Σπόρος εγώ φτωχολογιάς κι αμέτρητων αγώνων

Δεν σπούδασα στην ξενιτιά, παιδί εργατογόνων

Βαφτίστηκα στα φθισικά, στα λίγα και στα πρέπει

Με όνειρα εφηβικά που η κοινωνία διέπει

Έκλεισα μες στα μάτια μου το γκρίζο και το μαύρο

Έντυσα στ’ άσπρα την ψυχή, νομίζοντας πως θα ‘βρω

Αγάπη, ήθος, λεβεντιά κι όσα μου ‘χουν διδάξει

Δάσκαλοι άρτιας διδαχής μα άπειροι στην πράξη

Ξέρω πως λάθη έκανα πολλά στο πέρασμά μου

Κι αν πίστεψα σ’ ιδανικά ήταν η συμφορά…

Ένας είναι,… πάνε τρεις,

Κι από πίσω δέκα τρεις,

Για να βάλουν στο φεγγάρι χειροπέδες,

Και φωνάζει ο μικρός,

Ότι είναι καθαρός

Και δεν κάνει τώρα χρήση ναργιλέδες!..

Γιατί γελάς, γιατί γελάς!..

Εδώ Ελλάς!...Εδώ Ελλάς!..

Ένας είναι πάν ΄οκτώ,

Να λυντσάρουν τον Χριστό,

Τους αγγέλους που φυλάνε την Ελλάδα,

Κι αν γυρνάει ο τροχός,

Εδώ πάντα ο φτωχός,

Θα ταΐζει τα παιδιά του…

Η νυχτα σαν σαλευει και σερνεται μπερδευει τα φωτα της Θηρασιας

με της Θηρας κι οσο απλωνεται...

μια νεα Καλντερα αναδυεται με την Νιο , την Σικινο



και την Φολεγανδρο

να θυμιζει τον γκρεμο της Οιας.



Τοτε ισως ν' ακουσεις τ' αστερια να συνομιλουνε με τα κητη

μεσα και κατω μας...απιαστο το μυστικο τραγουδι

κι ουτε ενας ελεγχος ευτυχως ακομα...



Ο "χορος του Ζαλογγου" ζωντανα στον υπολογιστη μας

απο το καυτο σημειο και δεν ειναι ο κρατηρας…

Και τι εγινε αν χασεις και μια φορα?

Και φιλε μου δεν θα δωσεις πια σε κανεναν αναφορα.

                                Δεν ειναι ανακριτηριο η ζωη.

                                Αλλα στο δικαστηριο πρεπει να ακουστει η δικη σου η φωνη.

                                              Μην εξαπατασαι ξενε εγω Ελληνας γεννιεμαι.

                                                Οσο για σενα δεν ξερω αλλα εγω εδω…

Εγρήγορση…

Το κάθε μου στιχάκι,

η κάθε μουσική

μυρίζει πεζοδρόμιο,

μυρίζει φυλακή.



Μιλάω με τις λέξεις

μιας γνώριμης γενιάς,

γενιάς για να διαλέξεις

αθώος ή φονιάς.



Σε κοσμικό πηγάδι

σε ολόκληρη τη γη,

ταξίδι όλο το βράδυ

ο νους μου με οδηγεί.



Σε γράμμα θα σου…

Παγωμένη γαλάζια σκιά

γλιστράς αθόρυβα

μέσα από την καταιγίδα

σαν ψυχρός αέρας..

Με ακολουθείς, όταν δεν μπορώ

να βρω τον δρόμο..



Ίσως έκανα το λάθος να πιστέψω

στον λαμπερό ήλιο που…

Μου υποσχέθηκες..

Έκανα λάθος που σκέφτηκα

στις υποσχέσεις σου ότι,

Πρέπει να μην αφήνω την ελπίδα

να χαθεί..







Αλήθεια πως μπορώ να λειώσω

όλες τις παγωμένες λίμνες

που βρίσκονται ανάμεσα μας;

Ίσως με μια θυσία;

Να πνιγώ ή…

Σου κρύβω ένα παράπονο μικρό

Που μοιάζει με λυγμό μέσα στην νύχτα

Μεγάλωσα, κι ακόμα να στο πω

Τα λόγια μου τα μπέρδεψα σα δίχτυα

Δεν είναι που δεν ήσουνα εκεί

Να ζήσεις τις πιο όμορφες στιγμές μου

Μα ούτε και που άφηνες κενή

Τη θέση σου σε όλες τις γιορτές μου

Δεν είναι ούτε που δε μου μιλάς

Συνήθισα μονάχη να μιλάω

Ούτε που στις κορνίζες δε γερνάς

Ενώ εγώ; Για κοίτα πως γερνάω!

Δεν είναι που στα μάτια μου κοιτώ

Και βλέπω πως…

ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΜΟΥ

Σύντροφε μου, σύντροφε μου,

Και στη πλάση αδελφέ μου,

Στο προσκέφαλο ανθέ μου,

Στη πορεία ήλιε ξανθέ μου.

Δε θα κάνω πίσω ποτέ μου,

Κόσμε μου αλύτρωτε μου,

Παναγία και Χριστέ μου,

Ξύπνησε μικροαστέ μου.

Σύντροφε…

Στον Άγιο Σπυρίδωνα,

Θα κάνω προσευχή

Να ξαναγίνει ο κόσμος,

Ξανά απ την αρχή,

Να μείνουμε για πάντα

Οι δυο μας μια ψυχή!.

Νάμουν μάγος να γυρίσω

Όλα τα ρολόγια πίσω

Μ ένα μαγικό ραβδί

Να γινόμουνα παιδί

Να μη με απασχολεί

Που σε αγαπώ πολύ.

Στον Άγιο Σπυρίδωνα,

Θ ανάψω ένα κερί

Για να μας ευλογήσει

Να είμαστε μαζί.

Κοντά μου να σε φέρει ,

Μονάχ΄ αυτός…

Κουπλέ

Αρραβωνιάσματα,  σήμερα  έχουμε…

Tρία παιδιά έχει η ζωή.

Το 'να το βάφτισε Στιγμή.

Τ' άλλο το λένε Πάθος.

Το τρίτο το πολύ μικρό,

το στερνοπούλι το τρελό,

τ' ονοματίσαν Λάθος.



Να 'σαι καλά, κυρα-ζωή

με τα παιδάκια σου μαζί

που τ' αγαπώ με Πάθος.

Μακριά τους ούτε μια Στιγμή

δεν το μπορώ -ποιος το μπορεί;-

κι αυτό δεν είναι Λάθος.



Όμορφη που 'ναι η Στιγμή,

μα τρέχει σαν την αστραπή !

Καλό είναι…

Ένας σταυρός ορφανός από ξωκλήσι…

Σε γλώσσα άγνωστη, Αραβική μιλώ

Δώρα του Νείλου και πνοές απ’ αργιλίκι

Ana bahibbak τραγουδώ μ’ ένα σκοπό

Βαρύ και σέρτικο που σέρνω απ’ τη Φοινίκη

Με ιδεογράμματα σκαλίζω τις στιγμές

Να στις χαρίσω μη τυχόν και με ξεχάσεις

Είναι στα σπάργανα πολλές ανατροπές

Στη Μαύρη μου έρημο σαν όαση θα λάμψεις

Σαν τη Σαλώμη σου χαρίζω ένα χορό

Και σ’ ένα λίκνισμά απάνω σ’ υπνωτίζω

Κουνώ τα χέρια σα να ψάχνω να σε βρω

Με τους γοφούς μου κύκλους πόθου…

Mέσα στης νύκτας το μυστήριο,

τάστρα πουλούσαν δυο δραχμές

και τσάμπα δίναν εισιτήριο,

στις λαβωμένες τις καρδιές

Μη ρωτάς η Ευτυχία,

τι να έγινε, που  πήγε,

σαν τα τυχερά λαχεία

είναι κι άντε να την βρεις,

Μη ρωτάς εγώ τι λέω,

άμα θες να φύγεις, φύγε,

της αγάπης το μοιραίο,

να τ αλλάξεις δεν μπορείς!.

Στου έρωτα το κρατητήριο,

είμαι εγώ ,… λείπεις εσύ,

Βάλτε μ…

Τ

Λέω πως δεν θα ξαναγράψω

Για σένα ούτε μια γραμμή,

Για πάντα να σε διαγράψω,

Μ άκουσα να μου λένε μη!!..!..

Το κρύο και το  πρωτοβρόχι

Όχι, ..μου λέγαν, ..όχι

Κι άναψα πάλι το καντήλι

Και σε φίλησα στα χείλη.

Λέω να μη σε ξαναπάρω

Τηλέφωνο ποτέ ξανά,

Και να σε σβήσω σαν το τσιγάρο

Να μη ξανακαπνίσω πια.

Το κρύο και το πρωτοβρόχι

Όχι, ..μου λέγαν,…

Φθινοπωρινή μελαγχολία

Ξεπέρασαν τα γηρατειά

Τη νιότη..

Δειλά προβάλει το

Γκρίζο δειλινό..



Μακιγιαρισμένο πρόσωπο

Γελάει..

Νομίζοντας πως είναι

Ακόμα τωρινό..



Παντού ακούγονται

Οι μουσικές..

Αντιλαλούν τραγούδια

Από το χθες..



Το σώμα βαρύ και

Κουρασμένο..

Νοσταλγεί παλιές…

ΕΙΜΑΙ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ…

Είμαι μάτια μου από τους μόρτες,

Δε χτυπώ σε κλειστές πόρτες,

Και αυτοί με γνωρίζουνε,

Πάντα με υπολογίζουνε.

Είμαι μάτια μου απ’ τους ιππότες,

Δε γουστάρω τους προδότες,

Και όσες με αγγίζουνε,

Πάντα με συγκλονίζουνε.…