Τι θα έλεγες για πλάκα,

πάμε ν' αποδράσουμε,

μ' ένα αστείο, μια ατάκα

να ξαναγελάσουμε?



Έλα ένα παιχνιδάκι

σαν παιδιά να παίξουμε,

από κήπο λουλουδάκι,

σαν παλιά να κλέψουμε.



Στα μαλλιά να το καρφώσεις

και να ξεκαρδίζομαι,

ύστερα να με σηκώσεις

να στριφογυρίζομε.



Στο 'να πόδι να πηδούμε

τοίχο ετοιμόρροπο

και στο τέλος να βρεθούμε,

λέει, σε παιδότοπο.



Κι όταν θα εξαντληθούμε,

σε…

Ας ήταν λέει νά 'μπαινα
μες της ψυχής σου τ' άβατα,
τι κρύβεις να το μάθαινα
και τα παλιά σου τραύματα.

Να ήμουν στα εσώτερα
και σ' όλα όσα σκέφτεσαι,
εγώ να σου τα πρόσφερα
και ό τι ονειρεύεσαι.

Ας ήταν να τα άλωνα
τα κάστρα σου τ' απόρθητα,
σε ποιον βαδίζεις άξονα
να 'ξερα και τ' απόρρητα.

Από τα μάτια, μάτια μου,
ας ήταν να μη σ 'έχανα
και μπρος στα σκαλοπάτια μου
μία φορά να σ' "έπιανα".

Το τελευταίο όνειρο

και το χαιδεμένο,

κατέληξε απόκληρο

και κακοποιημένο.



Το γελαστό μου όνειρο

στο μεσουράνημά του

βρίσκεται το κακόμοιρο

στο χείλος του θανάτου.



Σ' ένα κελί αιχμάλωτο

ο πόνος το 'χει κλείσει,

με στέφανο αγκαθωτό

μέχρι να ξεψυχήσει.



Το όνειρό μου τ' άλικο

πια δε με ταξιδεύει,

ένοχο και κατάδικο

προς το χαμό οδεύει.



Το όνειρό μου άφτερο

στην τελευταία πράξη,

έπαψα πια…

Θυμός

Πώς είν' το κύμα που φουσκώνει

και του βοριά το βουητό,

μια καταγίδα που πλακώνει,

ένα ηφαίστειο ξυπνητό.



Πώς το θεριό το λαβωμένο,

το φίδι όπου ξεφυσά

και το σκυλί το πεινασμένο

που αλυχτά και που λυσσά.



Πώς η φωτιά όταν φουντώνει,

τσουνάμι καταστροφικό,

ένας τυφώνας που σαρώνει,

μέρες γεράκι νηστικό.



Είν' ο θυμός π' αναταράζει

και λογική και σωθικά,

ένα καζάνι 'ναι που βράζει

κι αν…

Η καληνύχτα μου

Στο σκαλοπάτι σου μια καληνύχτα
με της καρδιάς δεμένη το υφάδι,
ακούμπησα εκεί κι αυτή τη νύχτα,
μιας σιωπηλής αγάπης το σημάδι.

Η καληνύχτα μου φιλί κι αγκάλη,
να βγάλει στις ακτές του παραδείσου,
σε όνειρα γλυκά θα σ' υποβάλλει,
ήσυχα απόψε πέσε και κοιμήσου.

Σαν κλέφτης που γλυστρά μες το σκοτάδι,
μια καληνύχτα δάκρυ ποτισμένη,
αθέατο για τις πληγές σου χάδι
αφήνω εκεί δα, να σε γλυκαίνει.

Έπαιξα χαρτοπόλεμο
μ' ένα βοριά μενόμενο
για να τα ταξιδέψει,
όσα ως τα χαράματα
σου είχα γράψει γράμματα
με θολωμένη σκέψη.

Τα όνειρα που έχτισα,
χάρτινα και τα έσκισα
στον άνεμο σκορπάνε,
να μη θυμίζει τίποτα
όλα τα ανεκλπήρωτα
που χάθηκαν και πάνε.

Σ' ένα βοριά θεότρελο
σκόρπισα με χαμόγελο
χαρτιά χιλιοκομμένα,
μέσα γι αγάπη έλεγα
σε κάθε λέξη έκλαιγα
που έγραφα για σένα.