Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οκτώβριος 2008 Καταχωρίσεις ιστολογίου (78)

Μελαχρινή Θεσσαλονικιά

Μια όαση μες στης ζωής την ερημιά

που στέκεσαι να πιεις να ξεδιψάσεις

είναι μια μελαχρινή Θεσσαλονικιά

και με ταξιδεύει σε άλλες διαστάσεις

Η ομορφιά σου θυμίζει Θεά

είσαι ένας άγγελος χωρίς τα φτερά

ουρανός με αστέρια πολλά

μια θάλασσα με ήσυχα νερά

και ένας κόσμος γεμάτος χαρά

Όλα είσαι εσύ μες στην ζωή μου

το οξυγόνο και η αναπνοή μου

όλα είσαι εσύ μες στην ζωή μου

το γέλιο, το χάδι, το φιλί μου

Μια όαση μες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 19 Οκτώβριος 2008 στις 3:31 — 4 σχόλια

Έρωτας, Θεός φτερωτός

Γλυκό μεθύσι της καρδιάς

και ήλιος μιας όμορφης μέρας

είναι ο έρωτας για μας

γλυκός, σαν δροσερός αέρας

Έρωτας, Θεός φτερωτός

Πηγή μαγικού φωτός

Που μες στα μάτια σου το βλέπω

Κι όλους τους άλλους παραβλέπω

Έλα και πιάσε με αγκαλιά

το σ’ αγαπώ να μου το τραγουδήσεις

και της καρδιάς την σιγαλιά

να την γεμίσεις με φιλιά

να την ευχαριστήσεις

Γλυκό μεθύσι της καρδιάς

τον κόσμο όλο κυριεύεις

σαν φάρμακο της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 18 Οκτώβριος 2008 στις 10:02 — 3 σχόλια

Λόγια ανείπωτα

Έχω θαμένα σε κιτάπια και κατάστιχα

τα όνειρα που κάναμε οι δυο μας , τ’ άτυχα

μα η καρδιά μου συνεχίζει με αναίδεια

για την αγάπη μας να κάνει ακόμα σχέδια.

Παράθυρα ’χω ανοιχτά , μάτια ξεκλείδωτα

και περιμένω να γυρίσεις αλλά τίποτα.

Τα λόγια μου , τα λόγια σου καράβια χάρτινα

όλα τα ζήταγες , κι όλα εγώ σου τά ’δινα

και τώρα μέσα στου μυαλού μου το τρελάδικο

τρέχει ένα όραμα χαμένο και κατάδικο.

Παράθυρα ’χω ανοιχτά , μάτια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 17 Οκτώβριος 2008 στις 23:00 — 6 σχόλια

Δεν μπορούμε πια μαζί να ζήσουμε

Επειδή αυτός ο χώρος μου αρέσει πάρα πολύ, σας παραθέτω ένα ντουέτο που έχω γράψει και νομίζω ότι είναι από τα καλύτερά μου. Με Α τραγουδάει ο άνδρας, Γ η γυναίκα και Μ μαζί.

Τίτλος: Δέν μπορούμε πια μαζί να ζήσουμε

(Α)Πέταξες με πορεία στο άγνωστο

με μια πυξίδα τρελή και διαλυμένη

άφησες πίσω σου ερωτευμένο-άρρωστο

που να ‘ρθει η μέρα γυρισμού σου περιμένει

(Γ)Άφησα πίσω αναμνήσεις μου παλιές

που ο χρόνος με σκόνη είχε λούσει

τα λόγια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 17 Οκτώβριος 2008 στις 11:38 — 2 σχόλια

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ , ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ!!

ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ;

Ναι θα πουν οι περισσότεροι…..

‘’ Να , έχω τη δουλειά μου, το σπίτι , τα παιδιά μου….’’ Καλά όλα αυτά , όμως προσωπικά ενδιαφέροντα έχουμε ;

Αυτά είναι τα βασικά, το θέμα είναι τι ενδιαφέροντα έχει κανείς που να τον καλύπτουν πλήρως ως άνθρωπο! ΄Ανθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα, δεν εξελίσσεται, δεν ζει , δεν δημιουργεί, μένει στάσιμος και καταλήγει και βάρος για τους άλλους. Και μη μου πείτε ‘’…δεν έχω χρόνο….’’κάτι που ακούγεται πολύ συχνά, που όμως είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Οκτώβριος 2008 στις 11:36 — 4 σχόλια

Απάνεμο λιμάνι

Γαλάζια θάλασσα τα δικά σου μάτια

με ήσυχο λιμάνι την ζεστή σου αγκαλιά

πόσα άραγε καράβια έκανες κομμάτια

που βούλιαξαν απ’ τα δικά σου τα φιλιά;

Πέρασα και εγώ αρμενίζοντας από κοντά σου

σου ζήτησα να αράξω σε μια μικρή γωνιά

όμως γελάστηκα από τα ήρεμα νερά σου

και στα κατάρτια μου χαθήκαν τα πανιά

Πώς να φύγω να συνεχίσω το ταξίδι μου

αφού μου πήρες τον αέρα πού είχα για οδηγό;

Τα κάτεργα που με έστειλες έγιναν το μετερίζι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 16 Οκτώβριος 2008 στις 20:53 — 6 σχόλια

Το πέρασμα

Όσο κρατά μια αναλαμπή

μες τη ζωή μου τη θαμπή,

ήταν το πέρασμά σου.

Και τώρα σαν αερικό

και με χαμένο λογικό,

ψάχνω τα βήματά σου.

Χάθηκες στην εκκίνηση,

πριν μείνει κάποια θύμηση

έπεσε η αυλαία,

με άλυτο το αίνιγμα

της φαντασίας γέννημα

αν ήσουν και ιδέα.

Αν είσαι ένα ξωτικό,

το πέρασμα το μυστικό

θα το ακολουθήσω.

Κι αν στο παρόν δε θα σε βρω,

σ' άλλη ζωή, σ' άλλο καιρό

θα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 16 Οκτώβριος 2008 στις 20:30 — 4 σχόλια

Δροσίζομαι από τα κρυστάλλινα δάκρυα σου...

Είναι αλήθεια ότι μπορώ
να πάρω ότι θέλω,
αλλά προσπαθώ επειδή
νιώθω ότι σε αγαπώ,
και αυτό κανείς δεν
έχει την δύναμη
να μου το σβήσει,
από μέσα μου
και το μυαλό μου…

Προσμένω την γλυκιά σου
παρουσία να με πλησιάσει,
έτσι απρόσμενα και θερμά,
να μου υποσχεθεί ότι
δεν γίνεται να υπάρχει
το σύμπαν, χωρίς να
είμαι δίπλα σου,
να δροσίζομαι από
τα κρυστάλλινα δάκρυα σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 16 Οκτώβριος 2008 στις 15:00 — 4 σχόλια

Το σώμα του ποιήματος

[ "...των και εγώ νυν ειμί φυγάς θεόθεν και αλήτης, νείκει μαινομένω πίσυνος" Εμπεδοκλής

=...από αυτούς ένας είμαι και εγώ απ΄τους θεούς διωγμένος και αλήτης, που όμως έχω εμπιστοσύνη στην άγρια πάλη]

Ισιδώρα:

Είμαι ένας αλήτης

του χρόνου

έκτρωμα μιας μήτρας θεϊκής

Τις νύχτες της επιστροφής μου

κατοικώ σ’ ένα σώμα

Το πιο αγαπημένο μου

είναι αυτό του ποιήματος.

Το ποίημά μου είναι γυμνό

και ανυπόδητο

το κατοικούν ηλιοστάσια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την isidora στις 15 Οκτώβριος 2008 στις 23:35 — 6 σχόλια

Σωστά τα λάθη

Τεντώνεις πάλι το σκοινί
μ' αισθήματα ειλικρινή
καλές προθέσεις
οι απαιτήσεις σου γνωστές
κι εγώ δεν είχα τις σωστές
προυποθέσεις.

Το αύριο μας ασορτί
άδοξα τέλειωσε η γιορτή
παρά την πάλη
το όνειρο ανέξοδο
μα νάτο τ' αδιέξοδο
μπροστά μας πάλι.

Πότε μου δεν κατάλαβα
πως βλέπεις ίσια τα στραβά
σωστά τα λάθη
δεν ξέρεις να διεκδικείς
κι ακόμα να μη μ' αδικείς
δεν έχεις μάθει.
Κοινή χρήση

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 15 Οκτώβριος 2008 στις 14:00 — 3 σχόλια

Που να βρίσκεσαι

Έφυγε και αυτό το βράδυ

βιαστικά, για να έρθει η μέρα

μα εγώ εδώ.

Μου ‘χει λείψει ένα χάδι

μια δική σου καλημέρα

και εγώ πονώ

Σε ποιόν χάρτη να κοιτάξω

σε ποια χώρα τώρα ταξιδεύεις

που να βρίσκεσαι;

Φτερά δεν έχω να πετάξω

και η καρδιά που κοροϊδεύεις

πάλι δίστασε

Στο τηλέφωνο ακούω την φωνή σου

κι η μορφή σου μεσ’ στα μάτια μου

με διέλυσε αυτή η αναμονή σου

μαζεύω από κάτω τα κομμάτια μου

Ψάχνω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 15 Οκτώβριος 2008 στις 13:55 — 4 σχόλια

Παιχνίδι με το φεγγάρι

Είδα απόψε το φεγγάρι
από ψηλά να με φλερτάρει.
Δειλό χαμόγελο αρχίζει
μες την καρδιά μου να ανθίζει.

Θέλει απόψε το φεγγάρι
στην αγκαλιά του να με πάρει.
Αργά-αργά πάει το βήμα,
για να πιαστώ μου στειλε νήμα.

Πάρε μ' απόψε βρε φεγγάρι
κι έχω βρεγμένο μαξιλάρι,
μέχρι η νύχτα να τελειώσει,
το προσκεφάλι να στεγνώσει.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 14 Οκτώβριος 2008 στις 23:00 — 6 σχόλια

ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΞ!...

Πώς υποκύπτουμε στου τρόμου την παγίδα,

Κι έχουμε σβήσει τη χαρά και την ελπίδα,

Τα βλέπουμε όλα όπως ‘’θέλουν’’ να τα δούμε…

Για να βουλιάζουμε στη θλίψη, να μη ζούμε!

Χρόνια αξέχαστα σ’ εκείνη την πλατεία,

Μια γειτονιά με αρχοντιά και γοητεία,

Παίζαμε ξένοιαστα χωρίς προκαταλήψεις,

Χωρίς το φόβο για μαχαίρια και διαρρήξεις!

Παιδιά μαζί του Κολλεγίου και του δρόμου,

Κάτω απ’ την άγρυπνη ματιά του αστυνόμου,

Είχαμε όνειρα δεν κάναμε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 14 Οκτώβριος 2008 στις 10:38 — 2 σχόλια

Το βιβλίο της ζωής

Είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής

πως θα με θυμάσαι για όσο θα ζεις

και αν χωρίσαμε, μην σε μπερδεύει

η σκέψη μου πάντα θα σε παιδεύει

Όσο και αν θέλεις τα παλιά να ξεχάσεις

κι ότι μας έδεσε τώρα να σπάσεις

καινούργιος έρωτας κι αν ξεκινά

μια φορά στην ζωή αγαπάς αληθινά

Είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής

δεν θα στο εξήγησε μάλλον κανείς

πως δεν είναι εύκολο για τους δυό μας

να διαγράψουμε το όνειρό μας

Όσο και αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 14 Οκτώβριος 2008 στις 1:20 — 2 σχόλια

Για τον φίλο Κώστα

Αφιερωμένο στον φίλο μου τον Κώστα, που το Σάββατο 11/10/2008 μας άφησε για την πόλη των Αγγέλων...

Σαν κομήτης πέρασες από την γη

πορεία τώρα χάραξες για τους Αγγέλους

Σάββατο απόγευμα διάλεξε η ζωή

να σου γράψει τους τίτλους του τέλους

Θυμάμαι τότε που ήμασταν παιδιά

για περιπέτειες κάναμε αναζητήσεις

θυμάμαι πως μου είπες μια βραδιά

πως ήθελες την γη να κατακτήσεις

Κατάφερες τελικά όλους να μας κερδίσεις

αυτό σου το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 13 Οκτώβριος 2008 στις 14:51 — 4 σχόλια

Oταν φύγω

Θέλω πριν φύγω να μου τάξεις

ούτ' ένα δάκρυ να μη στάξεις,

μη νιώσεις θλίψη.

Αφήνω εκεί ό τι δικό μου

κι υπόσχεση το σ' αγαπώ μου

να μη σου λείψει.

Κράτα του γέλιου μου τον ήχο,

το σ΄αγαπώ σε κάθε στίχο,

φυλάκισέ τα.

Απ' τη δική μου απουσία,

αν πέσεις σε μελαγχολία,

λευτέρωσε τα.

Φωνή θα δίνω στον αέρα

για να σου λέει καλημέρα

κι όλα τα βράδια,

την…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 12 Οκτώβριος 2008 στις 21:30 — 5 σχόλια

Δύσκολο μονοπάτι

Αγάπη μου αρχαγγελική

ήλιε μου στο σκοτάδι

μικρό ξωκλήσι στην κορφή

χωρίς κερί και λάδι.

Τις μέρες με κερνάς χαρά

τις νύχτες δάκρυ μόνο

κι έχω λιμάνι τη φωτιά

και βάρκα μου τον πόνο.

Αγάπη - αδιάβατο βουνό

δύσκολο μονοπάτι

δικό μου το παράπονο

δικό σου το γινάτι.

Τις νύχτες μπαίνω σα δροσιά

στου νου σου το χειμώνα

σαν καντηλάκι σ' εκκλησιά

σαν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 11 Οκτώβριος 2008 στις 23:00 — 4 σχόλια

Δεν υπάρχει καμία σαν εσένα

επειδή η πρώτη μου δημοσίευση στην όμορφη αυτή γωνία του ιστοχώρου, άρεσε πολύ και επειδή την θεωρώ γούρικη, θα δημοσιεύσω πάλι πρώτα εδώ το σημερινό μου τραγούδι που το έγραψα για μια φίλη μου, την Κατερίνα...

Τίτλος: Δεν υπάρχει καμία σαν εσένα

Μέσ’ στα δυό σου μάτια, που όλοι λάτρεψαν

βλέπω τον κόσμο να μοιάζει με μαγεία

τόσοι άντρες στο πλάι σου δεν άντεξαν

και παραδόθηκαν σ’ αυτήν την γοητεία

Δεν υπάρχει καμία σαν εσένα

μεσ’ στον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 11 Οκτώβριος 2008 στις 2:30 — 5 σχόλια

Μοναξιά

Φοβάμαι και στρίβω στη γωνία
Χάδι ψυχρό με αγκαλιάζει η αγωνία

Κρύβομαι σκυφτός στο περιθώριο
Κάθε στιγμή συνθλίβομαι στο όριο

Συνήθισα να ονειρεύομαι κρυμμένος
Αναπνέω μέσα στο ψέμα μου θαμμένος

Δεν έμαθα να εμπιστεύομαι κανένα
Να αγαπάω μπορώ μόνο εμένα

Ψιλά χτίζω τριγύρω μου τα τείχη
Ψεύτικη άμυνα δεν έχω καμία τύχη

Μια σκέψη μαύρη με εξοργίζει
Η γη, δε θα είμαι εδώ, μα θα γυρίζει...

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 10 Οκτώβριος 2008 στις 15:30 — 3 σχόλια

Μετά την αγάπη.... κακία

Μετά την αγάπη.... κακία
Στο βλέμμα σου κρύβεις πολύ
Φαρμάκι κερνάς με μανία
Και στάζουν τα λόγια χολή

Μετά την αγάπη.... μαχαίρι
Καρφώνεις μες την καρδιά
Στη νύχτα απλώνεις το χέρι
Κι αμέσως μετρώ μοναξιά

Και πως να πιστέψω τώρα
Πως με αγαπούσες χτες
Στην πρώτη μας ανηφόρα
Πικρές χαρίζεις στιγμές

Μετά την αγάπη ....το μίσος
Θολώνει με μιας τα νερά
Γκρεμίζουν αλήθειες τα ίσως
Και παίρνουν φωτιά τα φτερά

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 9 Οκτώβριος 2008 στις 17:52 — 3 σχόλια