Η ΣΤΙΓΜΗ.!!



Μου λες , οτι το χέρι μου κρατάς,

Αόρατο το σφίξιμό του νιώθω,

εκπέμπει αίσθηση γλυκιά,

και πλημμυρίζει η ψυχή μου

Πόθο.



Μα θάθελα μια Αγκαλιά,

στα μάτια να με δεις,

να με κοιτάξεις,

στο βλέμμα σου να πλανηθώ

τοτε νομίζω πως την μέρα μου

θ΄αδράξεις.



Κ΄ενώ θα είμαστε αγκαλιά,

στο πρόσωπό μου ο ιδρώτας σου

να στάζει

Έτσι Αγιάζεται η ΣΤΙΓΜΗ

μαζί με χτύπους που η Καρδιά

Δ ι π λ α σ…

Του Φεγγαριού...οι Κύκλοι.



Ω! Ήλθες, και είχα απελπιστεί, (είπε η ηλικιωμένη κυρία και τυλίχτηκε στην εσάρπα της, βολεύτηκε καλύτερα στον αναπαυτικό καναπέ της και έγειρε το κεφάλι της χαμογελώντας με...προσμονή.)

Βράδιασε κάνει και κρύο, που να βγαίνει έξω τέτοια ώρα σκέφτηκε, τα έχασε όμως όταν τον είδε στην πόρτα να στέκει.

-Περίμενες να σου ανοίξω,? να σου πω πέρασε,? μα τι το έκανες το κλειδί?…