Σ' ένα λόφο από άμμο,

χθες οι δυο βρεθήκαμε,

εκαθόμασταν κει χάμω

και τα ξανα-είπαμε.



Σε απέραντο λιβάδι

σε ξανασυνάντησα,

και σου πήρα ένα χάδι

κι ένα 'γω σου χάρισα.



Δίπλα μου εσύ κι εμπρός μου

το ηλιοβασίλεμα

κι ένιωσα όλα εντός μου

τα θηρία ήρεμα.



Όπως τότε, κοριτσάκι

στην ποδιά σου χώθηκα,

στο χωμάτινο σκαμνάκι,

κι απελευθερώθηκα.



Σε Παράδεισου τοπίο

στ' όνειρο…

Με του φεγγαριού τη χάση

στήνεται τρελό γιορτάσι

στου βουνού την κορυφή

που 'χει μια σπηλιά κρυφή.



Παίρνω πάλι τ' ανηφόρι

που τ' ανέβαιν' από σπόρι,

τ' αγριμάκια στη σειρά,

χαιρετάνε την κυρά.



Σέρνουν κάτω απ' τα πρίνα

τα βιολιά και τα κλαρίνα,

στις μουσούδες τα κρατούν

και πετούν, δεν περπατούν.



Του Θεούλη τα ελέη

άφθονα κι o οίνος ρέει,

άιντε κι αμάν-αμάν,

σαν τον γάμο στην…

Σου έχω μία άνοιξη

μάτια μου φυλαγμένη,

αν έχεις χειμωνιάτικη

καρδιά και χιονισμένη.



Μία βροχούλα κράτησα

αν πέσει ξηρασία,

ανασεμιές να ζεσταθείς

όταν πλακώσουν κρύα.



Για την ψυχή σου φύλαξα

ένα ουράνιο τόξο

αν τη σκεπάσει καταχνιά

μ' αυτό να σου τη διώξω.



Για τα σκοτάδια χαραυγές

έχω για σένα κρύψει,

βάλσαμο, εάν ανοιχτούν

πληγές, να σου τις νίψει.



Έχω και ένα όνειρο

για να το…

Μια νύχτα τα ουράνια



που χύναν μαύρα δάκρυα



και η δική μου γέννα.



Μια νύχτα που με όριζε



και που το προοιώνιζε



να πάω στα χαμένα.







Η νύχτα που με γέννησε,



στο μαύρο της με έντυσε,



να είμαι κατ' εικόνα.



Άνοιγε απ' τα σπάργανα



ο δρόμος για τα βάσανα



και το βαρύ χειμώνα







Παντού να είμ' αταίριαστη,



με τη ψυχή αγέλαστη,



ποτέ να μη…

Ήρθες και η αλυσίδα



της σκλαβιάς έχει λυθεί



σαν να βρήκα την πατρίδα



που 'χα χρόνια στερηθεί.





Φλόγα του επαναστάτη,



λιονταριού περπατησιά,



ένας φάρος στο Αιγαίο



που φωτίζει τα νησιά.





Έλιωσες τους παγετώνες



της καρδιάς έαρ γλυκύ,



των αγγέλων λεγεώνες



πια μου παίζουν μουσική



---------



Tων Αγγέλων κι εσύ ένας



θεϊκής καταγωγής



ένιωσα…

Αν νιώσεις ένα φίλημα
ανάλαφρο στα χείλη
είναι του αχ το φύσημα
που βγαίνει με το δείλι.

Αν τα μαλλιά σου μια πνοή
τ' αέρα, αναδέψει,
είναι στο αχ η εκπνοή
που έχει ταξιδέψει.

Το αχ είναι της πεθυμιάς
ένα απαλό αγέρι,
μ' από το βαχ της ερημιάς
φυλάξου το μαχαίρι.

Αν ίσως έρθει μια ριπή
και σε αναταράξει,
κλείσε το στόμα να μη μπει
στα στήθη και τα κάψει.