Καλοκαίρι και φεγγάρι ολοφώτεινο ,

Παραλία , αμμουδιά και σ’ είχα πλάι ,…

Άγγελος τελειότητας

σπάει

τα φτερά του,

έξω απο την κόλαση

των μισών "Ναι"

και των μισών "Όχι".

Γιά όσους

λύγισαν

μπροστά στο ύψος

του απόλυτου,

που έμαθαν ν' αρθρώνουν

το φθηνό "ίσως"

και την πέρασαν χαριστικά,

η μετέπειτα πορεία

στην ησυχία της μοναξιάς,

θα είναι διπλά οδυνηρή,

χωρίς βεβαιότητες.

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά

στιχο-συνταξιδιώτη,

στων στιχουργών το "μαχαλά"

να γίνεις φίρμα πρώτη.

Να σ' έχει ο Θεός γερό

εύχεται η Ειρήνη,

γάργαρο να 'ναι το νερό

στης ζήσης σου την κρήνη.

---

Άιντε εβίβα του…

Άσε με λίγο να σε δω

βάλε με στο όνειρό σου,

ταξίδεψέ με ξαφνικά

στο μαγικό σκοπό σου.

 …

ΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΑΛΗΤΙΣΣΑ

Τη ζωή μου δε χάλασες,

Σε ταραγμένες θάλασσες,

Στα αλήθεια με αγάπησες,

Σα τις γλυκές νεράιδες.

Στον ορίζοντα αγνάντευα,

Τα καλοτάξιδα άρμενα,

Κι όταν σε συνάντησα,

Σ’ έκαμα καπετάνισσα.

Με…

Γίνεται,

τώρα,

λόγος,

για μιά ζωή

με "πήλινα πόδια".

Ετεροχρονισμένα

αναζητείται διέξοδος

κι από αυτό

το ασφυκτικό κομμάτι γης

επιλεκτικών ομολογιών,

κι από τα νερά,

όπου κολυμπούσε

το προσωπικό στίγμα,

και τ' αφαλάτωσαν

οι ψευδαισθήσεις,

επειδή η αρμύρα

των περιστάσεων

έφτιαχνε ένα φαύλο κύκλο,

όπου γινόταν το ονομά της

αρχή συνειρμών φευγιού

και η…

Το πλήθος διαλύθηκε μετά απο έντονη χρήση χημικών.

Ο Αντρέας δούλευε οδηγός στα τρένα,αυλώνα-αθήνα κάθε μέρα,χρόνια πάλευε για τα βαρέα.

Ήταν μαζί τους κι ένα κοριτσάκι που γυρνούσε τον γαλαξία με ωτοστόπ πουλώντας σπίρτα,πέθανε μια μέρα γιατί έτσι το θέλησε η μοίρα κι ο συγγραφέας ενός άσημου βιβλίου,ο οποίος μετά το θάνατό της έβγαλε πολλά λεφτά κι έγινε διάσημος.…

μουσική & τραγούδι: Kώστας Σμυρνιός

επιμέλεια video: JB-Anastasia…

Τριγύρω

μέσα στον ερχόμενο,

προσωπικό χώρο,

τίποτα δε προιωνίζει δίψα.

Δεν αναμειγνύονται

οι χυμοί των ηλικιών.

Δεν κρατούνται αποθέματα

και οι ληφθείσες αποφάσεις

είναι πάντοτε σκληρές.

Βεβαίως,

δε λείπει

και το στραβοπάτημα,

υπο μορφή πρόσκαιρης αμφιβολίας,

αλλά αμέσως μετά

το κλείσιμο των ματιών,

το μέτωπο σφραγίζεται

απο το βαθύ σημάδι σωτηρίας

κι αιώνιας…

Μια μέρα χειμωνιάτικη, Χριστούγεννα σαν τώρα

ήταν που μου 'ρθε ξαφνικά ο ουρανός σφοντύλι,

εκείνη που στις μαύρες μου πάντα με παρηγόρα,

λέξη παρηγορητική δεν έβγαλε απ' τα χείλη.



Μια μέρα χειμωνιάτικη ήρθαν τα πάνω κάτω,

με τις νιφάδες του χιονιού κι αυτές μαύρες ακόμη,

σ' εκείνο το τουρτούρισμα το πάπλωμα φευγάτο

κι ένιωσα τη ζωντάνια μου να χάνω και τη ρώμη.



Και από τότε κλείνομαι κάθε γιορτή και σχόλη

ας πέρασαν απ' το φευγιό της…

https://youtu.be/0Ek8i10cQMQ

mousiki+erminia CHRISTOS GIANNOPOULOS-

Με rock and roll μεγάλωσα…

Θα μπορούσαν να παραλειφθούν

τα ρούχα,

τα ονόματα,

οι ηλικίες,

κι ό,τι τέλοσπάντων,

δευτερεύον εμπόδιο μεσολαβεί.

Και τέλος,

μόνο σπαρασσόμενο κομμάτι

αυτής της αλυσίδας,

ν' αποχωρήσει

κι ο εκάστοτε εαυτός,

για να φτάσει

όλο το Είναι,

ολοκάθαρο κι αγνό,

να πιστέψει

στην τελειότερα διυλισμένη υπόσταση

της γαλήνης του:

Στο ξεκάθαρο "Ο Ένας Άνθρωπος".

Λάμπουνε τα μάτια σου

στου ονείρου το καθρέφτη

λάμπει και το είναι σου

στο χρόνο μας το κλέφτη.

Μισή ζωή προσάναμμα

στου δρόμου το ρυάκι

μισή πνοή παράδομα

στου πόνου το σοκάκι.

Νότες που…

Αυτό,

είναι ένα στεγνό γεγονός.

Ίσως το τελευταίο.

Είδος προς εξαφάνιση,

αν δεν έχει εκλείψει ήδη

και δε φιγουράρουν

οι ιστορικές πια εικόνες

του κατ΄επανάληψη πνιγμού του,

απο κάθε σταγόνα πάθους.

Εικόνες ηχηρές,

που προσπαθούν

να δώσουν μιά επίφαση ζωής

στο νεκρό χώρο

με τον μοναχικό τηλεοπτικό πομπό,

που κάπου

σε μιά άκρη του,

αντανακλάται

και η απέναντι…

Ούτε

όταν "ξέρω",

ούτε

όταν με τονώνει κάπως

η μετριοπάθεια

κι "έχω την εντύπωση"

πως ζούμε,

αλλάζει κάτι.

Μεγαλώνω ρήματα,

κάτω

από φως μέρας

κι ευγενικές συγκατανεύσεις.

Αλλά τις νύχτες,

που σιωπούν οι βεβαιότητες,

αν απουσιάζει το στόμα,

που θ' απορροφήσει

έστω κάποιους

απο τους λυγμούς μου,

χάνω

τα κλειδιά των πεποιθήσεών,

αφού,

όπως…

Για σένα αυτό που κράτησε

το πάθος μου ακοίμητο

είν' ό τι με διάλυσε

και τ' απραγματοποίητο.

Τα μάτια σου μια θάλασσα

με τα σαράντα κύματα,

τα λογικά μου τα 'χασα

και βούτηξα αδίστακτα.

Εκείνο το συναίσθημα

μέσα μου…

Σαν  νιώσεις  χάδι  γιασεμιού

  στα  μαγουλά σου  επάνω,

είναι ο δικός μου  ψίθυρος

στα χείλη του  Αιόλου!

Του ροδανθού  αγκύλωμα

σαν νιώσεις  στη καρδιά…