Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Ειρήνη -- Σεπτέμβριος 2010 Αρχείο (2)

H ψηλότερη κορφή

Είσαι μια θάλλασσα απέραντη πλατιά

που ύφαλα δεν έχει ούτε ξέρες,

-την απλωσιά της δεν χωράει η ματιά-

και δεν τρομάζει τρικυμίες και αγέρες.

Είσαι κοιλάδα με μια βλάστηση πυκνή,

ένα ποτάμι που κελαριστό κυλάει,

του κόσμου η ψηλότερη κορφή,

ο κήπος που αρώματα σκορπάει.

Είσαι κρεβάτι, το ψωμί και το νερό,

είσ' η κλωστή που ράβει τη φτερούγα,

είσαι το δέντρο π' ακουμπώ το σκιερό,

το χέρι που με βγάζει απ' τη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 28 Σεπτέμβριος 2010 στις 23:13 — 18 σχόλια

Ό τι άγγιξες και είδες

Σφράγισα με βουλοκέρι
σαν κειμήλια γονικά
για να μην τ' αγγίξει χέρι
όλα τ' αναμνηστικά.

Στης ψυχής μου τα συρτάρια
σφάλισα με κλειδωνιά,
όλα τα δικά σου αχνάρια
μην τα σβήσει η λησμονιά.

Έδεσα με αλυσίδες
στης καρδιάς τη φυλακή
ό τι άγγιξες και είδες
να τα βρίσκω πάντα κει.

Ό τι έμεινε από σένα
το φορώ για φυλαχτό,
μες του κόσμου την αρένα
ίσως να προφυλαχτώ.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 20 Σεπτέμβριος 2010 στις 18:30 — 17 σχόλια