Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νοέμβριος 2008 Καταχωρίσεις ιστολογίου (131)

Άρνηση χωρίς ψεύτικη εξήγηση...

Δεν χρειάζεσαι την ψυχή σου
την κρατάω στην καρδιά μου,
ξέρω ότι φεύγεις και με αφήνεις,
μια αιτία έγινε αφορμή,
να πιούμε ένα πόνο μέχρι τέλους..

Σιωπή από το πουθενά,
θα σε συνοδεύει από εδώ
και πέρα, μια αληθινή άρνηση
χωρίς ψεύτικη εξήγηση,
θα είναι τα παγωμένα σου ταξίδια.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 4 σχόλια

Σχεδόν αγγίξαμε το τέλειο....

Πόσο χρόνο χάσαμε,
να τρέχουμε πίσω
από μια αυταπάτη,
ψάχνοντας απεγνωσμένα
να βρούμε μία διέξοδο,
σε αυτά που καίνε
τις καρδιές μας...

Εσύ και εγώ
μείναμε μόνοι,
να ονειροπολούμε
το τέλειο, αφού
και οι δύο, σχεδόν
το αγγίξαμε,
και τώρα το μόνο
που απέμεινε είναι
η ανάμνηση,
ότι το μυαλό μας
κάποια στιγμή,
μπόρεσε και συνδέθηκε.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 11:30 — 5 σχόλια

To παραμύθι

Μέσα στο αχανές του χρόνου,

να δεις που θα συναντηθούμε,

το δάκρυ, ίαμα του πόνου

θα γίνει, μέσα να πλυθούμε.

Αν τώρα θύματα κανόνων,

θα ρθει στιγμή, κάτι μου λέει,

μες τους αιώνες των αιώνων

που θα εξοφληθούν τα χρέη...

Το φως θα δούμε ν' ανατείλει,

σαν ανταμώσουμε και πάλι

και όλα όσα μας οφείλει

το σήμερα, θα καταβάλλει.

Τώρα δεν πρέπει λεν τα ήθη

να σ' αγαπώ και ν' αγαπιέμαι

κι έφτιαξ' αυτό το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 26 Νοέμβριος 2008 στις 21:00 — 7 σχόλια

Αναπάντητες Ερωτήσεις

Την ρώτησα γιατί ήθελε να φύγει

μα την πλάτη γύρισε να κοιμηθεί

γιατί την καρδιά της δεν μου ανοίγει

κι αν η αγάπη έχει τώρα διαλυθεί

(ρεφρέν)

Το στόμα της δεν άνοιξε ποτέ

μια λέξη για εξήγηση να δώσει

απάντησε μου τώρα εσύ Θεέ

γιατί θέλησε να με πληγώσει

Την ρώτησα αν το έχει μετανιώσει

και ούτε γύρισε να με κοιτάξει

αν έχει λίγο αίσθημα να δώσει

ή για άλλη αγκαλιά έχει πετάξει

(ρεφρέν)

Το στόμα της δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 26 Νοέμβριος 2008 στις 19:00 — 6 σχόλια

Βλεπω στα ματια σου τον Ποθο μου για σενα, σαν οι ανασες μας ξοδευονται αγκαλια. Να καθρεφτιζεται σαν Ηλιος σε Φεγγαρι, που αφησ, αποψε τ, ουρανου του την τροχια Βλεπω στα ματια σου τον Ποθο σου γι…

Βλεπω στα ματια σου

τον Ποθο μου για σενα,

σαν οι ανασες μας ξοδευονται αγκαλια.

Να καθρεφτιζεται σαν Ηλιος σε Φεγγαρι,

που αφησ, αποψε

τ, ουρανου του την τροχια

Βλεπω στα ματια σου

τον Ποθο σου για μενα

με τον δικο μου

να χορευουν αγκαλια

Σ, ενα σκοπο

που Μουσικη ,ναι του καθενα,

η γλυκια Ηχώ

σαν ξεκλειδωνεται η Καρδια.

Ασε μοναχα τα μαλλια σου

να μας λουζουν

με Ευωδιες που αναδυουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 26 Νοέμβριος 2008 στις 17:34 — 6 σχόλια

Η Τελευταία λύση

Ειπα απόψε στην ζωή,

όλα να τα αλλάξω,

και με φτερά αετού,

για να πετάσω.

να ξημερώσει τον ήλιο,

πάλι να αντικρίσω,

και ότι δεν έζησα,

όλα τώρα να τα ζήσω.

Και θα φωνάξω

δεν πάει άλλο,

δεν θα αντέξω,

πόσο απο την ζωή μου,

ακόμα να ξοδέψω!

Τους έρωτες που έχασα,

τώρα για να τους ζήσω,

νύχτες που δεν έζησα,

να ξενυχτήσω,

Απόψε θα ζήσω ειναι,

η τελευταία λύση

προτού και για… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 26 Νοέμβριος 2008 στις 14:46 — 6 σχόλια

Μην μελαγχολείς καρδιά μου

Με δυο φιλιά στα κλεφτά

στα χέρια σου μέσα σφιχτά

με κρατάς τελευταία φορά

χάρισέ μου άλλη μια συμφορά

Με ένα δάκρυ καυτό

να μου καίει το πρόσωπό

σε ακούω να με δικάζεις

τέλος στην αγάπη μας να βάζεις

Μην μελαγχολείς καρδιά μου

μην μελαγχολείς

σύντομα θα έρθει η μέρα

να δικαιωθείς

Μην μελαγχολείς καρδιά μου

μην μελαγχολείς

σύντομα θα έρθει η μέρα

να το θυμηθείς

Σ’ ένα ποτήρι μικρό

γεμάτο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 26 Νοέμβριος 2008 στις 1:09 — 5 σχόλια

Πανσεληνος της Αβυσσου

Βγες στο Αγνάντι να σε δω

στου Φεγγαριου τ' αλωνι

που το σκορπα ο Αιθερας σου

και Νυφικο το φτιανει

στου Μαυρου Ερέβους την γιορτη

να το φορεσει η Νυχτα

φωτια να βαλει στους Πυρσους

της σκοτεινης Εκατης

Και γινε Εσυ το Αλωνι του

και Περσεφονη Κορη

Πανσεληνος του Ερωτα

εμενα να κυκλωνεις

να μη φοβαμαι Μαγισσες

μη με κακογητεψουν

Δεσε με με Ορκους σου

στου Προμηθεα τα χειλη

πως αν προδωσω σα κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 25 Νοέμβριος 2008 στις 20:20 — 5 σχόλια

Περαστική αγάπη

Ξέρω ότι θα μου φύγεις κι' η καρδιά θα μείνει μόνη,

η δική σου η αγάπη μπόρα ήταν και τελειώνει.

Ξέρω γρήγορα θα σβήσει μόνος θα βρεθώ το βράδυ,

σαν καντήλι τρεμοσβήνει που του σώνεται το λάδι.

(Θεέ μου δώσε μου κουράγιο να αντέξω,

όταν θα φύγει μακριά ξοπίσω της μη τρέξω.) δις αντ.

Ξέρω πάλι ότι θα τρέξει απ' τα μάτια μου το δάκρυ,

ξέρω πως για σένα είμαι μια περαστική αγάπη.

Ξέρω ότι θα πονέσω όταν φύγεις και σε χάσω,

μα δεν ξέρω αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 25 Νοέμβριος 2008 στις 19:30 — 4 σχόλια

Μάνα μητρια Πατριδα

Λες και βρεθήκαμε

μέσα σε κάμπο

και μητριά η μάνα μας

δεν μας πόνεσε καθόλου

Οτι κιάν έχουμε μας το

αρπάζει

και εμάς δεν μας σκέπτεται

διόλου

Μες τα ίδια μας τα λάθη

για να ζούμε μας μαθαίνει

μια φόνισσα απο χρόνια

τα παιδιά της τα φονεύει

¨Ετσι μας έμαθε

πάντα να ζούμε

ο θάνατος σου η ζωή μου

και η μητριά πατρίδα

στα καλά παιδιά τηςνα το

μοιράζει

κ' εμας σαν ξένα πάλι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 25 Νοέμβριος 2008 στις 14:48 — 4 σχόλια

Η ηδονή της σκέψης...

Ήρθε η ανατροπή,
για ότι πιστεύουμε
και πιστέψαμε,
απ' την συγκίνηση αυτή,
που κάθε στιγμή
μας συγκλονίζει…

Δεν κάναμε ούτε ένα
βήμα πίσω,
αλλά αγκαλιάσαμε
τον πόνο μέσα
από την ηδονή της σκέψης….

Αν έχω κάνει λάθος
θα φανεί την
επόμενη μέρα που θα ρθή,
εκεί που μας έκοψε
το χθές στα δύο,
ήρθε να μας ενώσει πάλι,
πιο δυνατά από πριν.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 25 Νοέμβριος 2008 στις 13:00 — 5 σχόλια

Ο πρώτος μου μπάλος

Μία ψάθινη καρέκλα που είδα στο Μοναστηράκι,

όλες ξύπνησε τις μνήμες, τότε που ήμουνα παιδάκι.

Στο στενάχωρο μπαλκόνι η καρέκλα, το τραπέζι,

κι ένας δίσκος γραμμοφώνου Κονιτόπουλο να παίζει.

Στο μπαλκόνι με τη θέα του Αιγαίου τα καίκια,

κι η Μαριώ να καμαρώνει τα καινούργια σκουλαρίκια.

Κι όταν έπεφτε η νύχτα τραγούδουσε το τριζόνι,

το βιολί με στο σοκάκι άρχιζε να βαλαντώνει.

Κι απ' τις ξύλινες τις πόρτες έβγαιναν τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 22:00 — 4 σχόλια

Αν ήμουν μάγος

Αν ήμουν μάγος θα ‘θελα να ήμουνα σεντόνι,

να σου τυλίγω το κορμί ποτέ να μη κρυώνει.

Κι οι δυο μας να γινόμασταν ότι εγώ ορίζω,

βαρκούλα εσύ πανάκι εγώ μαζί σου ν’ αρμενίζω.

Αν ήμουν μάγος θα ‘θελα να ήμουν συγχορδία,

κι εσύ γλυκιά πανέμορφη ουράνια μελωδία.

Που θα ακουγότανε παντού σ’ όλη την οικουμένη,

να την σιγομουρμούριζαν όλοι οι ερωτευμένοι.

Μα είμαι άνθρωπος απλός δεν είμαι ο Χουντίνι,

κι έτσι απλά θα σ' αγαπώ στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 18:00 — 6 σχόλια

Βαρύς καφές

Αχτύπητος βαρύς καφές

στο χέρι το τσιγάρο

μέσ` στο μυαλό μου οι ενοχές

που όλες έρχοντ` απ` το χθές.

Στην μοναξιά στροφάρω.

Μιά ακόμη πίνω ρουφηξιά

απ` τον πικρό καφέ μου

τραβάω την τζούρα μου βαθιά

να φτάσει μέχρι τηνκαρδιά.

Που είσαι εαυτέ μου.

Βλέπω ανθρώπους να περνούν

-τ` αμάξια να κορνάρουν-

την μοναξιά να κυνηγούν

και όλα να τα προσπερνούν

στην θλίψη να μπαρκάρουν.

Μόνος μου μέσ` στην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 16:50 — 6 σχόλια

ΞΕΡΩ ΠΟΝΑΣ....

Κυλούν οι μέρες κι εμείς χαθήκαμε,

τα λόγια σφαίρες και πληγωθήκαμε.

Κι αυτό το πάθος, το φυλακίσαμε,

κάναμε λάθος που δεν το ζήσαμε!

Ρ

Ξέρω πονάς, όπως κι εγώ,

κλείστηκε η αγάπη στο συρτάρι,

του έρωτά μας φυλαχτό

και θλιβερό απομεινάρι.

Θα με ζητάς, θα σε ζητώ,

κάθε που βγαίνει το φεγγάρι,

όσο κι αν παίζουμε κρυφτό,

μες τη καρδιά σου έχω παρκάρει.

================

Περνούν οι μήνες, δεν κάνεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 5 σχόλια

Με συγχωρείς που σ' αγαπώ

Μουσική & ερμηνεία: Φώτης Καλατζής

(Κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες)

Σε χάνω

κι απ’ τον πόνο μου τα χάνω,

περνάνε δίπλα μου οι μέρες

σαν τις αδέσποτες τις σφαίρες

και με στριμώχνουν στης ζωής μου το στενό.

Σε χάνω

και στην κρίσι μου επάνω,

τα ανεξέλεγκτα τα πάθη

με κατευθύνουν σ’ άλλα λάθη

και μεγαλώνουν της ψυχής μου το κενό.

Ρ

Με συγχωρείς που σ’ αγαπώ

με τρόπο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 8:22 — 5 σχόλια

ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ...

Σαν φτάνει Κυριακή

ο πόνος γίνεται πληγή,

με βασανίζει...

κι ένα παράπονο βαθύ

με πλημμυρίζει!

Οι αναμνήσεις οι καυτές

γίνανε ξέθωρες κι αυτές

και πώς να κλάψω.

Το δάκρυ πέτρωσε κι αυτό

και πώς να παρηγορηθώ,

του χωρισμού τη θύμηση,

πώς θες να πάψω...

Περνούν οι Κυριακές,

κι εγώ θαρρώ πως ήταν χθες

που ήσουνα κοντά μου.

Και χάνομαι στις εμμονές,

φθάνω σε λάθος ενοχές

...απέχω απ' τα όνειρά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 23 Νοέμβριος 2008 στις 16:30 — 6 σχόλια

Του έρωτα σου τα σημάδια

Μέσα στους δρόμους μπήκες

της άχαρης της ζωής μου

μα το μόνο που σε ένοιαξε

πως να κοιμηθείς μαζί μου

και εγώ σου έστρωσα χαλί

την καρδιά μου να πατήσεις

όμως δεν μοιάζαν οι δικές μας

συνειδήσεις

και εσύ την πάτησες

την έκανες κομμάτια

έτσι εγώ τα ένοιωσα

του έρωτα σου τα σημάδια

Μέσα στους δρόμους θέλεις

να γυρνάς να απολαμβάνεις

νύχτα σε άνομα σεντόνια

μια βραδιά μόνο σε φτάνει

Ενα εξάρτημα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 23 Νοέμβριος 2008 στις 14:04 — 4 σχόλια

Δειλή καρδιά

Προσπαθώ σε χαρτί να σου γράψω

αλλά είμαι δειλός

με μια ματιά να σου το περιγράψω

μα δεν είμαι ικανός

(γέφυρα)

Νιώθω πάρα πολλά

που σε μια ζωή δεν χωράνε

δεν κοιτάζω μπροστά

άλλη μια βραδιά, μόνος θα ’μαι

(ρεφρέν)

Ψάχνω τρόπο να βρω

να σου πω σ’ αγαπώ

αλλά κρύβονται οι λέξεις

όσο κι αν ψάξεις μακριά

την δική μου καρδιά

θα διαλέξεις

σε μένα άν πιστέψεις

Προσπαθώ να σε πολιορκήσω

μα δεν έχω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 22 Νοέμβριος 2008 στις 22:00 — 5 σχόλια

Ψάθινη καρέκλα μπλε

Ψάθινη καρέκλα μπλε

νοτισμένη απ΄την αρμύρα

πελαγήσια ανασεμιά

πρώτη και στερνή μου μοίρα.

Τραγουδάνε τα νερά

σιγανά σαν τροβαδούροι

λένε πως δε με χωρά

της ζωής το καλαμπούρι.

Eίν' αργά για να αλλάξω

την αλήθεια να κοιτάξω

και νωρίς για να γυρίσω

σ’ ότι άφησα ξοπίσω.

Μα ελπίδα έχω κρυφή

που πιστά με περιμένει

ψάθινη καρέκλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 22 Νοέμβριος 2008 στις 21:00 — 9 σχόλια