Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μάρτιος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (136)

ΕΙΣΟΥΝ ΕΣΥ

ΒΟΥΗ ΤΡΑΙΝΟΥ
ΤΣΙΡΙΓΜΑ ΦΡΕΝΩΝ,
ΚΡΟΤΟΣ ΒΡΟΝΤΗΣ,
ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ.
ΠΟΝΟΣ,ΑΓΩΝΙΑ,ΑΝΑΣΣΑ,
ΚΕΛΑΔΗΜΑ ΠΟΥΛΙΩΝ,
ΓΑΡΓΑΡΟ ΝΕΡΟ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ.
ΑΓΧΟΣ,ΖΑΛΗ,
ΓΑΛΗΝΗ,ΑΝΑΣΣΑ.
ΕΙΣΟΥΝ ΕΣΥ,ΜΟΝΟ ΕΣΥ.

ΣΙΩΠΗ...........

Προστέθηκε από τον/την ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ στις 22 Μάρτιος 2009 στις 11:27 — 8 σχόλια

Χιλιάδες όνειρα κρυμμένα

Στου μυαλού της άβατες

στροφές

μες στα πελάγη και τα βάθη

στης ατέλειωτες

διαδρομές

κανείς δεν μπόρεσε να μάθει

κ’ ας είχαν τόσες εμμονές

τον δρόμο μου που ‘ταν σατράπης

τις λίγες μου τις ενοχές

κ’ εγώ να στέκω σιωπηλός

να χάνομαι στα όνειρα μου

σ’ ένα καθρέπτη δίχως φως

να ψάχνω μέσα την σκιά μου

κ’ ο χρόνος να ναι τιμωρός

χιλιάδες όνειρα χαμένα

κ’ ήμουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 22 Μάρτιος 2009 στις 10:30 — 5 σχόλια

ΛΟΓΙΑ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥ

Μες στης πόλης τα στενα τα καλντερίμια,

μες στην ζάλη του πιοτού που μ᾽οδηγά,

αρμενίζουν οι ρεκλάμες και τα φώτα

κι η κομένη μου ανάσα σε ζητά.

Δεν είναι λύση το πιοτό και το ξενύχτι,

για να φύγω από σένα μακρυά.

Είναι δύσκολο από σένα να ξεφύγω,

μαγνήτης, η δική σου η καρδιά.

Μες στης πόλης την βουή και φασαρία,

μετρώ τα λάθη σου, ένα, ένα σαν παιδί

κι ενώ εσυ τώρα νοιώθεις σαν Κυρία

εγώ αισθάνομαι μέσα μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 22 Μάρτιος 2009 στις 4:00 — 9 σχόλια

ΦΕΥΓΩ ΜΕ ΠΙΚΡΑ ΣΤΑ ΞΕΝΑ

Απόσπασμα από το ένθετο στο CD APOCHROSES

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ηγουμενίτσα, ένα λιμάνι στην Ήπειρο, που καθημερινά αποχαιρετά, αλλά και δέχεται χιλιάδες ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας.

Η Μητέρα μου έξη μήνες ήταν κοντά μας και τους άλλους έξη ανέβαινε στην Γερμανία στον Πατέρα μου.Το διάστημα αυτό, εμένα με τον αδελφό μου και μας πρόσεχαν ο Παπούς και η Γιαγιά. Μερικά καλοκαίρια, στις διακοπές από το σχολείο επισκεπτόμασταν κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 22 Μάρτιος 2009 στις 1:30 — 6 σχόλια

Φταίει η πένα μου.

Φταίει η πένα μου.

Γιατί να μην μπορώ να γράψω για αγάπη

αφού τις ξέρω απ' την αρχή όλες τις λέξεις

κι ας μου ζητάει η ίδια -εμένα να επιλέξεις

φταίει η πένα μου που νιώθει την απάτη

με μια ειρωνεία αν ξεκινώ να γράψω κάτι

κάθε φορά που προσπαθώ να της μιλήσω

σκύβω τα μάτια και στο πάτωμα κοιτάω

σαν τον φονιά μονάχος μου παραμιλάω

τη σφίγγω τόσο δυνατά για να τη πνίξω

κι αυτή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 21 Μάρτιος 2009 στις 22:30 — 4 σχόλια

Είμαι παλιοχαρακτήρας και δεν κάνω για μνηστήρας....

Γειά σας φίλοι μου καλοί ελάτε να ευθυμήστε

ξεχάστε τα προβλήματα μαζί μου τραγουδήστε...

Καθότι ειναι της μόδας πιά κι όλοι γράφουν τραγούδια

έγραψα ένα και εγώ μήπως πάρω σταυρούδια,

στις εκλογές που κάποτε των ποιητών θα γίνουν..

(Αφού τους βάλω από νωρίς με τον κουβά να πίνουν..!!!)

=======================================

Ρωτάς γιατί τρελλάθηκα

και τον παρά σκορπάω

να μάθεις θέλεις κούκλα μου

γιατί δεν σου μιλάω

Είμαι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 21 Μάρτιος 2009 στις 21:54 — 9 σχόλια

Ήρθες εσύ σαν άνοιξη

Ήρθες εσύ σαν άνοιξη
Με χρώματα κι αγάπη
Τού έρωτα κατάνυξη
Είν’η ματιά γεμάτη

Ήρθες και χαμογέλασε
Το όνειρό μου πάλι
Στων αστεριών σου πέρασε
Κρυφά το ακρογιάλι

Το άρωμά σου μύρισε
Και μέθυσε η πλάση
Μες την καρδιά μου κύλισε
Το αίμα πού’χα χάσει

Ήρθες και με φλερτάρησε
Πανσέληνο φεγγάρι
Ρυάκι πού κελάρυσε
Δίπλα στο μαξιλάρι

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 21 Μάρτιος 2009 στις 20:30 — 11 σχόλια

Ο Δρόμος είναι Σκοτεινός!!!

Πόσο φως πια, θα χρειαστεί

Σε τούτο δω τον τόπο, να απλώσει

Πόση αλήθεια στον τροχό

Και πόσος πόνος στα γιατί

Το είναι μας να ξανανιώσει

Πως δώσαμε την μοίρα μας

Σάπιοι να κουμαντάρουν

Πως φήσαμε τα νιάτα μας

Σε άσχετους, να τα γδάρουν

Ο δρόμος είναι σκοτεινός

Κλεισμένος στην σιωπή του [ρεφρέν]

Κ’ εσύ σκυφτός ακολουθάς

Την σάπια εντολή τους

Κρύβουν το φώς, στα σκοτεινά

Ρημάχτηκε ο τόπος, θα βουρκώσει

Μα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 21 Μάρτιος 2009 στις 10:54 — 8 σχόλια

ANTIKRYSTA BHMATA

ANTΙΚΡΥΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΣΤΡΟΒΙΛΙΣΤΕΙΤΑΙ ΞΑΝΑ
ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΡΟΓΧΟ
ΤΟΥ ΚΟΜΜΕΝΟΥ ΑΥΤΙΟΥ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ
ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

Προστέθηκε από τον/την ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ στις 20 Μάρτιος 2009 στις 22:51 — 5 σχόλια

Σ' έχω γραμμένη από καιρό, γύναιο φαρμακερό........

Στον π@ύτσο μου σε έγραψα

για άλλη μιά φορά

ας είσαι απ' τα καλύτερα

της πιάτσας τα μωρά..

Πλάστηκες για τον έρωτα

για κάψες και παιχνίδια

άντρες σε χαλβαδιάζουνε

σαν λύκοι τα κοψίδια..

Οι μάγκες χύνουν σαν σκυλιά

για σένα δάκρυα, τόνους,

τ' αρσενικά αδίσταχτους

κάνεις αδερφοκτόνους..

Οι μάνες αμπαρώνουνε

τους γιούς να μην σε δουν

κι αυτοί απ' τα παράθυρα

όταν περνάς πηδούν..

Για πάρτη σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 20 Μάρτιος 2009 στις 18:06 — 13 σχόλια

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙΝΟΥΣΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!

Άμα η ζωή ήτανε ανθόσπαρτη,
θα περπατούσαμε ξυπόλητοι.
Άν η γή μας ήτανε Παράδεισος,
θα είμασταν όλοι μας αμόλυντοι.

Άμα ήσουνα εσύ αληθινή,
δεν θα μου᾽λες ποτέ σου ψέμα.
Αν υπήρχε αγάπη και στοργή,
θα το περνούσαμε το ρέμα,

Άμα οι καρδιές μας στάζαν μέλια,
δεν θα πεινούσε το μέλλον μας.
Αν όλοι οι ανθρωποι ήτανε αδέρφια,
θα᾽ταν η Γη το σπίτι μας.

© Copyright Λάζαρος Στερτσος

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 20 Μάρτιος 2009 στις 17:00 — 7 σχόλια

Δεν Τελειώνει ο πόνος { καλημερα σε όλα τα παιδια της παρέας!!!!!]

Ο ήλιος ξημερώνει

Λένε για όλους

Μόνο ο δικός μου

είναι σκοτεινός

μονόδρομος ο δρόμος

ο δικός μου

που δείχνει στης ζωής μου

τον βυθό

και εσύ είσαι τόσο μακριά μου

κ’ ας είσαι πλάι μου κοντά μου

μέσα στην σκέψη μου να κολυμπάς

κ’ εγώ να πνίγομαι μες

τα αισθήματα μου

με ένα τραγούδι λησμονιάς

ο πόνος δεν τελειώνει

μόνο με όρκους

μαύρος ο δικός μου

είν’ ο ουρανός

ατέλειωτος ο πόνος

ο δικός… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 20 Μάρτιος 2009 στις 11:30 — 6 σχόλια

Είσαι

Μια νύχτα δεν περνάει ακόμα

το δάκρυ δηλητήριο στο στόμα

τον ουρανό κοιτώ και τον ρωτάω

να μου πει γιατί,

γιατί να σ' αγαπάω

Είσαι μαχαίρι ματωμένο

στα στήθια μου βαθιά μπηγμένο

μες το καημό σωπαίνω

και για σένα τώρα εγώ πεθαίνω

Βαθιά πληγή μου είσαι μόνο

τη νύχτα που κερνάει πόνο

στις λέξεις που μου έντυσες με ψέμα

μες το σ’ αγαπώ

που κρατώ για μένα

Είσαι του έρωτα η μπόρα

την κάθε πικραμένη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Helene52 στις 20 Μάρτιος 2009 στις 8:58 — 4 σχόλια

Το φλυτζανάκι

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Ένα καφέ ελληνικό

σ’ άσπρο μικρό φλυτζάνι

σε κέρασα, βαρύ γλυκό

αλλά θα σε πικράνει.

Ένας ελληνικός καφές

κι έπεσες στην παγίδα

τις σκέψεις και τις επαφές

στον πάτο του τις είδα.

Το φλυτζανάκι γύρισε

κι όλα μου τα μαρτύρησε

πού ήσουν τα χαράματα

σε ποια «μάθαινες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 20 Μάρτιος 2009 στις 0:16 — 7 σχόλια

Της ψυχής σου τ' άβατα

Ας ήταν λέει νά 'μπαινα
μες της ψυχής σου τ' άβατα,
τι κρύβεις να το μάθαινα
και τα παλιά σου τραύματα.

Να ήμουν στα εσώτερα
και σ' όλα όσα σκέφτεσαι,
εγώ να σου τα πρόσφερα
και ό τι ονειρεύεσαι.

Ας ήταν να τα άλωνα
τα κάστρα σου τ' απόρθητα,
σε ποιον βαδίζεις άξονα
να 'ξερα και τ' απόρρητα.

Από τα μάτια, μάτια μου,
ας ήταν να μη σ 'έχανα
και μπρος στα σκαλοπάτια μου
μία φορά να σ' "έπιανα".

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 20 Μάρτιος 2009 στις 0:00 — 10 σχόλια

ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Φεγγάρια κίτρινα συντρόφεψαν, χιλιάδες μοναξιές,

αγγάλιασαν και ζέσταναν ψυχές στην παγωνιά.

Φεγγάρια κόκκινα γεννήσανε, μύριες αγγαλιές,

ευλόγησαν και φτιάξαμε τόσα πολλά παιδιά.

Φεγγάρια πράσινα, μαχαίρωσαν πάρα πολλές καρδιές,

αθόρυβα σκούπιζαν τα λόγια, μες στη θολή λαλιά.

Φεγγάρι μου άσπρο στόλισες, πολλές ακρογιαλιές.

Χάρμα των ματιών, που δεν χορταίνω πια.

Φεγγάρι μου, που τόσες προσευχές έχεις ακούσει,

κι έκρυψες στις ερήμους σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 19 Μάρτιος 2009 στις 15:30 — 9 σχόλια

Ο πιο μεγάλος Έλληνας

Στο Σκάι ψάχνουν φίλοι μου ποιος είναι ο μεγάλος,

ο Έλληνας ο τρομερός που δεν υπάρχει άλλος.

Προτείνανε το Περικλή μα και το Βενιζέλο,

Αλέξανδρο και Πλάτωνα μα εγώ άλλονε θέλω.

Ο πιο μεγάλος Έλληνας δεν ειν’ στον άλλο κόσμο,

μα ζει, κινείτε, περπατά μαζί μας με στο δρόμο.

Εσπούδασε και έφαγε τα χρόνια στα θρανία,

και τώρα στα τριάντα του τον τρώει η ανεργία.

Ο πιο μεγάλος Έλληνας είν’ ο συνταξιούχος,

που μ’ εξακόσια ευρώπουλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 18 Μάρτιος 2009 στις 23:30 — 10 σχόλια

Θα σε ονειρευτώ

Βλέπω τη μέρα να κυλά

γοργά- γοργά να φεύγει

κι μοναξιά μου σιωπηλά

χαρά μου να σε κλέβει

Σκοτεινιασμένος ουρανός

με δακρυσμέν' αστέρια

ο δρόμος ξένος κι αδειανός

στον ίσκιο μου μαχαίρια

R

μα'γώ θα σε ονειρευτώ

πάλι κι αυτό το βράδυ

βαθιά στο αίμα σου να μπω

μ' ενός αγέρα χάδι

Βλέπω τη νύχτα βιαστικά

να σβήνει το φεγγάρι

και η καρδιά μου ξαφνικά

πόνε να σε φλερτάρει

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 18 Μάρτιος 2009 στις 14:30 — 15 σχόλια

Η ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ

Πόσα κρύβονται στα μάτια σου

κεντημένα με θυμωμένο ουρανό.

Τι πλάνεψε την άμοιρη καρδιά σου

και ξέχασες τα τόσα σ᾽αγαπώ.

Η ησυχία τρομάζει αυτη την ώρα,

όπως τρομάζει όλα τα πουλιά,

που ξέρουν ότι έρχεται η μπόρα

και κρύβονται μέσα στην φωλιά.

Ήθελα να ξέρω τι έχω κάνει

και τι στ᾽ αλήθεια σε πονά,

η σιωπή σου τώρα με πληγώνει

φέρσου λοιπόν ειλικρινά.

Όλα μου λεν, πρέπει να φύγω,

όμως κάτι ακόμα με κρατάει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 18 Μάρτιος 2009 στις 13:30 — 13 σχόλια

Τα φυκια χανονται πρωτα...

Καθως προχωρουσε τα δεντρα ηρεμουσαν

ο αγερας δεν τ'αγγιζε πια

Ολη του την ενεργεια διοχετευε στα νυχια

Το σκοταδι πηχτο , τον δυσκολευε στο περπατημα

Ησυχια αποκοσμη

Κανενας ηχος

Κανενα θροισμα

Μοναχα φιγουρες στην ακρη του δρομου ,νεκροι

που αποζητουν το βλεμμα του

ιερο μαυρο ησυχαστηριο εν κινηση

η μνημη ακινητη

με καρφωμενο το βλεμα της στο σκοτος

κοιτα πως να γεννησει φως απ' το σκοταδι

Μα δεν θυμαται πια

εσβησε κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 17 Μάρτιος 2009 στις 13:49 — 10 σχόλια