Mας αλλάξαν τα πετρέλαια





Με εντολή της Τρόικας

εν αφασία όντες

στους φόρους μας ρημάξανε

τον τόπο οι κυβερνώντες



τάχαμου για να σώσουνε

τη  δόλια την πατρίδα

ριχτήκανε επάνω μας

σαν την κακιά ακρίδα



φόρους παντού εβάλανε

σε κινητά κι ακίνητα

φόρους για το πετρέλαιο

φόρους και στ’ αυτοκίνητα



και την τιμή εξίσωσαν

του θέρμανσης και κίνησης

μα αφήκαν στο απυρόβλητο

της…

Aγαπητοί φίλοι. Είμαι ποιητής και χρονογράφος  από την Αρτα. Εχω δημοσιεύσει περίπου 150 ποιήματα και 400 άρθρα περίπου. Συντομα θα έχετε φωτογραφίες και υλικό. Θα ήθελα να γίνω φίλος σας και να συμμετέχω στην ευγενή προσπάθειά σας. Η  ιστοσελίδα μου είναι υπό κατασκευή. Θα επανέλθω με μερικά γνωστά ποιήματά μου. Ευχαριστώ εκ των προτέρω. Γιάννης Τζαμπούρας

Στο δρόμο που περπάταγα

τη Σκέψη σου ρωτάω,

κι αυτή μου αποκρίθηκε

εσένα Προσκυνάω...

κάθε σου βήμα Φως

βαθύ,

ανέμελη Σιωπή

και μια Ανέσπερη Χαραυγή..

Ένα Ουράνιο Τόξο

σε μεταίχμιο βροχής,

και ο Χρόνος Νικητής

αφού του δίνεις

διαβατήριο ζωής.

Γράψε μου (Κάτι)

που να δω,

αν είναι Αλήθεια το μπορώ,

αν είναι Ψέμα

προσπαθώ,

με ένα σου Βλέμα

θα Χαρώ...

Δώσε Ανάσα στο…

Ο μύθος ταυτολογείται και τεκμηριώνεται πριν τη κατάρριψή του.

Υπάρχουν πολλοί που φροντίζουν και για τα δύο,  

ανάλογα κάθε φορά προς τα που κλίνει η πλάστιγγα των συμφερόντων τους.

Κι αν είναι ο Κόσμος

Σιωπηλός

η Άνοιξη μιλάει.

Ένα λουλούδι του θεού

σαν σε (διάγγελμα) λαού,

δίνει το χρώμα στην ψυχή

κι ένα αέρα στη ζωή.

Πήρα τραγούδι της Καρδιάς

στο έστειλα μέσα σε φάκελο

Χαράς,

άκουσες Νότες του Σοπέν

κι απέφυγες το (yes) Ναι μεν ...

Μια διάσταση Φωτός

κι ένας (Μπάχ) που

είναι Δυνατός,

ανοίγει (Πόρτες) της Ψυχής

κι αφήνει ένα (Σούμπερτ)

της Φυγής.

Είναι…

Χορεύουμε;

Η μουσική αρχίζει έλα δώσε μου το χέρι και πάμε σςςς άκου!!!

Χορεύω μαζί σου

ακούγοντας την τρυφερή φωνή σου

χορεύω μαζί σου

και νιώθω

ολόκληρο το φλογερό κορμί σου

Tα χέρια αγγίζουν

το σώμα που σε…

Κι όταν το βράδυ κρύβομαι

στο Σώμα μου ξανά,

ένα μυστήριο αφήνεται

στην άκρη να αλυχτά.

Μια προσμονή που κρύβεται

στην άκρη των Ματιών σου,

Αρχάγγελοι που χορεύουνε

στο χάδι το δικό σου...

Κι αν κυνηγούνε τα βουνά

στη θάλασσα θα μπούνε,

κι απ' την πλυμμήρα της ζωής

στην Άβυσσο θα βγούνε..

Τι ψάχνουν άραγε να βρούν

ούτε κι (αυτοί) το ξέρουν,

μόνο όταν Σταυρωθούν

τότε θα υποφέρουν..…

Σε ‘νοιωθα στη καρδιά μου,

σαν ήρθες με χάδια και φιλιά

και μέσα στα όνειρα μου,

έφερες το φως σαν αντηλιά.



Τα ροδοκόκκινα σου χείλη,

είχαν την γεύση την γλυκιά,

από το ζουμερό σταφύλι,

του κήπου μου όμορφα τσαμπιά.



Τα μάτια σου τα δυο τα καφετί,

που έφεραν ένα δειλινό,

ελπίδα κι ευτυχία στη ζωή

και πάθος φλογερό κι αγνό.



Το κορμί σου…

Κάνε όνειρα,

βασισμένα στα θέλω των γύρω σου.

Κάνε όνειρα,

βασισμένα σε πρέπει και μη.

Οι σκέψεις με τρώνε,

διλήμματα παντού.

Μόνη έξοδος,

το ταξίδι του μυαλού.…

Μέσα στα χρόνια τα πεζά,

μέσα σε νότες ξένες,

βρίσκω τα λόγια μου χαζά,

σε πίστες στολισμένες.



Μέσα στη ζάλη των ρυθμών

σιωπώ, δεν αντιλέγω,

σε μια γενιά των αριθμών

εγώ τι να γυρεύω.



Μέσα στη θλίψη του καιρού

παλιό μικρό γεράκι,

ψάχνω να βρω του καθαρού

του κόσμου το…

   Εχεις τρυγυρω σου ουρανο…

ΣΟΚ

Πρωτόγνωρο σοκ,

Ξεπέρασα το αμόκ,

Όλο παίζω σκληρό ροκ,

Μοιάζει ζωγραφιά μπαρόκ.

Την έβαψα άμα ο σλάιν,

Έτσι και σηκώνει οφσάιντ,

Να πετύχω πια τα γκολ,

Πριν γίνει γκραν γκινιόλ.

Πρωτόγνωρο σοκ,

Αντίσταση στα λοκ,

Όπως στο Βλαδικοστόκ,

Μην μπει στο Δυτικό μπλοκ.

Δεν χάνω τούτο το ματς,

Μα δεν θα παίζω κατς,

Να ανατρέψω το σκορ,

Σαν κρυφός σέντερ…

Κουπλέ

Ζωή ποτέ, δεν γύρεψα

ανέστειλα, ακύρωσα

στις απαιτήσεις  που έβαζες

είπα, να κάνω κράτει.

Μα έφτασε η σημαντική

νομίζω, καίρια  στιγμή

από όλα, όσα  μου έταζες

να  ζητιανέψω κάτι. 

Ρεφρέν

Ένα κομμάτι ουρανό…

Φλοκιάζω τα όνειρά μου μπας και κοιμηθώ,

με νήμα πλέκω τη νυχτιά, κεχριμπαρένιο δάκρυ,

μα δεν υπάρχει ζέστα εδώ παγώνουν οι χειμώνες

στα μάτια μου υγρά φιλιά γεννούν παλιές εικόνες.

Και το μιτάρι τρέχει γοργά εικόνα να μου πλέξει

μπας και κρυφτώ, μπας και σωθώ, η νύχτα μη με κλέψει

μα το αίμα γίνεται φωτιά μαντέμι το μυαλό μου

μες στην ψυχή μου αρπαχτικά ξεσχίζουνε το βίος μου

Σε είδα μάνα μου να κλαις και μάτωσε η καρδιά μου

στα πρωινά που…

Μες την Καρδιά σου βρίσκομαι

και σκέφτομαι μόνο εσένα,

σαν μια ενέργεια ζωής

που αγγίζει Πεπρωμένα.



Κοιτώ μέσα απ' το είναι σου

και βλέπω ότι λάμπεις,

σαν με θωρεί η Αύρα σου

τον Κόσμο μου αλλάζεις..



Στην Φαντασία σου αλλάζουνε πολλά

με ένα της Σκέψης ξάφνιασμα,

που αγγίζει το Μετά

χωράει το Πρίν στο σήμερα

και κλείνει το Ωσσανά...



Δέξου λοιπόν (γλυκά) τα λόγια μου

που αφήνω μές…

Δυο φράγκα μες στην τσέπη μου 

 του μάνλιχερ, δυο βόλια,

δυο άγγελοι εκδικητές

σ' ολάνθιστα περβόλια.

Εμένα η φτώχεια μου η βαριά

μακριά με πάει στα ξένα

κι αυτοί με το κεφάλαιο

τα 'χουν…

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

ξέρει κανείς για να μου πει

γίνεται ευχή στα αστέρια φτάνει

ή γκρίζα γίνεται βροχή;

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

εγώ δεν έμαθα ποτέ

άγκυρα γίνεται σ’ ένα λιμάνι

η χάνεται στο τόσο μπλε;

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

ντύνεται χρώμα του ουρανού

κάνει παρέα στο φεγγάρι

ή εγκλωβίζεται στο νου;

Που πάει η αγάπη σαν πεθάνει

αφήνει κάτι απ’ το άρωμά σου

σαν γείρω πάνω στο μαξιλάρι

να κοιμηθώ…

Συντρίμμια κομμάτια η καρδιά μου,

ριγμένα στη χρυσαφένια αμμουδιά,

η αγάπη μες στην αγκαλιά μου,

θα ‘ρθει με την φεγγαροβραδιά.

Τις σταγόνες μετρώ της βροχής

κι ας μην έχει απόψε ψύχρα,

κρύο είναι όμως το…

Με πληγώνουν οι φωτογραφίες των άλλων είναι που δένονται τα χέρια τους άλλοτε σαν θεμέλια άλλοτε κλαδιά γυμνά σε τοίχο των χειμώνα ξύνουν και χτυπιούνται. Είναι το εύρος της απουσίας μου ορίζοντας ξερακιανός και κάθετος. Δεν συνυπάρχω στις φωτογραφίες άλλων, δεν μπορώ να βρω…

Οψόμεθα εις Φιλίππους.

Τελευταία ,  ονειρεύομαι κάτι, το οξύμωρο δηλαδή, ότι ξυπνώ με  το, ένα μου χέρι να έχει μετεξελιχθεί σε , μια τρανή σφαλιάρα  τόσο μεγάλη που, όταν την κινώ σκεπάζω, «σαν σύννεφο» ολάκερη την  Ελλάδα!

Καλά  πιθανόν να, με ρωτήσετε  και, πως  εξηγείται,  αυτό  το όνειρο?…

Κατά την ταπεινή μου άποψη, «αν και, δεν είμαι ειδικός επί των ονείρων» ίσως να σημαίνει, πως  ανά πάσα στιγμή απανταχού  της χώρας  μπορώ , να…