Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οκτώβριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (112)

Δωδεκα παρά

Το ειπαν οι γραφες το λενε κ’ οι παπαδες

πως ερχεται ο αντιχριστος, η συντελεια του κοσμου

το λενε και στη γειτωνια ολες οι γιαγιαδες

γι’ αυτο μην αντιστεκεσαι το φιλι σου δωσμου.

Δωσμου μικρη μου την χαρα

μην τη κρατας γλυκια μου

η ωρα δωδεκα παρα

πεσε στην αγκαλια μου.

Τι και αν ειναι πρωτο ραντεβου

και λενε πως δεν κανει

της κοινωνιας τα ταμπου

μας εχουνε τρελανει.

Κακο δεν ειναι να αγαπας

ουτε και ν’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 23 Οκτώβριος 2009 στις 21:45 — 12 σχόλια

ο παππους των ονειρων

-Καλημέρα παππού...ουφ τι ώρα είναι?

-Καλημέρα γλυκιά μου, είναι μόλις 8 το πρωί και μέρα Κυριακή.

Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνια? Συνήθως τις Κυριακές ξεκουράζεσαι

Μέχρι της 11, και 12 μη πω. Είσαι καλά?

-Όχι και τόσο… να φτιάξω καφεδάκια θες παρέα?

-Το ρωτάς? Φέρε τα στην αυλή.

-Εφτασεεε 2 μέτριοι διπλοί, ορίστε παππού.

-Στην υγειά μας μικρή μου.

Λοιπόν τι έγινε είδες κανένα κακό όνειρο?

-Όχι όλα καλά, απλός αισθάνομαι λίγο… πώς να το πω,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 23 Οκτώβριος 2009 στις 12:49 — 3 σχόλια

Φυλακισμένες ματαιότητες

Στην ιδια πάντα στάση ο χρόνος προσμένει.

Απομακρύνεται.Τελειώνει.Αργά και γρήγορα.

Πάντα σταθερά.Ανακατεμένος με μυστήρια.

Μυστήρια γεγονότα.Μυστήρια όνειρα.

Κοιτάζει μόνιμα πίσω.Τρέχει πάντα μπρος.

Χωρίς σταματημό.Μπερδεμένος στη συνήθεια.

Δεν υπάρχει στιγμή να χωρέσει.

Δεν μπορει να πάψει να ζητά.

Διχασμένος εξαφανίζει.Ανήμπορος εξατμίζεται.

Και καταιγίδα γινέται.Χωρίς νερό.Χωρίς κεραυνούς.

Ανελέητα πέφτει.Μαστιγώνοτας κατ' επανάληψη

τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 23 Οκτώβριος 2009 στις 11:36 — 12 σχόλια

Της ΔΕΗ διακοπή....

Ρεύματος έχουμε διακοπή

κι έτσι δεν έχω τι να κάνω,

χωρίς καθόλου ! να νιώσω ντροπή

φτιάχνω στο νού μου αυτό το πλάνο..

Στο φως των κεριών θα περιμένω

να έρθουν τα ρεύματα ξανά

στο σκότος γράφοντας δεν έχω φρένο

τρέχουν οι στίχοι μου σα ζωντανά !

Για να ξεφύγουμε από τα ίδια

που λέμε συνήθως, -κι είναι σωστά-,

θα σας μιλήσω για τα @ρχίδ@α

κι ας με βάλετε όλοι μπροστά !!

Είναι του άντρα τα στολίδια

μεγέθη διάφορα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 22:00 — 13 σχόλια

κομήτης

Άγαλμα άγριο μορφή της Κίρκης

το όνειρό μου μάτωσες

Στην άκρη χάθηκες της Βερενίκης

Φωτιά στη σκέψη άπλωσες

Να ρθω με φώναξες στ αστέρια

Μαλλιά λυτά χρυσός κομήτης

Με κάψανε τα δυο σου χέρια

θύμα είμαι εγώ και θύτης.

Μίλια χιλιάδες μακριά σου

Χαμόγελο μικρή κουκίδα

Χτυπάει ακόμη η καρδιά σου

Μες το μυαλό μου πικρή ακίδα

Στο σύμπαν μόνος χωρίς εξάντα

Κλείνω τα μάτια κοιτώ επάνω

Το ίχνος σου άφησες για… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 21:28 — 13 σχόλια

Καρδιά πικραμένη...

Ήπιες καρδιά μου για άλλη μιά φορά
πικρό σφηνάκι, το είχαν προσφορά.
Τζάμπα στο δώσανε, πολύ φθηνά
κλαίς μόνη τώρα, τα δειλινά...

Πιές το καρδιά μου, πιές το ποτήρι
να μη χαλάσεις πάλι χατήρι,
μείνε στον πόνο να ψιθυρίζεις
αυτά καρδιά μου που εσύ γνωρίζεις...

Τι πόνους περνάς, καρδιά πικραμένη
τι άλλο ακόμα κακό σε προσμένει,
γίνε καρδιά μου γρανίτης σκληρός
να σπάσει ο πόνος, ο σιωπηρός...

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 20:20 — 15 σχόλια

Από κει ας φύγει

Λαχανιασμένες μνήμες

Προσπαθούν να εκσυγχρονιστούν

Για να δικαιολογήσουν

Την ύπαρξή τους.

Λέω να τις κηδέψω.

Τα παραλέω;

Δεν θέλω να τις κρατάω

Να τις πιπιλάω

Σαν βόμβα στο μυαλό

Και το στόμα.

Δεν έχω το χρόνο

Ούτε τη διάθεση

Να θυμάμαι τίποτα.

Θέλω να ξεχαστώ

Να αφαιρεθώ

Στην σημερινή

Προσωπική μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 11:54 — 11 σχόλια

comic story

……είχε νυχτώσει πια και εσύ δεν φαινόσουν πουθενά

Η ματιά μου έσκιζε το σκοτάδι βαθιά σε κάθε της κίνηση

Δεν κυκλοφορούσε ψυχή αυτό το βράδυ, άρχισα να ανησυχώ

Και αυτό δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα

Η υπομονή μου χτυπούσε αθόρυβα στον αριστερό μου καρπό

Μέσα στη μεταλλική της κάσα.

Η ώρα είχε περάσει

Την είδα πάνω σε ένα ποδήλατο να χάνετε στο βάθος του δρόμου.

Μια ομίχλη άρχιζε να ζωγραφίζετε στο σκηνικό

Και εγώ έμοιαζα να χάνομε μες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 11:08 — 10 σχόλια

Ταξιδι στον χρονο

Δεν ξερω αν ηταν ονειρο, μα εμοιαζε μ’ αληθεια

οταν απ’ τον υπνο μου πεταχτηκα ενα βραδι.

Πονο ενιωσα να βγαινει απ’ τα στηθια

οταν μια σκια ξεπροβαλε, απ’ το πυκνο σκοταδι.

Ποιος εισαι τον ερωτησα με περιεργεια και τρομο

δεν με αναγνωριζεις, με ρωτησε, γεματος απορια.

Ταξιδεψα για ‘σενανε μεσα στο χωροχρονο

για να σε σωσω απ’ αυτην που ‘χεις γραψει ιστορια.

Κοιταζοντας καλυτερα αντικρυσα εμενα

μα σιγουρα πολυ, πολυ πιο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 21 Οκτώβριος 2009 στις 16:11 — 15 σχόλια

Aχ να γινόταν να είσαι εδώ

Βγήκαν τ’ αστέρια λυπημένα

Μονά ψηλά στον ουρανό

κ’ εκείνα μοιάζουν μ’ εμένα

όπως τις ώρες μου περνώ

δάκρυ στα μάτια μου κυλάει

και ψιθυρίζω τα’ όνομα σου

ο χωρισμό σου με πονάει

πόσο μου λίπη το άγγιγμα σου

Θέλω μα μάθω πως περνάς

ποτέ για μένα αν ρωτάς

κάτι δικό μου αν θυμάσαι

που ταξιδεύεις και που να σε

αχ να γινόταν να είσαι εδώ

έστω για λίγο να σε δω

μόνο δύο λέξεις να σου πω

συνήθεια μου σ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 21 Οκτώβριος 2009 στις 14:03 — 11 σχόλια

Γεφύρια γύρω γέρικα

Τρεις φίλοι και μια κοπελιά

Χωρίς ανάσα και μιλιά

Πήραν μια μέρα τα βουνά

Να δουν χωριά Ζαγοριανά

Πριν πέσ’η νύχτα φθάσανε

Πίκρες, καημούς ξεχάσανε

Πότε κοιτώντας ουρανό

Πότε του Βίκου το βυθό

Γεφύρια γύρω γέρικα

Πέτρινα και λεβέντικα

Φαντάζουν όλα σα θεριά

Κι είν’ η ανάσα τους βαριά

Τρεις φίλοι και μια κοπελιά

Πετάξανε σαν τα πουλιά

Μες τα μάτια τους εικόνες

Από παλιότερους αιώνες

©… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 21 Οκτώβριος 2009 στις 13:30 — 15 σχόλια

Όταν η πόλη δεν είναι εδώ

Μετά από ένα ακόμα τσιμπούσι λέξεων,

αυτή τη φορά από το blog του Don Psychote..

( http://donpsychote.blogspot.com/ )

Και με ολιγην αλά κρεμ από το γνωστό ''Ανατέλλω'' συν 2 τζούρες από το ''ΓΚΡΡΑΟΥΝΓΚ''

του δίσκου ''ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΕΔΩ'' του Ιωάννη Αγγελεκα

…με βγήκε τούτο..

Όταν η πόλη δεν είναι εδώ

Βγαίνουν οι λύκοι και ουρλιάζουν

Ρίχνουν ανάσες νικοτίνης στο θεό

Και το διάολο ματιάζουν

Όταν οι λύκοι δεν είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 23:27 — 12 σχόλια

Τα στιχάκια αυτά βγήκαν μετα από ένα σπουδαίο τσιμπούσι λέξεων Από τα ποιήματα της Maria_Adouaneta (δε με λένε Μαρια) Ιστότοπος: Ουλαλουμ Ο ΧΡΟΝΟΣ ___________ Ο χρόνος είναι μια κακιά ημέρα …

Τα στιχάκια αυτά βγήκαν μετα από ένα σπουδαίο τσιμπούσι λέξεων

Από τα ποιήματα της Maria_Adouaneta (δε με λένε Μαρια)

Ιστότοπος: Ουλαλουμ

Ο ΧΡΟΝΟΣ

___________

Ο χρόνος είναι μια κακιά ημέρα

Που κλείνει πάνω σου σα να΄ναι βέρα

Τρέχει σαν διάολος απ΄ άλλους πλανήτες

Και βγάζει λιακάδα μόνο γι΄ αλήτες

Τσαλακώνει έρωτες και τους κάνει τσιγάρα

Μαζί μ΄αλλους χρόνους είναι άτιμη φάρα

Πριν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 23:26 — 9 σχόλια

Τα σέβη μου Κύριε Βάσκο Πόπα

Να ΄ταν τ΄ άστρα πιο κοντά να έπιανα ουρανό

Να ΄μουν Αστροσάλιαγκας(1) επάνω του να τρέχω

Άγγελος να ήμουν ορφανός από Θεό

Και κρύο το μεδούλι μου τη μοναξιά ν΄ αντέχω

Ο Βάσκο Πόπα να ΄μουνα στα λόγια των τρελών

Το αγρίμι που ΄χω μέσα μου να ήτανε Αγία

Το μαγαζί μου να ΄γραφε ΄΄Μάστορας Σκιών΄΄(2)

Και νηστικός να γύρευα του κόσμου τα αστεία

Να ήμουνα ο ύπνος μου να με ΄βλεπα και ΄γω

Να ήσασταν τα όνειρα τον ύπνο μου να καίτε

ωωωωωω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 23:25 — 10 σχόλια

Σε μια μπάλα

Τι ειναι αληθεια τελικα
και που το ψεμα αρχιζει;
Ζουμε τοσο φυσικα
σε μια μπαλα που γυριζει.

Για που γυριζει, ποιος σκοπος,
για που να ταξιδευει;
Τυχαιο ειναι γεγονος
ή κατι να γυρευει;

Και ‘γω τυχαιο γεγονος
ή πιονι σ’ ενα σκακι;
Ποιος ο προορισμος
και ποια γυρευω Ιθακη;

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 22:13 — 12 σχόλια

Δικές μας νύχτες

Θυμάσε τις νύχτες τις δικές μας με κεριά ?

Είμαστε τότε πολύ ειλικρινείς

φλογισμένα χείλη με άγγιγμα καφτό

αναστέναζαν ψυθιριστά

Άπειρα λεπτά, δυό ενωμένες καρδιές

μόνο το φεγγάρι μας κοίταζε

αντανακλούσε σε δυό χλωμά πρόσωπα

και πήρα το δικό σου δρόμο στον ουρανό

Θυμάσαι ? Είμαστε μακρυά από κόσμο

Δεν είχε δρόμο, φασαρία, ματαιοδοξία

Μόνο εγώ και συ στο μισοσκότεινο δωμάτιο

Πως λέγαμε λόγια τρυφερά

και κοιταζόμαστε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 16:08 — 27 σχόλια

ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΜΟΥ

ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΜΟΥ

Αλλοίμονο δω που βρέθηκα,

τα ψέματα βαρέθηκα,

πάντοτε βρίσκω πρόφαση,

να μη πάρω μια απόφαση.

Για κείνο που βουβάθηκα,

είναι πως δε ζεστάθηκα,

με τόσα ωραία πράματα,

και περιμένω θάματα.

Αλλοίμονο που γεννήθηκα,

κάθε χαρά στερήθηκα,

γιατί κρατώ απόσταση,

με την αληθή μου υπόσταση.

Για κείνο που βουβάθηκα,

δεν είναι ότι χάθηκα,

μα είμαι απ’ τα πλάσματα,

π’ όλο βλέπουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 12:00 — 15 σχόλια

Χαμόγελο αυγής

Τα φτερά μου ανοίγω πετάω

Με του ήλιου το φως να λουστώ

Και αφήνω εκεί π’ αγαπάω

Ένα δάκρυ να στάξει καυτό

Τα φτερά μου ψηλά θα με πάνε

Σ’ άλλους κόσμους καινούργιους θεούς

Εκεί που με γέλιο και νέκταρ μεθάνε

θ’ αγκαλιάζω κρυφούς ουρανούς

Έχω ανοίξει γ’ αλλού τα φτερά μου

Με τ’ αγέρα το χάδι πετώ

Ν’ ανταμώσω εκεί την χαρά μου

Που δεν άφησαν εδώ να γευτώ

Αλυσίδες βαριές μένουν πίσω

Πετάω σ’ ουρανούς τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 23:46 — 10 σχόλια

Θρύψαλα κόκκινα

Μεταλαγμένοι πόθοι σέρνονται

γυμνοί στα θρύψαλα της αγάπης.

Ματώνουν.

Πεθαίνουν.

Αναγεννούνται.

Αποκαλύπτονται.

Σε άλλες μορφές.Σε άλλες αποχρώσεις.

Του βαθύ κόκκινου πάντα τον απόηχο

αποφασιστικά κινούνται.

Προσεκτικά κηλιδώνονται.

Απελπισμένα θυμούνται.

Ανεξέλεκτους ψιθύρους

σχεδιάζουν.

Ξυπόλητοι πάνε γυρεύντας

την έλλειψη να ανταμώσουν.

Στην έκλειψη να δικαιωθούν.

Στην απώλεια να θεριέψουν.

Να λάμψουν.Να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 16:20 — 16 σχόλια

ο θανατος του ποιητη

Σε προετοίμαζα καιρό μάτια μου

Χρόνια σου μιλούσα για την αλλαγή

Με άκουγες χαμογελώντας

Τα ένοιωθες σαν παραμύθι

Νόμιζες ότι θα κρατούσε για πάντα

Ο καιρός πέρασε γρήγορα

Και δεν κουράστηκες, ούτε κι εγώ

Η στιγμή όμως έφτασε για μένα

Η στιγμή για το μετά, για το αλλού

Μη φοβάσαι γλυκιά μου οι πύλες άνοιξαν

Έφτασε η ώρα, η ώρα της μαγείας

Όπου και αν πάω θυμήσου

Θα σου αφήσω σχοινί να με βρεις

Μην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 14:30 — 11 σχόλια