Όλα σώπασαν γύρω .

Τα όνειρα , άδειασαν .

Έρημες οι ελπίδες έγειραν 

στον ώμο του άχρωμου ορίζοντα .

Τα σύννεφα χαμήλωσαν την ταχύτητα ...

Ο ήλιος δεν χαμογελούσε όπως πρώτα ...

Και εκείνος ο τόσο δικός μου ουρανός 

δεν ήτανε το ίδιο Γαλάζιος όπως άλλοτε 

που οι σκέψεις μου τρέχανε ξέγνοιαστες 

τυλίγοντας τοπία γεμάτα υπόσχεση 

σε ένα τετράδιο χρυσό ...

Κάπως έτσι πέθανε ο τελευταίος μου στίχος ,…

Σχολικός εκφοβισμός

     (από τους Θεσμούς)





Κάπου στης Ρίγας τα στενά που είχαν το λημέρι

ο Σόιμπλε κι ο Ντάισεμπλουμ με όλο το ασκέρι,

στης χώρας τον παλίκαρο εστήσανε καρτέρι˙



βαλθήκαν να τρομάξουνε το ντροπαλό αγόρι

και πάνω του ριχτήκανε σαν άγριοι κοκόροι ˙      

να φύγει απ’ την παρέα τους να τον πληγώνει ο πόνος 

σκληροί  τον αναγκάσανε να φάει το βράδυ μόνος.

Μα κι αν τον αποβάλανε το γόη ευπατρίδη

ο Αλέξης μας του ανέθεσε…

Σε πήρε μες το σούρουπο
θρηνώντας ο Μορφέας,
της μοίρας είδες τον καημό
και φάνταζες λαθραία..

Με κλάμα ξύπνησες οξύ
σαν βρέφος μες τη νύχτα
είδες τον κόσμο ανάποδα
τι πειρασμός ; τι ήττα ;

Είναι χαλκάς και χίμαιρα
όνειδος μα και άγχη
της μοίρας σου ο δρόμος
εάν τον δεις μονάχη...

Σε λιμανακι φυσικο

Κοιταγα τουτο  δειλινο

Βαρκουλες,χρωματα πολλα

Με τα πανακια τους λευκα

Ειν'αρμονια αραγμενες

Καινουργιες ,πολυκαιρισμενες

Καθε μια και ενας ψαρας

Αφεντης δικος της κυρης

Της θαλασσας,καραβοκυρης

Μια κοκκινη να τη χαρω

Και ναχει πριμα το καιρο

Αγκυρα  σηκωσε κυλαει

Αρματωμενη ξεκιναει

Εκανε πρωτα το Σταυρο

Να'χει πριμα το καιρο

Ο κυρης και αργοκυλαει

Με διχτυα…

 Ανθος Μαγιου ειν ο ανθρωπος

κι ο Μαης..  στη μεση 

Αναμεσα στην παγωνια

ειναι και τη ζεστη...

Η επανασταση της αγαπης

και της αληλλεγγυης

προαναγγελθηκε αλλα ποτε δεν ηρθε...

Ο ανθρωπος ανθει και μαραινεται …

σ'ενα πλοιο να βρεθω

ενα λιμανι εγω να βρω

ταξειδι να παω σε ωκεανους

μακρια απο τουτους τους καιρους

τα γλαροπουλια να κοιτω

και το γαλαζιο στο βυθο

φιλους να εχω ναυτικους

του Καββαδια κολητους

πολλα χρομια να ταξιδευω

μονο γαληνη να γυρευω

τρικυμια αν θα πιασει

δε με νοιαζει,θα περασει

θα παρω χρωμα χρυσαφι

τους γλαρους μου θα'χω μαζι

τη θαλασσα ολη θα γυρισω

αγκυροβολι…

 (* Αρχαία Ονομασία της Κάσου) 

Η Κάσος



Είπανε έριξε η Θεός

μια πέτρα στο Αιγαίο

και έκανε την Κάσο μας

ένα νησί ωραίο.



Μοίρα καλή τη στόλισε

με χίλια εκκλησάκια

κι αμέτρητα καμπαναριά

με γκρίζα πετραδάκια.



Γνώρισε δόξες και τιμές

φουρτούνες και πολέμους.

Σκορπίσανε τα τέκνα της

στους…

Την Άνοιξη που λούζονταν το πουρνό

σε μια λιμνούλα μέσα σε ποταμό

την έιδε ένα φεγγάρι κάποιος θεός 

και γέμισε μ΄ αστέρια ο ουρανός

-Φεγγάρι μου ποια είναι η μορφονιά 

που έντυσε με χλόη την παρθενιά

Η πρώτη κόρη είναι της λευτεριάς

κι αχνίζει το ηφαίστειο της καρδιάς

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Κάνουμε το αίμα μας μπογιά,

Βάφτηκε η πρωτομαγιά,

Γίνηκε και πάλι μαγιά,

Ν’ ανασάνουμε η φτωχολογιά.

Με μάνες, γυναίκες και παιδιά,

Δεν φταίει καμιά αναποδιά,

Θέλουμε δική μας την σοδειά,

Να μην σηκώνουνε τσιμουδιά.

Στάζει το βλέμμα μας φωτιά,

Για των αρχόντων την ψευτιά,

Πια η κάθε πατρίδα ξενιτιά,

Ν’ αντρειωθούμε η εργατιά.

Σε χωράφια, μαγαζιά, γιαπιά,

Βλέπουμε την…