Δεν ήμασταν εμείς

Δεν ήμασταν εμείς εκείνοι οι ξένοι

που δεν αντάλλαξαν αγάπης λέξη,

εμάς αιώνιος δεσμός μας δένει

που πέρα κι απ' το θάνατο θ' αντέξει.



Δεν ήμουν, δε μπορεί να είμ' εκείνη

π' απέφυγε ν' αγγίξει τη ματιά σου.

Μ' ένα φιλί ψυχρή και παγωμένη

δε θ' άφηνα εγώ την αγκαλιά σου.



Δεν ήμασταν εμείς μα κάποιοι άλλοι,

π' αδάκρυτοι ατάραχοι χωρίσαν

με μια μονάχα τυπική αγκάλη

που στη στερνή στιγμή τους δε…

Μέσα στο αχανές του χρόνου,

να δεις που θα συναντηθούμε,

το δάκρυ, ίαμα του πόνου

θα γίνει, μέσα να πλυθούμε.



Αν τώρα θύματα κανόνων,

θα ρθει στιγμή, κάτι μου λέει,

μες τους αιώνες των αιώνων

που θα εξοφληθούν τα χρέη...



Το φως θα δούμε ν' ανατείλει,

σαν ανταμώσουμε και πάλι

και όλα όσα μας οφείλει

το σήμερα, θα καταβάλλει.



Τώρα δεν πρέπει λεν τα ήθη

να σ' αγαπώ και ν' αγαπιέμαι

κι έφτιαξ' αυτό το…

Κατάντησε ένα φορτίο
ο έρωτας που νιώσαμε,
φτάσαμε στο μηδέν σημείο
και τον αποτελειώσαμε.

Στην τελευταία τρικυμία
σωσίβιο δε ρίξαμε,
έγιν' ο έρωτας θυσία
και στα βαθιά τον πνίξαμε.

Μέσα από κύματα σαράντα
πέρασε και κρατήθηκε,
τώρα δεν είπαμε αγάντα
και πια καταποντίστηκε.
-----
Ο έρωτας να επιζήσει
αδύνατον του αδυνάτου,
αν το Εγώ επικρατήσει
τον παραδίνει του θανάτου.

Αύριο πάλι

Σήμερα είπα βάζω τέρμα,

δεν ξαναγράφω λέξη μια

αφού δε μου 'χει μείνει θέμα

εκτός από την ερημιά.



Πετώ χαρτιά και σημειώσεις,

μολύβι δεν ξανακρατώ,

να περιγράφω κι άλλες πτώσεις

και τις οδύνες σταματώ.



Μαχαίρι βάζω στα γραψίδια

να ζω τον πόνο μια φορά

και θα πετάξω στα σκουπίδια

κάθε γραπτή αναφορά.



Μα ξέρω δε θα το τηρήσω

κι αύριο πάλι θα ζητώ

χαρτί. μολύβι να μιλήσω,

μιας και το…

Δεν βρίσκεσαι τώρα παρά
μέσα στις μνήμες
και σ' όσες μου 'διναν χαρά
αγάπης ρίμες.

Μέσα στα αναμνηστικά,
στις μελωδίες,
σε γράμματα ερωτικά,
σ' ολονυχτίες.

Υπάρχεις μες την πεθυμιά,
στα όνειρά μου
και στης ψυχής την ερημιά
στο ξύπνημά μου.

Κι ύστερα μες τις σιωπές,
στα μάτια μπόρα
και στης καρδιάς τις εγκοπές
στο χθες και τώρα.

Με πέρασαν στην άλλη όχθη
χαμένα όνειρα και στόχοι.
Και τώρα στην παράνοιά μου
ξεχάστηκαν τα όνειρά μου.

Πίσω θεριά ανήμερα,
πέρασα στην αντίπερα,
δεν έχει κάτι εκεί πίσω
να θέλω να ξαναγυρίσω.

Τα ναι που είπα και τα όχι
έγιναν να με πνίξουν βρόγχοι.
Μα τώρα απ' την αντιπέρα
ίσως να δω μια άσπρη μέρα.