Η  μοναξιά σε κερδίζει σιγά σιγά, μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, ανάμεσα σε σκυμμένες φωτογραφίες, φωτογραφίες δακρυσμένες που σε κοιτούν ντροπιασμένες. Το κερί στάζει καυτό, λερώνει και καίει στην ψυχή μου, η φλόγα καίει τα σωθικά μου, αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Μένουν στάσιμα όλα, η νύχτα, το σκοτάδι τα ρολόγια κολλημένα χάλασαν και αυτά. Η αγάπη μου βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί, νιώθω ότι θες να φύγω το νιώθω εδω που είμαι μόνος. Γιατί…

Οι μέρες κυλούν, οι ώρες, τα λεπτά δεν είμαι εκεί.

Δεν υπάρχει σκέψη, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα.

Κοροϊδεύω τον εαυτό μου, τους γύρω μου, τα πάντα όλα.

Κάτι μου λείπει, κάτι που αγαπώ, που…

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν το αποτέλεσμα, δεν υπάρχει αντίληψη να μπορέσει να συλλάβει αυτό που έχει γίνει, δεν υπάρχει τίποτα τέλειωσαν όλα , έσβησαν, χάθηκαν. Μένω μόνος εδώ στην μέση σκέφτομαι πιάνω το πρόσωπο μου και κλαίω, αισθάνομαι την παγωνιά, το κρύο, το τρέμουλο. Εκεί στην άκρη σαπίζουν απότιστα στην γλάστρα λουλούδια έντονα χρωματιστά, τα φρούτα στην σακούλα, τα πιάτα στην απλυσιά τους. Οσμή παντού κανένα ίχνος,…

Ξημέρωσε, ήλιος, αεράκι μυρωδιές πόσο όμορφη είναι η ζωή.

Κρεβάτι διπλό, σώμα μοναχό μαξιλάρι διπλό την να αγκαλιάσω.

Βλέμμα νεκρό κοκαλομένο κοιτάει το κενό.

Κορμί βαρύ, ασήκωτο δέρμα ξηρό σκάει λιώνει.

Δεν είναι μέρα αυτή, δεν είναι έτσι οι Κυριακές.…

Ατενίζω την θάλασσα, το χρώμα της , τα κύματα την ηχώ της.

Ατενίζω στο βάθος τους γλάρους , παντρεμένους στο πρώτο τους χορό μαζί της.

Ατενίζω τον ήλιο που αντανακλά το καυτό κορμί του πάνω της.

Ατενίζω τα κύματα και διακρίνω κάτι, τα μάτια σου.

Το έντονο βλέμμα σου όπως ήταν την τελευταία…

Σκοτεινά, μοναχικά, έρημα, οι βραδιές κυλούν χωρίς κανένα ίχνος, σημάδι. Γιατί, μένει αναπάντητο, τόσο μίσος κρυμμένο καλά, ξεπρόβαλε ξαφνικά και κυρίευσε τα πάντα. Δεν άφησε τίποτα γύρω του να αναπτυχθεί τα έπνιξε όλα, τσουνάμι κυριολεκτικά. Ησυχία , οσμή θανάτου πλανιέται παντού, οι ψυχές μόνες…