Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιανουάριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (204)

Σήκω καημέ μου

Φίλοι τριγύρω...

όλοι ζευγάρια

κι εγώ στη μέση

ρίχνω τα ζάρια

Φέρνω εξάρες

Θε μου τι τύχη!

μια γκρίζα θλίψη

μέσα μου βήχει

Φώτα στη σάλα

χαρές και γέλια

και μιας κιθάρας

κλαίνε τα τέλια

Μια νοσταλγία

πόνο γεννάει

κρασί στη φλέβα

το νου μεθάει

Σήκω καημέ μου

και χόρεψέ με

μεσ΄το ρυθμό σου

γονάτισέ με

Κέρνα με πάλι

νόστιμο δάκρυ

νά΄χω να σβήνω

μι΄αγάπη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την PEIRAIOTISSA στις 29 Ιανουάριος 2009 στις 17:51 — 14 σχόλια

Τσιγγάνος

Τσιγγάνος θα ήθελα,

να ήμουν στην ζωή

Ελεύθερος,

χωρίς φραγμούς

Μεγάλα όνειρα,

μην ψάχνω

Άνθρωπος με ανοιχτούς,

ουρανούς

Μέχρι να έρθει,

η ώρα να πεθάνω

Βαρέθηκα τα πρέπει, και τα αλλά

Να 'μαι μονάχος, ανάμεσα σε ανθρώπους

Βαρέθηκα τον κόσμο σας

εγώ θα φύγω,γ’ άλλους τόπους

Τσιγγάνος θα ήθελα,

να ήμουν στην ζωή

Ο μέτοικος,

χωρίς ταμπού

Μεγάλα ταξίδια ,

να κάνω

Να ζω με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 29 Ιανουάριος 2009 στις 15:30 — 13 σχόλια

Εγώ εχω μάθει να αγαπώ!!

Μέσα στα πλήκτρα την ζωή σου

έμαθες μόνο για να παίζεις

Και βολεμένος στα θρανία

Δεν είχες άλλο να διαλέξεις

Και εσύ συνέχεια να λες

Γραμματική αριθμητικές

Είναι το παν μες στην ζωή μας

Και όχι η καρδιά και η ψυχή μας

Ένα και ένα κάνουνε δυο

Εγώ έχω μάθει να αγαπώ

Τους διπλανούς μου τους ανθρώπους

Άσ’ τα πτυχία και τους θώκους

Κάτι δεν με κρατά μαζί σου

Μ’ αυτήν εδώ η διαγωγή σου

Δεν είναι μόνο τα θρανία

Κ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 28 Ιανουάριος 2009 στις 17:30 — 10 σχόλια

Γκρεμίζω τον μύθο σου

Με πάγωσε το όχι σου

μα με ζεσταίνει ο εγωισμός μου

κι αν δεν τρέχω κατόπι σου

είναι που με κρατάει ο κυνισμός μου

Αγνόησα το ψέμα σου

με πρόδωσε όμως η υπομονή μου

δεν άντεξα το στέμμα σου

δεν είσαι βασιλιάς της ανοχής μου

Ξεπέρασα τα όρια

του εφικτού μα και του ανέφικτου

δεν έχεις περιθώρια

να παίξεις ρόλο ανθρώπου εύθικτου

Ανέχτηκα το ύφος σου

και την ανούσια φιλαρέσκειά σου

γκρεμίζω πια το μύθο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την PEIRAIOTISSA στις 28 Ιανουάριος 2009 στις 13:47 — 9 σχόλια

Η σιλουέτα

Κανένας γύρω, το φως κρυμμένο

κι εγώ μονάχος να περιμένω,

μια σιλουέτα με στο σκοτάδι

για να ομορφύνει κι αυτό το βράδυ.

Κοιτάω την ώρα μα δεν περνάει

ο λεπτοδείκτης θαρρώ κολλάει,

κάθε λεπτό ώρα φαντάζει

και η καρδιά μου δεν ησυχάζει.

Κάθε τις χτύπος φωνάζει έλα

να ημερέψει αυτή η τρέλα,

που ‘χω για σένα κι όλο φουντώνει

και την ζωή μου αναστατώνει.

Μα να! Θεέ μου! τ’ άστρα ανάβουν

τη φορεσιά του ονείρου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 28 Ιανουάριος 2009 στις 13:30 — 10 σχόλια

Πάμε γι άλλα;

Κατεβαίνοντας

Την Πανεπιστημίου

Το μόνο που βλέπεις

Είναι κόσμος

Που τρέχει.

Τσαντισμένος

Με τις θεωρίες.

Αρπαγμένος

Με τις ψυχραιμίες.

H junk κατάσταση

Η sick εποχή

Δεν τον αφήνουν

Να βγει από το γκέτο

Των αδιεξόδων.

Να κάνει ένα βηματάκι

Παραπέρα

Να πιάσει την ζωή του

Απ’ τα κέρατα

Και να την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 28 Ιανουάριος 2009 στις 10:53 — 16 σχόλια

Φωτιές και θάλασσες

Στο πέλαγος πετάς χοχλίδια

για να ταράξεις τα νερά

θες να ξεφύγεις απ΄τα ίδια

μά ΄μεις δεν έχουμε φτερά.

.................................................

Πάλι φωτιές και θάλασσες

στον ύπνο σου κοιτάζεις

και τη σκιά που φόρεσες

στα μάτια , δεν τη βγάζεις.

....................................................

Στων πόθων σου πάντα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 28 Ιανουάριος 2009 στις 0:42 — 11 σχόλια

Πίσω απ’το χαμογελό σου

Πίσω απ’το χαμογελό σου

Ένας κόσμος διχασμένος

Χτίζεις κάστρα στο μυαλό σου

Και ας ζεις δυστυχισμένος

Ψάχνεις δρόμους της ελπίδας

Για ν’αλλάξεις τη ζωή σου

Μα στα δίχτυα μιας παγίδας

Χάνεις πάλι τη ψυχή σου

Και απλά για να υπάρχεις

Λιγοστή χαρά για νά’χεις

Τό’ριξες στις αυταπάτες

Και στου φεγγαριού τις στράτες

Πίσω απο τα όνειρά σου

Ένας κόσμος φαντασμένος

Μα ανοίγεις τα φτερά σου

και ας ζεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 28 Ιανουάριος 2009 στις 0:00 — 12 σχόλια

ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ...(Μελοποιημένο)

Δροσοσταλίδες της αυγής η θύμησή σου

Κι ένα φεγγάρι λησμονιάς μέσα στο χρόνο.

΄Αγνωστο άκουσμα ο ήχος της φωνής σου

Και η μορφή σου στου μυαλού την πλάνη μόνο!

Ξεθωριασμένες πινελιές τα γράμματα σου ,

Η απουσία σου κενό που ισοπεδώνει,

Να’ μουνα εικόνα σμιλεμένη στα όνειρά σου

Κι αυτό το ‘’τσακ’’ που τη στιγμή απογειώνει!

΄Όμως δεν ήμουν ούτε όνειρο, ούτε αλήθεια,

Ήμουνα φαίνεται για σένα ένα παιχνίδι,

Και κάθε λέξη σου ειπωμένη από… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 22:30 — 10 σχόλια

Χέρια Καθαρά!!

γλυκοχαράζει, σήμερα

Και η καρδία μας, λαχταρά

Να ζήσει τον κύκλο των πόθων

αυτών των ιδεών

Γιατί εμείς δεν ζήσαμε

Μα ούτε μια φορά

Και στα λιμάνια, κάθε ψυχής

Σαν κουρσάροι εξερευνητές, του ιδανικού

Δεν θα είμαστε εξουσιαστές,

ούτε θα εξουσιάζουμε

Απλά θα αγαπάμε!

γλυκοχαράζει ,σήμερα

δεν νοιώσαμε, καμιά φορά

τι χαρά ούτε, στα όνειρα

των άλλων ημερών

γιατί ‘μεις γεννηθήκαμε

με χέρια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 17:59 — 8 σχόλια

Lysi -sanida

S’ ena syrtari exw krypsei
2 shmeiwmata dika soy
me prosoxi panta ta diabazw
na moy 8ymizoyn to aggigma soy.

Moy leipeis ma den wfelei edw na ta krataw
pliges moy anoigoyn ma egw akoma s’ agapaw

Oti oi 2 mas eixame zisei
to paradexomai exei teleiwsei
sto problima prepei na dwsw lysi
lysi -sanida poy 8a me swsei

Moy leipeis ma den wfelei edw na ta krataw
pliges moy anoigoyn ma egw akoma s’ agapaw

Προστέθηκε από τον/την Mυρτώ στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 14:34 — 11 σχόλια

Άει ....στο καλό

Να μπορούσα να σε συγχωρέσω

κι όλα όσα μου λες να τα πιστέψω

στη ζωή σου μέσα να χωρέσω

να ξεκουραστώ

Στην καρδιά σου νά΄μαι εγώ η μία

-μόνο εγώ-κι όχι άλλη καμμία

να με κυνηγάς νά΄μαι η λεία

να με κατακτάς

Να γινόταν όταν με κοιτάζεις

μέσα στην ψυχή μου να βουλιάζεις

και στην αγκαλιά μου να φωλιάζεις

σαν μικρό παιδί

Τ΄άστρα να μου κατεβάσεις

στ κρεββάτι μου τα τα στιβάξεις

και στο φως τους να μην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την PEIRAIOTISSA στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 14:20 — 13 σχόλια

Το αγνό αίμα του έρωτά μας...

Θα 'θελα να σκότωνα τον χρόνο,
να μην στέκεται βάναυσα
εμπρός μας, να μας καθυποτάσσει,
και την αγάπη μας άδικα να ματαιώνει…

έλα και πάλι απόψε στη θύμιση,
να με λυτρώσεις, από τις τύψεις
και τις στυγνές ερινύες, σαν εγείρονται
μες στο σκοτάδι και παίρνουν ζωή,
από το αγνό αίμα του έρωτά μας.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 14:18 — 14 σχόλια

Eγωισμός

Εγωισμός...τι να σημαίνει?

μπορεί άρα κάποιος να μου πει?

από τα μέσα μου ανεβαίνει

μια ανυπόστατη κραυγή

Θέλω παντού να το φωνάξω

λουφάζω όμως δειλά-δειλά

που΄ναι η αυτοπεποίθησή μου

μαζί σου πέφτω χαμηλά

Μ΄έχεις προσβάλλει και το ξέρεις

θέλεις να το παραδεχτείς?

φρενάρεις την αποκοτιά σου

και προσπαθείς να αμυνθείς

Δεν είμ΄εχθρός πάρ΄το χαμπάρι

σταμάτα να με πολεμάς

δεν σου ζητάω καμμιά χάρη

μόνο να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την PEIRAIOTISSA στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 12:13 — 7 σχόλια

Μάνα μη μας κλαις

(Αφιερωμένο στην προσφυγιά)

Μουσική: Σταύρος Βλαχογιάννης

Ερμηνεία: Θάνος Αλεξάνδρου

Μάνα μου κι απόψε κλαίει η Παναγιά

κλαίει πικραμένη για την προσφυγιά

κλαίς και συ μανούλα μ’ τα αετόπουλα

τα ξεριζωμένα προσφυγόπουλα.

Ρ

Μάνα μη μας κλαις

γεννηθήκαμε ξανά απ’ τους καπνούς

ανδρειέψαμε

και πετάξαμε ψηλά στους ουρανούς

γίναμε αετοί , ημίθεοι σωστοί

να μας βλέπεις να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 8:30 — 12 σχόλια

Ήσουνα μια αρρυθμία

Σαν τη λάβα ηφαιστείου και σαν τάμα στο Θεό
θέλω να μαι πια κοντά σου και να ζω

Ήσουνα μια αρρυθμία στης καρδιάς μου τον παλμό
σα μεθύσι μ είχες βγάλει απ το δρόμο το σωστό

σα να πάτησα στο χιόνι και στα φύλλα τα σαθρά
σα να λούστηκα σε ήρεμα ,καθάρια,γαλανά νερά

Κεραυνός έγινες τώρα, ήχο βγάζεις και φωτιές
το κορμί μου σημαδεύεις και με καις

Προστέθηκε από τον/την Λέλια στις 26 Ιανουάριος 2009 στις 20:30 — 11 σχόλια

Μέσα μου σε φυλάκισα

Δεν έχω λόγια να σου πω, στερέψανε σαν βρύση,

κατέκτησες το είναι μου …. κι η πόρτα έχει κλείσει.

Μέσα μου σε φυλάκισα, στο νου και στη ψυχή μου,

το τέμπο δίνεις στης καρδιάς …. το κτύπο πια μικρή μου.

Σ’ ακούω σε αισθάνομαι εκεί που περπατάω,

είσαι στο πλάνο της ματιάς όπου και να κοιτάω.

Είσαι στο ηλιοβασίλεμα κόκκινο συννεφάκι,

δροσοσταλιά το πρωινό σε κάθε φυλλαράκι.

Οι λέξεις πάει σώθηκαν, μικρές όλες φαντάζουν,

μ' αν τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 26 Ιανουάριος 2009 στις 15:00 — 14 σχόλια

ΕΡΩΤΗΣΗ - ΕΡΕΥΝΑ

Ξανθιές ή μελαχροινές;

Προστέθηκε από τον/την Τουρίστας στις 26 Ιανουάριος 2009 στις 11:33 — 14 σχόλια

Το Αγριοπερίστερο!!!

Πόσο μου αρέσει ο ήλιος,

Η φύση ο κόσμος που έφτιαξε , ο θεός

Πόσο μου αρέσει το κάθε τι

Όμως εγώ δεν πρέπει να ξεχνώ

Πως είμαι ένα αγριοπερίστερο

Με τους κανόνες πρέπει, πάντοτε να ζω

Δεν πρέπει άλλα μάτια, να ερωτευτώ

Κ’ αφού μου φύγαν και εγώ, πρέπει να χαθώ

Πόσο μου αρέσει ο κόσμος,

Όμως δεν πρέπει ανάμεσα να μαι εγώ

Γιατί θα ξανά ερωτευτώ

αφού σ’ έχασα πρέπει να χαθώ

Να φύγω πέρα μακριά μόνος να ζω

Τα άγρια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 26 Ιανουάριος 2009 στις 11:10 — 12 σχόλια

ΤΟ ''ΚΤΗΝΟΣ''!...

Το κτήνος βρυχάται…

κάθε ώρα , κάθε στιγμή,

κάθε λεπτό!

Ρουφά το αίμα σου,

την ψυχή σου,

την ανάγκη σου

και …χαίρεται!

Φουσκώνει από αγαλλίαση!

Δηλώνει άνθρωπος,

μα είναι τέρας…

Κι εσύ στωϊκά εκεί!

Είναι στιγμές

που θες να το λιώσεις!

Μα, περιμένεις τη στιγμή,

που θα το δεις να πέφτει,

κατάχαμα…

να σωριάζεται,

πάνω στη δική του οργή…

Μόνο που η στιγμή αργεί…

Σιγοτραγουδάς,

Κόντρα στο βρυχηθμό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 26 Ιανουάριος 2009 στις 10:49 — 12 σχόλια