βράδυ/

σε είδα πάλι/

στα φιόρδ του νου//

μ’ ένα καράβι/

παροπλισμένο/

ρότες να βάζεις/

για κάπου αλλού//

είχες το πλοίο σου/

φορτώσει με πάγο/

λιωμένες ελπίδες/

γεμάτες στ’ αμπάρι//

μετρούσες τη δύναμη/

πλεκτάνη μεγάλη/

στο μαύρο καζάνι/

τ’ απέραντου νου//

οι κόποι σου όλοι/

χαμένοι από χρόνια/

νεκρά περιστέρια/

χωρίς γυρισμό//

σε είχαν στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 7:38 — 7 σχόλια

Τα λόγια είναι περιττά (Με τραγούδι)

Κάνε κλικ για να το ακούσεις

Τα λόγια είναι περιττά κι’ οι πράξεις σου το δείχνουν,

μικρή μου ότι έπαψες εμένα ν’ αγαπάς.

(Τα ψέματα τελείωσαν κι’ οι δρόμοι μας χωρίζουν

το ξέρω ότι έφτασε η ώρα αλλού να πας.) δις

Το ξέρω ήρθε η στιγμή αλλού φωλιά να χτίσεις,

φτερούγισε η καρδούλα σου σε άλλη αγκαλιά.

(Το πόνο και την ερημιά ξοπίσω σου θ’ αφήσεις

και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 0:00 — 10 σχόλια

To λάθος

Τίποτα δεν θα 'ναι όπως
μέχρι χθες αλίμονο,
ένα λάθος τριβελίζει
το μυαλό επίμονο.

Κι αν ακόμα το στριμώξεις
μες του νου τα έγκατα,
ή και να το καλωπίσεις
με ωραία ψέματα,

πάλι αυτό θα επιμένει
και θα αναδύεται,
δηλητήριο στη γεύση
που δεν καταπίνεται.
...
Η αγάπη ένα σκάφος
που διεμβολίστηκε
από το μοιραίο λάθος
και καταβυθίστηκε.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 16 Δεκέμβριος 2008 στις 22:00 — 10 σχόλια

Τώρα που γνωριστήκαμε και γίναμε παρέα, φίλοι μου πρέπει να σας πω για μένα κάποια νέα..

Τώρα που γνωριστήκαμε

και γίναμε παρέα,

φίλοι μου πρέπει να σας πω

για μένα κάποια νέα.

Η ρίμα πάντα μού 'ρχεται

σαν ρέμα φουσκωμένο,

χωρίς καθόλου να σκεφτώ

το στίχο έχω φτιαγμένο.

Μόνο μιά λέξη σαν θα δω

η ρίμα κατεβαίνει,

η σκέψη η στιχοπλάστισα

διόλου δεν περιμένει.

Μα, όμως φίλοι μου καλοί,

καθόλου δεν σκαμπάζω

από τα ηλεκτρονικά

ούτε αγγλικά διαβάζω...

Το ποίημα μου έρχεται

μόνο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 16 Δεκέμβριος 2008 στις 17:30 — 8 σχόλια

ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΓΑΠΑΜΕ

Θάλασσα το χρώμα,
Των ματιών σου
Θάλασσα το δάκρυ,
Βρέχει το μάγουλο σου
και που να βρω χαρτί ,
Να γράψω τον καημό σου

Μια ζωή εμείς,
για πάντα θα πονάμε
Αφού στιγμή δεν παύουμε,
εμείς να αγαπάμε

Τέλειωσαν χάθηκαν ,
Τ’ όνειρα μας
Πάλι σε μια άκρη,
θα κλαίμε στον ρυθμό μας
Δεν είν’ αυτή ζωή,
και ο κόσμος ο δικός μας

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 16 Δεκέμβριος 2008 στις 15:02 — 5 σχόλια

Απόλυτητη συμβατότητα του είναι...

Διεγερμένα τα χειλη σου,
έτοιμα να με απορροφήσουν
απο την απόλυτη συμβατότητα,
σε κάθε κάλυψη του νου,
απέφυγαν να ταυτιστούν με
το όνειρο,καθώς ξεκίνησες μυστικά..

έχεις την δύναμη να αντέξεις
την χρονική στιγμή, όπου μπορούμε
και οι δύο να συνταξιδέψουμε,
σιωπηλοί,συγχρόνως σε μία απρόσωπη
συνταύτιση, του αδέσμευτου είναι.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 16 Δεκέμβριος 2008 στις 14:43 — 6 σχόλια